Να μιλήσει και κάποιος που έχει την γονεική εμπειρία;
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ούτε κάνει κάποιος παιδί μεγάλος επειδή πριν ήταν τραλαρί τραλαρό (δεν έρχεται πάντα όποτε το προγραμματίσεις ή δεν έχεις τρόπο να το μεγαλώσεις), ΟΜΩΣ μιας κι ένα παιδί είναι μια εφ'όρου ζωής δέσμευση καλό είναι να έχεις εξασφαλίσει ένα αναγκαίο μίνιμουμ αντοχών για να το μεγαλώσεις. Δεν έχει να κάνει αυτό ούτε με εμφάνιση, ούτε με αγάπη, αλλά με απλή βιολογία.
Συμπερασματικά θα έλεγα επίσης έχει τεράστια διαφορά αν κάνεις το ΠΡΩΤΟ σου παιδί σε μεγάλη ηλικία, ή το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο... Επειδή τότε, στη δεύτερη περίπτωση, το μεγαλύτερό σου παιδί έχει πια μεγαλώσει ώστε να αναλάβει κάποιες ευθύνες που το μικρό ούτε θα μπορούσε, ούτε θα έπρεπε να επιβαρυνθεί.
Τα επιχειρήματα περί ντροπής όταν παίρνουν οι γονείς από το σχολείο μου φαίνονται κάπως αστεία και τα αντιπαρέρχομαι. (αν ήταν ο γονιός με αναπηρία λχ. θα ντρεπόταν το παιδί;)
Να μιλήσει και κάποιος που έχει την γονεική εμπειρία;
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Ούτε κάνει κάποιος παιδί μεγάλος επειδή πριν ήταν τραλαρί τραλαρό (δεν έρχεται πάντα όποτε το προγραμματίσεις ή δεν έχεις τρόπο να το μεγαλώσεις), ΟΜΩΣ μιας κι ένα παιδί είναι μια εφ'όρου ζωής δέσμευση καλό είναι να έχεις εξασφαλίσει ένα αναγκαίο μίνιμουμ αντοχών για να το μεγαλώσεις. Δεν έχει να κάνει αυτό ούτε με εμφάνιση, ούτε με αγάπη, αλλά με απλή βιολογία.
Συμπερασματικά θα έλεγα επίσης έχει τεράστια διαφορά αν κάνεις το ΠΡΩΤΟ σου παιδί σε μεγάλη ηλικία, ή το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο... Επειδή τότε, στη δεύτερη περίπτωση, το μεγαλύτερό σου παιδί έχει πια μεγαλώσει ώστε να αναλάβει κάποιες ευθύνες που το μικρό ούτε θα μπορούσε, ούτε θα έπρεπε να επιβαρυνθεί.
Τα επιχειρήματα περί ντροπής όταν παίρνουν οι γονείς από το σχολείο μου φαίνονται κάπως αστεία και τα αντιπαρέρχομαι. (αν ήταν ο γονιός με αναπηρία λχ. θα ντρεπόταν το παιδί;)