Είναι το ανεκπλήρωτο του έρωτα και το γεγονός ότι κάπου ευελπιστείς ότι η κοπέλα εκείνη σε εκτίμησε για αυτόν που είσαι, ότι κατάλαβε τι είχε χάσει όταν έφτασε σε φάση για κάτι σοβαρότερο. Με άλλα λόγια, κατά βάθος απλώς σε κολακεύει η εξής δικαίωση: ότι όσο είναι νέος κανείς, νομίζει ότι επ' αορίστου θα έχει προοπτικές μπροστά του να γνωρίσει ένα σωρό ανθρώπους για σχέσεις, να περάσει καλά όσο βομβαρδίζεται από καλές επιλογές (τις οποίες περνά στο ντούκου, γιατί τις θεωρεί δεδομένες). Μόλις, όμως, αρχίζει να νιώθει ότι χάνει το τρένο για σταθερή συντροφικότητα, γάμο και οικογένεια, θα θυμηθεί ξαφνικά τις καλές εκείνες επιλογές που είχε και δεν εκτίμησε. Διακρίνω στην εξομολόγησή σου, λοιπόν, όχι τόσο νοσταλγία ούτε ερωτικά συναισθήματα για την κοπέλα αυτή, αλλά μάλλον μία κρυφή χαρά του να γνωρίζεις ότι εκεί που σε είχε για καβάτζα, τελικά αποδείχθηκες εκείνη ακριβώς η καλή επιλογή που πέρασε στο ντούκου και τώρα αυτή έμεινε κούκος όσο εσύ είχες την ευτυχία να γνωρίσεις την αμοιβαία αγάπη με μια άλλη γυναίκα, πιο ταιριαστή για σένα. Μου φαίνεται ότι τώρα θ' αναρωτιέται εκείνη το "τι θα γινόταν τότε αν..." Εσύ να θυμάσαι ότι στη ζωή όλα σου συνέβησαν για κάποιο λόγο και ότι όσα καλά απέκτησες πρέπει να τα εκτιμάς για να μην τα χάσεις.