Τα λένε για να μην τις πούνε ποτ@νες, αλλά πχιοτικές, εμπίπτει δηλαδή στο γενικότερο σύστημα που θεωρεί ότι μόνο οι άντρες πρέπει να έχουν ζωώδεις ορμές.

Είναι όμως πιο περίπλοκο από αυτό.
Θα σου φέρω δύο παραδείγματα μέτριων εμφανισιακά ανδρών για να το καταλάβεις.
Το Στάθη και τον Χρήστο από το Ράδιο Αρβύλα. Ο πρώτος είναι γλυκούλης, σου προκαλεί μια άμεση συμπάθεια, ακόμα και τα κρύα ανέκδοτα είναι ειπωμένα με μια αφοπλιστική αθωότητα και μια δόση αυτοσαρκασμού που δημιουργεί οικειότητα. Είμαι σίγουρη ότι κάνει καλό γκελ στις γυναίκες.
Ο δεύτερος αντίθετα μου θυμίζει νυφίτσα, έχει κάτι το υπέρμετρα κουτοπόνηρο στην αύρα του, το στυλ φαποεισπράχτορα της τάξης που θα σου έβαζε ψόφια κατσαρίδα στην τσάντα για να σε "εκδικηθεί", ο τρόπος που γελάει βγάζει μια κακία, μια απέχθεια, ίσως πρωτίστως με τον εαυτό του (;) Όλο αυτό είναι ντεκαυλέ.

Ελπιπζω έγινα σαφής.