Σε παραλληλισμό με τον προβληματισμό σας, εγώ θα ρωτούσα: ποιος είναι ο ορισμός της φιλίας; Από ποια φάση και μετά η απλή παρέα/γνωριμία γίνεται φιλία; Πρέπει να το πούμε και οι δύο ότι έχουμε φιλία/είμαστε φίλες ή συμβαίνει από μόνο του;Για παράδειγμα, βλέπω μία γνωστή μου δυο-τρεις φορές το μήνα, νιώθουμε πολύ άνετα η μία με την άλλη, συναντιόμαστε για βόλτα ή καφέ, μιλάμε για τις ζωές μας, τις εξελίξεις στον κόσμο και τα blog που ακολουθούμε. Δεν έχουμε πει η μία στην άλλη ξεκάθαρα ότι είμαστε φίλες. Άλλωστε, δεν είμαστε "της φιλίας" εμείς, γιατί είμαστε και οι δύο πολύ απασχολημένες, εκείνη είναι και παντρεμένη και έχει μωράκι (είναι και 6 χρόνια μεγαλύτερή μου), δεν έχουμε γνωρίσει τους γονείς η μία της άλλης, ενώ εγώ θεωρούμαι κατά τ' άλλα ακοινώνητη κι έχω τα διαβάσματά μου... Τι είμαστε;;; Μήπως να μην το ονομάσουμε φιλία, να μην κολλάμε ταμπέλες, επειδή ξαφνικά θα μας περιορίσουν; ...Λοιπόν, de facto, ναι, είμαστε φίλες. Μπορεί να μην είμαστε "κολλητές" από το σχολείο, μπορεί να μην συναντιόμαστε μέρα παρά μέρα, αλλά αυτό που έχουμε θεωρείται μιας μορφής φιλία, είτε θα μας άρεζε ο ορισμός είναι όχι. Εξάλλου, δεν ορίζουμε, απλώς απολαμβάνουμε τη συντροφιά η μία της άλλης χωρίς να προβληματιζόμαστε περί ορισμών, μέλλοντος, συχνότητας συναντήσεων. :-) Οπότε, ναι, λυπάμαι που σας το λέω, αλλά έχετε κι εσείς σχέση τόσο καιρό που δεν χωρά σε "πρέπει" και "μη." Το ότι δεν ήθελε εκείνος να το ορίσετε ή να το ονομάσετε, δεν αλλάζει τη διαμορφωθείσα κατάσταση.