Σε νιώθω απίστευτα! Να το ελπίζεις!! Δεν είμαστε οι σκέψεις μας ούτε τα συναισθήματά μας..που τόσο σωστά αναφέρεις. Μου πήρε μόνο 27 χρόνια να το καταλάβω. (Όλη μου τη ζωή)Σε κάθε σενάριο απελπισίας, πέτα ένα σπόρο ελπίδας σαν αντίδραση όποτε μπορείς. Δηλαδή αν αισθάνεσαι διαφορετική, ότι μειονεκτείς και πως έχει βαρεθεί να προσπαθείς να τρέχεις για να φτάσεις αυτά που οι άλλοι μοιάζει να τα πετυχαίνουν για πλάκα.. πέτα το Τί κι αν απλά αισθάνομαι τώρα έτσι; Αν σε 4 ώρες νιώθω κάπως καλύτερα; Και αν σηκωθώ, πληθώ, ντυθώ και νιώσω κάπως καλύτερα; Και αν μου φτιάξω ή μου πάρω ένα ωραίο φαί; Και αν κάνω μια ενδιαφέρουσα κουβέντα; Όλα αυτά δείχνουν πως δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί στις ανάγκες από τους υπόλοιπους. Αν είσαι θυμωμένη για όλα αυτά, είμαι και γω. Να αντιδράς όμως στην απελπισία, είναι αυτή που κλέβει τη ζωή μας. https://youtu.be/o-eE8HI_dpQ Δεν γίνεται τίποτα χωρίς κόπο. Όμως αξίζει να προσπαθούμε!