Νέα παιδιά οι ηθοποιοί —ανάμεσά τους και ο σκηνοθέτης— έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Ίδρωσαν, υποκρίθηκαν, κουράστηκαν, "δούλεψαν τα λεφτά τους", μέσα σε έναν καλαίσθητο και «ποιοτικό» χώρο. Όσο όμως ήταν αξιόλογες οι ερμηνείες τους, τόσο αδικήθηκαν από τους ρόλους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν. [...]Κατερίνα Πεσταματζόγλου(Απόσπασμα από δημοσιευμένη κριτική μου)
