Δεν καταλαβες ηδη οτι με αυτο που κανει δεν εχει διαθεση να φυγει και οτι αν τον αφησεις θα χασεις αλλα δεκα χρονια,μενοντας σε μια σχεση οπως μας περιγραφεις.Απλα δεν προκειται να φυγει.Εσυ αφου αυτη ειναι η αποφαση σου απλα θα γινεις πιο πιεστικη,θα μαζεψεις πραγματα θα φυγεις,αν μενετε μαζι και λιγο λιγο θα ξεκοβεις.Του το λες ξεκαθαρα,χωρισαμε τελος.Οσο κι αν αρνειται να το παραδεχτει,εισαι θυμα σε μια κατασταση παγιδευμενη.Αυτο που θελεις θα κανεις και αυτο που σου βγαινει.Και πες αντε μενεις,μετα θα στο ξεπληρωσει νομιζεις ή θα φερθει αλλιως?Μην κανετε τετοιες υποχωρησεις,δεν αναγνωριζονται.Παρε την αποφαση που πηρες και ξεκινα να την κανεις πραξη.Θα καταλαβει θελει δε θελει.Τον βολευει να αρνειται να δει την πραγματικοτητα και αυτο συνεχιζει και αφου τον αφηνεις κι ετσι μια χαρα ολα.Γιατι να στεναχωρηθει το παιδι?