Λυπάμαι περισσότερο για το παιδάκι σου, που ο πρώην σου το χρησιμοποιήσε ως το εξιλαστηριο θύμα, επειδή του ζήτησες να χωρισετε. Στη θέση σου θα έπαιρνα σίγουρα τη γνώμη ενός ειδικού, προκειμένου να βοηθησω το παιδι μου, ωστε να μεινει οσο το δυνατον λιγότερο επηρεασμένο απο την απορριψη του πατερα του.Οσο για σενα, δεν εκλεισες ως γυναίκα. Εισαι απλα πληγωμένη και αποζητας την ασφαλεια και ενα οικογενειακό περιβάλλον για να μεγαλώνει το παιδι σου και ειναι λογικό. Ομως ξεχνάς τα οσα προηγηθηκαν, τη σωματική αλλα και την ψυχολογικη βια που άσκησε αυτός ο άνθρωπος και τωρα ζηλευεις τη νέα του οικογένεια. Και ποιος σου λέει πως θα είναι ευτυχισμενος; ο άνθρωπος που διαγραφει το ίδιο του παιδι και απλα προχωράει κάνοντας ενα νεο, έχει πολυ σοβαρά και άλυτα ψυχολογικά προβλήματα. Εστίασε στο παιδάκι σου και σε σένα και μην αναπολείς αρρωστημένες καταστάσεις. Σήκωσε ανάστημα και θα έρθει η στιγμή που θα είστε πολυ καλύτερα. Και οικονομικά αλλά και ηθικά. Συνήθως οι δύσκολες αποφάσεις είναι αυτές που πονάνε και θέλουν κοπο, ομως ειναι και οι πιο σωστες.