Ο κοινωνικός αυτοματισμός, ή και αυτισμός, της λογοκρισίας του "άλλου" (με το πρόσχημα της ρητορικής μίσους, του ρατσισμού, του σεξισμού κοκ) που μας ήρθε ως μεθερμηνεία της νεομαρξιστικής ανάλυσης διά των liberal left των ΗΠΑ πέραν του ότι είναι τραγικά επικίνδυνος από μόνος του (αποστέωνοντας τον δημόσιο διάλογο στη γνώμη του ενός, στην εξ αποκαλύψεως αλήθειας, στο "ιένα είν' του Κόμμα" που έλεγε και ο μακαρίτης ο Τριανταφυλλίδης πριν γίνει κι αυτός το Κόμμα και πει στον Γλέζο "σκάσε") φέρνει και τα αντίθετα των επιδιωκωμένων αποτελέσματα.Από την δικαιωματίστρια Χίλλαρυ που ήταν η καλύτερη σύμμαχος του Τραμπ στους αντίφα που πραγματικά κάνουν ό,τι μπορούν για να τον επανεκλέξουν και από τους εν Ελλάδι αναρχοχαρούμενους που δίνουν βούτυρο στο ψωμί κάθε λογής φασιστοειδούς στους συνδικαλοπατέρες που φέραν την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων δια του πληθωρισμού αυτών.Η ιστορία ξαναδιαβάζεται. Δεν ξαναγράφεται. Αλλά πως το έλεγε ο Όργουελ στο '84; Αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν. Αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον. Μην πούμε ποιοι ελέγχουν το παρόν διότι θεωρούν τους εαυτούς τους μειοψηφία και μάλιστα καταπιεσμένη.