Γιατι τοτε που ησουν νεος σκεφτοσουν ως μονος εαυτος,ως εσυ και μονο,και ειχες μια τεραστια δυναμικη.Ενω τωρα με οικογενεια κλπ γνωστους κλπ δε θελεις να παθουν κατι γιατι περνας σε μια φαση που νιωθεις να χρειαζεσαι αλλους και θελεις να ειναι καλα,να προσεχουν.Απο αυτο ξεκιναει.Βεβαια ειναι και η οπτικη μας πανω σε αυτα.Προσωπικα θα αφηνα τα παιδια μου να κανουν ολα αυτα που περιγραφεις γιατι τη ζωη αν δεν τη ζησεις,μετα μενεις με απωθημενα.Οχι στα απωθημενα λοιπον.Μετα ειναι πως συνηθιζεις να σκεφτεσαι.Πιστευω οτι ο ανθρωπος με ενσυναισθηση παντα σκεφτεται αυτο που λες,παντα μπαινει στη θεση του αλλου και αυτο γινεται αυτοματα δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο.Τωρα αν δεν μπορεις να σκεφτεις οπως σκεφτονται οι αλλοι,ειναι γιατι απομακρυνθηκες απο το δικο τους πεδιο σκεψης.Πχ αν εχεις παιδια πρεπει να σκεφτεσαι σαν παιδι πως ησουν εσυ κλπ ολα αυτα και ολα αυτα να τα προσαρμοσεις σε αυτο που δε θα ηθελες εσυ να ζησεις.Ειναι απλο δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο,αλλαζεις τον τροπο που σκεφτεσαι και βλεπεις καποια πραγματα.Τα βλεπεις πιο ενδοτερα θελω να πω και το οτι εζησες καποιες καταστασεις δε σημαινει οτι οι αλλοι δεν εχουν το δικαιωμα να τις ζησουν.Να το ξεκαθαρισω μιλω για τη ζωη και οχι για πραξεις που οδηγουν στην αυτοκαταστροφη.