Το ότι καταφερες να περάσεις κάπου οπου δε σε ενθουσιάζει ιδιαίτερα και να μη χρωστάς μαθήματα ειναι αυτο που κρατάμε. Ολα τ αλλα, γονείς/παρελθόν /τι εγινε και πως σε αντετωπισαν αλλα και πως σε αντιμετωπιζουν τα αφήνεις ολα στην άκρη. Ακόμα και για τον αδερφό σου. Τα ιδια με σένα τράβηξε απλα επέλεξε να ειναι αλλου μονος σε εναν δρόμο μονος θέλω να πω. Θα εστιάσεις σε σένα και σε αυτά που θέλεις να κανεις. Εκεί. Και άφησε τα ολα ολα αυτά που μας περιγραφεις σε ενα καλάθι άχρηστων, δεν αξίζει να κάθεσαι και να τα σκέφτεσαι και να χαλιεσαι. Πλακα πλακα μπορείς να πιάσεις και μια παρτ τάιμ δουλειά και να εξοικονομησεις ενα χαρτζηλικι αν επιλέξεις να συνεχίσεις να μένεις με τους δικούς σου, οποτε θα εχεις μαζέψει καποια χρήματα να πας να μείνεις μονος επιτέλους βάζοντας μπρος τα όνειρα σου, οτι θέλεις εσυ να κανεις. Οι γονείς σου αυτοι ήταν. Δεν πρόκειται να αλλάξουν. Καλώς κακώς τους αποδέχεσαι και προχωρας αναλαμβάνοντας την ευθύνη της δικής σου ζωής και των αποφάσεων. Οτι εγινε εγινε καλέ μου φίλε. Το αν θα μείνεις εκεί να κλαις τι έκανε ο πατέρας και η μάνα σου και το αν θα ψαξεις τρόπους να δραπετεύσει, μπορείς ακόμα να δραπετεύσεις μένοντας μαζί τους, ειναι μια ευκαιρία να εξοικονομησεις καποια χρήματα ώστε να φύγεις όταν ολα είναι οκ, ειναι στο χερι σου. Η ζωη είναι δική σου. Ξεκινα. Τιποτα δεν εχει χαθεί. Όσο για τη φοιτητική ζωη ενταξει μπορει να μην την έκανες υπαρχουν ως τόσες αλλες άπειρες δυνατότητες και εμπειρίες. Στο χερι σου ειναι ολα λοιπον. Αν σε δυσχεραίνει το περιβαλλον το παρελθον και η αποδοχή τους μπορείς να πας σε εναν ψυχολογο να σε βοηθήσει. Ελπίζω να βρεις τη δυναμη να δραπετεύσεις απο ότι σε κρατάει πίσω και ανεμπόδιστος να κυνηγησεις τα όποια όνειρα σου.