Στα 99 του χρόνια σήμερα, ο Γιάννης Βογιατζής δεν παύει να μιλά με τη διαύγεια και τη φλόγα εκείνου που αφιέρωσε τη ζωή του στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τέχνη. Ο ηθοποιός ξεδιπλώνει με μοναδικό τρόπο τη διαδρομή του, από παιδάκι που απήγγειλε ποιήματα «με θράσος», μέχρι τις συνεργασίες του με τους μεγάλους του ελληνικού σινεμά.
Αναλογίζεται τη ζωή και τη δουλειά του με γνήσια συγκίνηση και απόλυτη αφοσίωση στην ειλικρίνεια. «Αν δεν είσαι αληθινός, δεν έχεις καμία σχέση με την τέχνη», λέει, και εννοεί κάθε του λέξη.
«Από παιδάκι ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός. Έχω μια φωτογραφία στο δωμάτιό μου από την πρώτη δημοτικού που λέω το πρώτο μου ποίημα. Ήμουν ένας θρασύτατος νεανίας που η μόνη στιγμή που αισθανόταν θαύμα ήταν όταν απευθυνόταν στους άλλους. Αναιδέστατος. Δεν ξέρω αν αυτός που αποκτά δημοσιότητα πρέπει να είναι αναιδέστατος, κάποια στιγμή πρέπει να σταματά.
Στο μόνο πράγμα που δεν είχα τρακ και ήμουν ευτυχισμένος ήταν όταν έβγαινα στη σκηνή. Φαίνεται το ήθελε και ο Θεός. Βέβαια, μου μάθαινε και ο πατέρας μου πώς να δώσω σημασία σε αυτά που έλεγα στο θέατρο. Είχα τη συναίνεση του πατρός μου. Το να είσαι "καλλιτέχνης" είναι μια δουλειά και αυτή. Οι μεγαλύτερες ερμηνείες γίνονται από ανθρώπους που τους αρέσει, που το χαίρονται και που θα πουν κάτι που αισθάνονται.
Αν δεν είσαι αληθινός, δεν έχεις καμία σχέση με την τέχνη. Με το ψέμα δεν κάνεις τίποτα. Η τέχνη έχει απόλυτη σχέση με την αλήθεια. Είναι μεγάλο πράγμα το να αισθάνεσαι κάτι. Βλέπεις τους πολιτικούς που λένε ψέματα. Είναι στομφώδεις και μη αληθινοί.
Πήγα στο Εθνικό Θέατρο για να δω τον Χορν. Τον ρώτησα αν πρέπει να γίνω ηθοποιός, αν και όσοι έγιναν δεν ρωτούσαν. "Ε, λοιπόν, κάνεις για ηθοποιός" μου είπε.
Η αλήθεια σώζει παντού. Στην αρχή, βέβαια, δημιουργείς προβλήματα, αλλά τελικά σε παραδέχονται.
Κάποια στιγμή μου είπαν "σε θέλει ο Φίνος". Με είδε να παίζω σε μια σκηνή και σκέφτηκε να με ζευγαρώσει σε μια ταινία με τη Βλαχοπούλου. Κατ’ απονομή έγινε, δεν είχα κάποιο μέσο. Η Ρένα είχε το χάρισμα να μην τα χάνει και να βάζει προσθήκες.
Ήμουν ο μόνος που της απαντούσε. Έλεγε ο Φίνος: "Αυτόν θέλω με τη Βλαχοπούλου, τελείωσε". Ο Φίνος είχε σπουδάσει και νομική, ήξερε πολλά πράγματα. Κάναμε παρέα.
Η Βουγιουκλάκη ήταν σπουδαία ηθοποιός και άνθρωπος. Ο κόσμος ήθελε να δει την Αλίκη ως Αλίκη, όχι την ερμηνεία της. Έκανα τον πατέρα της στο "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" στο θέατρο. Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Βογιατζής στη μαρκίζα.
Η ζωή μου ήταν σπίτι, θέατρο, κινηματογράφος, πλατό. Όλη μου η ζωτικότητα ήταν γύρω από τη δουλειά μου. Κατά βάθος στενοχωριόμουν όταν τελείωνα τη δουλειά. Ήταν το “ψώνιο”, που λένε. Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός. Έλα, όμως, που οι περισσότεροι κυνηγάνε το ψέμα!»
