(εικαστική επιμέλεια πόστ Πάνος Μιχαήλ)
------
«Σκέφτομαι: είναι δίπλα μου για μένα ή για να νιώσουν σταρ και να ζήσουν μια άλλη ζωή; Να μπουν στα περιοδικά και όταν χωρίσουμε να είναι περιζήτητος επειδή ήταν «ο φίλος της Βάνας».
Αυτό ισχύει για κάθε διάσημη γυναίκα».
Στους δύσκολους καιρούς του μνημονίου, ο καθένας ψάχνει κάπου να ακουμπήσει. Η Βάνα Μπάρμπα “βυζαίνει” τις μνήμες, και την βασανίζουν τα αμείλικτα ερωτήματα
«Το πρόβλημα είναι πως οι ξένοι δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο Γιώργο Παπανδρέου. Πριν έξι μήνες είχαν τουλάχιστον εμπιστοσύνη στον πρωθυπουργό. Πλέον όχι. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα γιατί έχει γίνει ο ίδιος το πρόβλημα.»
Ο Sir Βασίλειος Μαρκεζίνης που το όνομα του ακούστηκε ως υποψήφιο για υπουργείο, ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι το πρόβλημα δεν μπορεί να είναι η λύση.
«Να έρθει μπάστακας έξω από το γραφείο μου δεν το αποδέχομαι. Είναι απλό. Αν έρθει επίτροπος από πάνω μου, να μου πει τι θα κάνω θα παραιτηθώ»
Οταν μπαίνεις βαθιά στο ρόλο που σου αναθέτουν, φτιάχνεις τα δικά σου μικρά Κιλελέρ. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Σκανδαλίδης, ως Μαρίνος Αντύπας ξεσπαθώνει κατά των νεοτσιφλικάδων
Σήμερα, οι κυβερνήσεις αντικαταστάθηκαν από τις εταιρείες, οι οποίες εξαγοράζουν τους πολιτικούς. Κανείς δεν μπορεί να εκλεγεί σε σημαντικό πολιτικό πόστο στις ΗΠΑ χωρίς τη χρηματοδότησή τους. Ελέγχουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, και στην πραγματικότητα παίρνουν τις αποφάσεις. Εάν κάποιος τους στέκεται εμπόδιο, τον καταστρέφουν με διάφορους τρόπους.
Ο μεταμελημένος οικονομικός δολοφόνος Τζον Πέρκινς για τις “αόρατες δικτατορίες”, της παγκοσμιοποίησης
«Το θεωρώ βαρβαρότητα στο σώμα που μου έδωσε ο θεός. Πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχθούμε ότι γερνάμε και πεθαίνουμε.Είναι τρομερή νεύρωση να μην αποδέχεσαι τη φθορά του χρόνου».
Τα σημάδια του χρόνου.
Η Τάνια Τσανακλίδου με αφορμή τα λίφτινγκ,
για την ασέβεια στο χρόνο που κυλά
Δεν επωφελήθηκαν όλοι στην Ελλάδα από τις “ανθηρές” συνθήκες των περασμένων χρόνων: “Δεν είχαν κανένα “πάρε δώσε” με προνόμια και ευεργετήματα. Οι κυβερνήσεις ήταν εκείνες που επιχειρούσαν να 'παγιδεύσουν' τους δυνητικά ψηφοφόρους τους με προνόμια και διορισμούς σε δημόσιες επιχειρήσεις»
Χωρίς να το θέλει ο πρώην πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα Βόλφγκανγκ Σούλτχάις απαντά στο “μαζί τα φάγαμε”, λέγοντας αλήθειες.
«Μπορεί να μην μιλάω ελληνικά αλλά δεν σημαίνει ότι απαρνιέμαι τις ελληνικές μου ρίζες. Ξέρω τον Αριστοφάνη, τον Αριστοτέλη, τον Οδυσσέα, τον Μάικ Δουκάκη, την Κατίνα Παξινού, τον Τέλη Σαββάλα, τον Καραγκιόζη, όχι όμως τον Παπανδρέου. Ακουστά τον έχω, αλλά καλά θα κάνει να κυβερνά ως καλός Έλληνας.
Ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός Ζακ Γαλυφιανάκης με δηκτικό χιούμορ κάνοντας τον ανήξερο, αποδεικνύει ότι ξέρει πολλά
“Κάναμε τραγικές μαλακίες κι εμείς, δε λέω... Δίναμε χώρο στα περιοδικά σε δευτεράντζες και τριτάντζες, σε σταρ τύπου «της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη» και μην τον ξαναείδατε το Μήτσο το λεβέντη, τον αρχιληστή”
Ποιός είναι αυτός που κλαίει γονατιστός μπροστά τα σκονισμένα εικονίσματα των '90ς; Ο Πέτρος Κωστόπουλος κάνει-λίγο αργά- την αυτοκριτική του για το καρακατσουλιό που “χρύσωσε” στα χάρτινα “σαλόνια” του, τα φαντασμένα χρόνια
"Να μην καταδικάζονται συλλήβδην όλοι οι βουλευτές...Να τελειώσουμε τη Δημοκρατία; Ποιον θα ψηφίσουμε; Ανεπάγγελτους;"
Τη νύχτα που πάγωσε ο εσπρέσο...Ο Γεράσιμος Γιακουμάτος μονολογώντας στους έρημους κολωνακιώτικους δρόμους, μετά τον αποκλεισμό της Βουλής από αγανακτισμένους.
Δεν είναι λίγο αργά για αυτού του είδους την αγανάκτηση; Εκλογές
γίνονταν τόσα χρόνια. Αν αυτός ο κόσμος ήταν πραγματικά αγανακτισμένος εκτιμώ πως είχε τη δυνατότητα να το εκφράσει.
Να θυμηθώ να αγανακτήσω αργότερα. Ο χορογράφος Κωνσταντίνος Ρήγος για ένα λαό που αγανάκτησε πολύ αργά
Σύντομα θα γνωρίζουμε αν οι πλατείες της Ελλάδας που τις χαιρετίζουμε ολόψυχα θα είναι η μαγιά για μια ριζική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού ή απλώς προαναγγέλλουν την τελική πράξη του δράματος μέσα από μια χαρούμενη διονυσιακή γιορτή αυτοκαταστροφής και συλλογικής αυτοκτονίας....Αυτή η τραγωδία έχει παιχτεί κάμποσες φορές στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας.
Ο Μίμης Ανδρουλάκης για το διονυσιακό χορό που μοιάζει με την “Παραγγελιά”
σχόλια