Η φιλοξενία μέρους της συλλογής Sandretto Re Rebaudengo στο Μουσείο Μπενάκη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ήταν κάτι που είχα ακούσει ως φήμη σε μια συζήτηση «του σιναφιού» εκτός Ελλάδας και πραγματικά δεν το πολυπίστεψα. Αν και λόγω της συλλογής Δάκη Ιωάννου έχουμε την τύχη της επαφής με μια από τις πιο σημαντικές συλλογές σύγχρονης τέχνης στον κόσμο, δεν έχει ξανασυμβεί πότε να δω στην Αθήνα επιλογές από μια ανάλογη συλλογή του εξωτερικού.
Η Patrizia Sandretto Re Rebaudengo, μια από τις πιο δυνατές και δραστήριες συλλέκτριες του Τορίνου αλλά και της διεθνούς σκηνής της τέχνης, άρχισε να ενδιαφέρεται ενεργά για τη σύγχρονη τέχνη το 1990. Το 1995 δημιούργησε ένα ίδρυμα με το όνομά της, όχι μόνο για να στεγάσει τη συλλογή της, αλλά και για να υποστηρίξει νεότερους καλλιτέχνες, κριτικούς τέχνης και επιμελητές να αναπτύξουν το έργο τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συλλογή της συμπεριλαμβάνει από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της τελευταίας εικοσαετίας, όπως τους Pawel Althamer, Matthew Barney, Vanessa Beecroft,, Maurizio Cattelan, Thomas Demand, Fischli & Weiss, Katharina Fritsch, Felix Gonzalez-Torres, Douglas Gordon, Carsten Holler, Thomas Hirschhorn, Damien Hirst, Sharon Lockhart, Sarah Lucas, Catherine Opie, Gabriel Orozco, Richard Prince, Charles Ray, Anri Sala, Cindy Sherman, Thomas Struth, Fiona Tan, Rosemarie Trockel, Piotr Uklansky, Jeff Wall, ανάμεσα σε άλλους.
«Δεν ήθελα ποτέ να κρατήσω τη συλλογή μου κλειδωμένη σε μια αποθήκη», λέει η ίδια σε μια συνέντευξη, «δεν είναι κάτι που βλέπω απλώς ως οικονομική επένδυση. Γύρω στο 1992 είχα πάει με τα παιδιά μου σε ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης στη Βόννη κι εκεί είδα οικογένειες με μικρά παιδιά, μητέρες και πατέρες να σέρνουν τα καροτσάκια των μωρών στους διαδρόμους ανάμεσα στα έργα και αυτό μου έδωσε απεριόριστη ευχαρίστηση, κάτι τέτοιο δεν υπήρχε στην Ιταλία τότε και έτσι άρχισαν όλα».
Με καλλιτεχνικό διευθυντή τον δαιμόνιο Francesco Bonami, το ίδρυμα Sandretto Re Rebaudengo έχει στηρίξει την παραγωγή σημαντικών έργων όπως το φιλμ Electric Earth του Doug Aitkin (παρουσιάστηκε στην Αθήνα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην έκθεση Herhistory, 2007) ή ακόμη και το Hollywood in Sicily του Maurizio Cattelan, μια ακριβής ρεπλίκα του σήματος που κατασκεύασε ο Cattelan και τοποθέτησε σε ένα λόφο του Παλέρμου.
Μια από τις ιδιαιτερότητες του ιδρύματος και ένα απ' τα προσωπικά ενδιαφέροντα της Sandretto Re Rebaudengo είναι να βοηθάει ενεργά στην οικονομική και τεχνική παραγωγή καινούργιων έργων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χρονιά εκείνη στην Μπιενάλε της Βενετίας, όταν οι συλλέκτες συζητούσαν για το μυστηριώδες ταξίδι-αστραπή (ένα αεροπλάνο τους πήγε από Βενετία στο Παλέρμο για ένα απόγευμα) που έκαναν προκειμένου να βρεθούν σε έναν ημι-σκουπιδότοπο για να δουν το έργο. Μέσα σε όλη την τρέλα της κοσμικότητας και του ναρκισσισμού που επικρατεί στις Μπιενάλε της Βενετίας, ο Cattelan είχε δημιουργήσει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες «ετεροτοπίες» της εποχής και n Sandretto Re Rebaudengo είχε τα κότσια και τη γενναιοδωρία να την υποστηρίξει. «Θυμάμαι», λέει η ίδια, «πως όταν πήγα λίγο καιρό μετά και ρώτησα επίτηδες έναν ταξιτζή τι δουλειά έχει αυτό το σήμα του Hollywood στην κορυφή του Παλέρμου μου αφηγήθηκε με απόλυτη σιγουριά μια μεγάλη ιστορία πως ο Sylvester Stalone γυρνάει ένα φιλμ στο Παλέρμο το οποίο όμως πρέπει να μοιάζει με το Hollywood και για αυτό στήθηκε όλη αυτή η ιστορία».
Με δύο διαφορετικούς εκθεσιακούς χώρους με συνεχές πρόγραμμα και ένα διεθνές βραβείο να τρέχει, η Sandretto Re Rebaudengo με την ομάδα της βρίσκει το χρόνο να οργανώσει και την επικείμενη έκθεση στην Αθήνα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η έκθεση θα παρουσιάσει περισσότερα από 40 έργα σύγχρονης γλυπτικής 35 διάσημων εικαστικών. Τα συμπαγή αυτά γλυπτά, δημιουργημένα από ετερόκλητα υλικά, αναπαριστούν συμβολικά τον παρόντα χρόνο. Περιλαμβάνονται ο αυτόχειρας σκίουρος του Maurizio Cattelan, το αντιπολεμικό μνημείο του Thomas Hirschhorn, η εκλεπτυσμένη αναστοχαστική φόρμα των βάζων του Tobias Rehberger. Τα ανάλαφρα γλυπτά του νεαρού Bojan Sarcevic και η μεγάλη καμπάνα του Diego Perrone συνδιαλέγονται με την ειρωνική αναπαράσταση της σεξουαλικότητας της Sarah Lucas, και με την περιγραφή του παράλογου των κοινωνικών στερεοτύπων όπως αυτά αποτυπώνονται στα μανεκέν του Yinka Shonibare.
σχόλια