Το ‘χουμε ξαναπεί: στην Αθήνα το θέατρο είναι κήπος που ανθίζει όλο το χρόνο. Με τον καινούργιο χρόνο θα ξεκινήσουν αρκετές παραστάσεις που μοιάζει να έχουν ενδιαφέρον. Το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου ξεκινά το Λεωφορείο ο Πόθος στο θέατρο Σφενδόνη σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου, με την Όλια Λαζαρίδου, την Παρθενόπη Μπουζούρη, τον Γιάννη Στάνκογλου, τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, τη Μαρκέλλα Μανωλιάδη και τον Κώστα Κουρτάρα.
Στη συνέχεια το ενδιαφέρον μετακινείται στις σκηνές του Εθνικού: ο Λευτέρης Βογιατζής καταδύεται στο κλασικό ρεπερτόριο και στον κόσμο του Πρίγκιπα του Χόμπουργκ με διανομή επιλέκτων (Λυδία Φωτοπούλου, Νίκος Αρβανίτης, Νίκος Κουρής, Δημήτρης Λιγνάδης, Μάνος Σταλάκης, Γιάννης Τσορτέκης κ.ά.), η Ρούλα Πατεράκη σκηνοθετεί το Βυθό του Γκόρκι στην Πειραματική Σκηνή με τη Μάνια Παπαδημητρίου και την Αλέξανδρα Σακελλαροπούλου (πρεμιέρα 25/1), ο Νίκος Χατζόπουλος τη σαιξπηρική Τρικυμίαστο Κάππα (από 8/2). Τέλη Φεβρουαρίου έχει οριστεί η πρεμιέρα της παράστασηςΣτάλιν, μια συζήτηση για το ελληνικό θέατρο του Μιχαήλ Μαρμαρινού και του Ακύλλα Καραζήση (στη Νέα Σκηνή).
ΗΛυρική Σκηνή έχει προγραμματίσει δυο παραστάσεις που ακούγονται ελκυστικές: τον Κόμη Ορί του Τζοακίνο Ροσίνι θα σκηνοθετήσει στο Ολύμπια η Γαλλοϊσραηλινή Μαριάμ Κλεμάν στα μέσα Φεβρουαρίου. Αλλά το μεγάλο χιτ θα είναι ο Σιμόν Μποκανέγκρα του Βέρντι σε σκηνοθεσία του πολυσυζητήμενου, εκ Νέας Υόρκης ορμώμενου, Ντέιβιντ Όλντεν (συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής, 4-11 Μαΐου).
Και μετά αρχίζει το Φεστιβάλ Αθηνών. Ο Γιώργος Λούκος αναμένεται να ανακοινώσει το πρόγραμμα του 2008 μέσα στο Φεβρουάριο, οπότε λίγα πράγματα είναι γνωστά ή έχουν βεβαιωθεί επισήμως. Φαίνεται λοιπόν ότι η τελευταία παράσταση του περσινού φεστιβάλ Επιδαύρου, οι Ευτυχισμένες Μέρες του Μπέκετ με την έξοχη Φιόνα Σο, θα επαναληφθεί, ενώ ο Μιχαήλ Μαρμαρινός μάλλον θα τα βάλει με τους δύο Οιδίποδες (Τύραννο και Επί Κολωνώ) σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη - κάτι ακούγεται και για συνεργασία Αμαλίας Μουτούση-Άντζελας Μπρούσκου, αλλά ακόμη τίποτε δεν είναι σίγουρο.
Φαίνεται, πάντως, πως πρόσωπα του χώρου που έως τώρα έφεραν το φωτοστέφανο του αουτσάιντερ, στο καινούργιο σκηνικό που διαμορφώνεται (με καταλύτη τα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου) θα έχουν κυρίαρχη και πρωταγωνιστική θέση. Η εξέλιξη αυτή από μόνη της έχει ενδιαφέρον και είναι πιθανόν να μεταβάλει γνωστές ισορροπίες, να ακυρώσει παγιωμένες απόψεις για πρόσωπα και πράγματα και να προκαλέσει ποιοτικές αλλαγές και στο παραγόμενο θέατρο.
σχόλια