Ο Ξαβιέ Ντολάν είναι μυστήριο τρένο-πεισματάρης, χειμαρρώδης και εμμονικός. Ένας Φασμπίντερ για τον 21ο αιώνα, που έχει βαλθεί να σπάσει τα ρεκόρ παραγωγικότητας, έχοντας σκηνοθετήσει 5 ταινίες, με το Mommy που είδαμε χθες, πριν κλείσει τα 25 του χρόνια. Οι φαν του ελπίζουν να μην καεί πριν την ώρα του με τον ρυθμό του, και οι σκεπτικοί εύχονται να ωριμάσει για να πήξει το αναμφισβήτητο ταλέντο του.
Με το Mommy επανέρχεται στην ταραχώδη σχέση μάνας-γιου που τον απασχόλησε στο ντεμπούτο του. Η πρωταγωνίστρια μοχθεί και παλεύει να συντηρήσει αλλά και να βοηθήσει συναισθηματικά και πρακτικά τον ατίθασο έφηβο γιο της. Ο δεσμός τους είναι ολοκληρωτικός, σχεδόν ερωτικός, με περιστασιακές σεξουαλικές νύξεις- ο Ντολάν δεν κεντράρει στο σκάνδαλο, αλλά στην παθιασμένη εμπειρία δύο ζωντανών ανθρώπων που ζουν 100% και κινδυνεύουν να καούν, αλλά ο ένας πέφτει στη φωτιά για τον άλλο. Είναι μια ακόμη φαντασίωση του για την επώδυνη εμπειρία της οικογένειας, γεμάτη τραγουδιστικές σεκάνς και περίτεχνα ξεσπάσματα, με καλύτερη την προβολή στο μυαλό της μάνας για το πως θα ήταν ο γιος της στο μέλλον- ευτυχισμένος και αποκατεστημένος, σαν πρίγκηπας σε χολιγουντιανό ρομάντσο.
Ο εν λόγω προβληματικός νεαρός, ένας αφοπλιστικός μπελάς με ανύπαρκτες κοινωνικές δεξιότητες και κυμαινόμενη συμπεριφορά που μπαινοβγαίνει σε κλινικές αποκατάστασης της ψυχικής του υγείας, είναι ο Αντουάν Ολιβιέ Πιλόν, που ο Ντολάν σκηνοθέτησε στο ασπρόμαυρο, βίαιο σε και εντελώς σε αργή κίνηση βιντεοκλίπ College Boy των Indochine.
Η μάνα του, αστεία και γενναιόδωρη, ενσαρκώνεται από την Αν Ντορβάλ.
Ο βενιαμίν του φεστιβάλ δεν είναι ο νεότερος που διαγωνίστηκε στο φεστιβάλ. Προηγείται η Ιρανή Σαμίρα Μαχμαλμπάφ, που στα 20 της βραβεύτηκε το 2000. Μπορεί ωστόσο να γίνει ο νεότερος που θα φύγει από το φεστιβάλ με μεγάλο βραβείο, ακόμη και με τον Χρυσό Φοίνικα, αν υποθέσουμε πως η Τζέϊν Κάμπιον δεν θέλει να "διπλώσει" το Χρυσό Φοίνικα σε μια από τις δύο γυναίκες, την Αλίτσε Ρορβάχερ και τη Ναόμι Καβάσε, ή να καταφύγει σε μια πιο σίγουρη, ή αγγλόφωνη λύση.
Το Mommy είναι μακράν η καλύτερη και ωριμότερη καλύτερη ταινία του Καναδού σκηνοθέτη, ξεχειλίζει αλλά και ξεχειλώνει από συναίσθημα και καυτές ερμηνείες (ακόμη και η δειλή γειτόνισσα που κεκεδίζει και μπαίνει στη μικρή οικογένεια για να αποκατασταθεί το έλλειμμα συναισθήματος είναι αξιοσημείωτη) και έχει με το μέρος του το κοινό, καθώς στην βραδινή δημοσιογραφική προβολή καταχειροκροτήθηκε, ενώ έβγαλε γέλιο, αλλά και ενθουσιασμό, όταν στο λίγο εξυπνακίστικο αλλά χαριτωμένο gimmick της ταινίας, εκεί που ο νεαρός Στιβ ανοίγει νοερά το πλάνο και γεμίζει η οθόνη με σινεμασκόπ και αισιοδοξία, και αισθάνθηκα πως ο Ντολάν σκοράρει ότι κι αν κάνει.
Με ενθουσιώδη ανταπόκριση από τα πιο νεαρά media, ο πιτσιρίκος από το Μόντρεαλ μπαίνει σοβαρά μπροστά στην κούρσα για τα βραβεία. Το αριστούργημα ακόμη δεν το έχει γυρίσει, αλλά έχει μια καλή, αποτελεσματική ταινία στα χέρια του με το Mommy και τη συγκυρία με το μέρος του.
Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος βρίσκεται στις Κάννες με την AirFastTickets και μεταδίδει καθημερινά τις εξελίξεις.
Ένα μικρό απόσπασμα
σχόλια