Ένα ζεστό σπίτι χρειάζεται έναν ζεστό πατέρα. Φανερό, αλλά μπορεί και αφανή. Εγκαινιάζοντας πέρυσι το μεγάλο θέατρο της Στέγης με το έργο του Μπίχνερ Δαντόν ένιωσα πως στιβαρά και αθόρυβα ολόγυρα από τη σκηνή, μέσα στους διαδρόμους, κάτω στο φουαγέ, πάνω στις σκάλες, μας παρακολουθούν αφοσιωμένα μάτια, έτοιμα ν’ ανταποκριθούν με σεβασμό και, το κυριοτέρο, με ευγένεια σε κάθε παράλογή μας απαίτηση. Το ότι ο Αντώνης Παπαδημητρίου κατάφερε να είναι πατέρας όλων αυτών των ανθρώπων τον τιμά και τον υποχρεώνει. Όσο για μένα, είχα την ευκαιρία στο λίγο που τον γνώρισα να με κερδίσει η αβίαστη απλότητά του κι η εμπιστοσύνη του. Καλοτάξιδη η οικογένεια της Στέγης των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Ανθρώπων.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα
Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»
Βόλος: Στο Αυτόφωρο ο Δημήτρης Μαρέδης για την καταγγελία εκβιασμού της Ζέττας Μακρή
Green Day live στην Αθήνα: Μια ιστορική πρώτη εμφάνιση που απογείωσε το κοινό στο ΟΑΚΑ
Τροχαίο στο Αγρίνιο: «Ο 21χρονος φώναζε βοήθεια, δεν μπορούσε να τον βγάλει κανείς» - Τι κατέθεσε η συνοδηγός
σχόλια