Ένα ζεστό σπίτι χρειάζεται έναν ζεστό πατέρα. Φανερό, αλλά μπορεί και αφανή. Εγκαινιάζοντας πέρυσι το μεγάλο θέατρο της Στέγης με το έργο του Μπίχνερ Δαντόν ένιωσα πως στιβαρά και αθόρυβα ολόγυρα από τη σκηνή, μέσα στους διαδρόμους, κάτω στο φουαγέ, πάνω στις σκάλες, μας παρακολουθούν αφοσιωμένα μάτια, έτοιμα ν’ ανταποκριθούν με σεβασμό και, το κυριοτέρο, με ευγένεια σε κάθε παράλογή μας απαίτηση. Το ότι ο Αντώνης Παπαδημητρίου κατάφερε να είναι πατέρας όλων αυτών των ανθρώπων τον τιμά και τον υποχρεώνει. Όσο για μένα, είχα την ευκαιρία στο λίγο που τον γνώρισα να με κερδίσει η αβίαστη απλότητά του κι η εμπιστοσύνη του. Καλοτάξιδη η οικογένεια της Στέγης των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Ανθρώπων.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Έξι λεπτά από την καταστροφή: Πτήση της Ryanair προσγειώθηκε με τα ρεζερβουάρ σχεδόν άδεια
Στο Voice η 16χρονη ανιψιά του Τζίμη Πανούση - Η αντίδραση Μάστορα, Μουζουράκη
Βρέφος εντοπίστηκε αναίσθητο στην Αθήνα και νοσηλεύεται διασωληνωμένο – Εισέπνευσε ναρκωτικές ουσίες
Αεροπορικά ταξίδια: Σε λειτουργία από σήμερα το νέο σύστημα εισόδου στη ζώνη Σένγκεν - Όσα αλλάζουν
Κολοσσαίο: Τούνελ 2.000 ετών που χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά οι αυτοκράτορες, ανοίγει για το κοινό
σχόλια