Λίγο μπερδεμένο είναι το Τrenteπου θα παρουσιάσετε.
Μπερδεύτηκες ε; Είναι ένα έργο που παρουσιάζουμε εγώ, η Λόρι Γιανγκ και ο Φιλίπε Λουρένκο. Η ιδέα ήταν να βρούμε ένα χώρο εγκαταλελειμμένο και να του δώσουμε ζωή, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία του. Είναι ολόκληρο βασισμένο στο χώρο. Ψάξαμε και βρήκαμε αυτή την αποθήκη που βρίσκεται στην Πειραιώς 260, πίσω από τα δύο θέατρα, όπου δεν έχει ξαναγίνει παράσταση. Μετά ενημερωθήκαμε για την ιστορία της και τις λειτουργίες της. Η αποθήκη είναι στην ουσία αυτή που μας έδωσε το υλικό για να φτιάξουμε την ιστορία. Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά επίκαιρο, λόγω της οικονομικής κρίσης. Μοιάζει πάρα πολύ με όλα αυτά τα εργοστάσια που κλείνουν.
Ποιο είναι το στοιχείο που δίνει ζωή στο χώρο;
Το ότι είμαστε εμείς μέσα. Σιγά σιγά τον διαμορφώσαμε σαν ένα σπίτι. Το σπίτι μας. Χρησιμοποιήσαμε κάποια αντικείμενα, χωρίς να αλλάξουμε, όμως, την παλιά του μορφή. Δώσαμε μια νέα λειτουργία, μια νέα ιστορία, αν θες.
Και τι σημαίνει το «Trente»;
Σημαίνει ότι εμείς ήμασταν 30 χρόνια μέσα στο εργοστάσιο και εργαζόμασταν, έγινε χώρος κατοικίας μας και τώρα έχουμε 30 λεπτά για να εγκαταλείψουμε το χώρο.
Γιατί, ενώ ζωντανεύετε το χώρο, μετά τον εγκαταλείπετε πάλι;
Γιατί αυτή είναι η πορεία αυτού του χώρου. Πρέπει να μείνει εγκαταλελειμμένος. Έτσι κι αλλιώς, αυτή είναι η κατάστασή του. Εμείς κάνουμε απλά ένα φλας-μπακ.
Τι κάνει μια Ελληνίδα με τόσους Γάλλους;
Είμαι 100% Ελληνίδα, αλλά τις σπουδές μου τις έκανα στο Παρίσι και τα τελευταία 11 χρόνια ζω στο εξωτερικό, όπου κάνω και όλες μου τις συνεργασίες. Μάλιστα είναι η πρώτη φορά που θα παρουσιάσω κάτι στην Ελλάδα.
Δυσκολευτήκατε να κάνετε και οι τρεις μαζί τη χορογραφία;
Η συνεργασίες είναι δύσκολες γενικά, πόσο μάλλον στο χορό. Επειδή όμως με τα παιδιά έχουμε μια φοβερή σχέση, συμβαίνει κατά 90% να συμφωνούμε, και ο ένας να συμπληρώνει την ιδέα του άλλου.
Πούκινείται αυτήν τη στιγμή ο χορός στην Ευρώπη; Ποια ρεύματα τον επηρεάζουν;
Περνάμε μια φάση από το 2000 και μετά, όπου οι χορογράφοι και οι χορευτές ψάχνονται. Μας έχουν επηρεάσει αρκετά οι βελγικές θεατρικές ομάδες. Έχουν φέρει έναν άλλο τρόπο κίνησης πολύ πιο θεατρικό, πιο βίαιο.
Βίαιοαπέναντι στο κοινό;
Ο μοντέρνος χορός είναι σαν τη μοντέρνα ζωγραφική. Είναι κάποιοι που θα το πάρουν το μήνυμα και κάποιοι που δεν θα το πάρουν.
ΤοTrente θα είναι δύσκολο για το ελληνικό κοινό;
Το θέμα δεν είναι αν θα το καταλάβουν, αλλά αν θα τους αγγίξει. Αυτό έχει σημασία. Υπάρχει και το ζήτημα ότι στην Ελλάδα ο κόσμος δεν είναι συνηθισμένος στο μοντέρνο χορό. Χρειάζεται και μια διαδικασία επιμόρφωσης. Ευτυχώς που υπάρχει το Φεστιβάλ στην Αθήνα, που βοηθάει πάρα πολύ στη διαμόρφωση μιας καλύτερης παιδείας του θεατή.
σχόλια