ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ: ΖΥΡΑΝΝΑ ΖΑΤΕΛΗ

Η συγκεκριμένη συλλογή θα πλέει γοητεύοντας, εις το διηνεκές, στην ερημιά –του χρόνου πια– με χάρι και θα είναι ένα κλασικό αριστούργημα της ελληνικής πεζογραφίας.

Ένα σύμπαν μαγικό που ζητάει να γδυθεί από τη μαγεία του, καθώς τα δάχτυλά μας χαϊδεύουν κάθε επόμενη σελίδα.

Ένα βιβλίο που μιλάει από τις λιθόχτιστες επάλξεις μιας βαλκανικής επικράτειας με χαρακτήρες ιερατικούς, άλλοτε αγνούς άλλοτε εωσφορικούς, έκθαμβους μπροστά στο μυστήριο της ζωής και ταυτόχρονα κλειδοκράτορές του, ανάκατους μες στη μυσταγωγική χορογραφία του λυκόφωτος, ζωντανούς, σεξουαλικούς, αιώνιους.

Η μοναξιά παλεύεται και γίνεται χάρη, ιδίως όταν κάποιος βρίσκει τον εαυτό του και τον αντέχει ολοκληρωτικά.

Μια ολομέτωπη και πολυεπίπεδη παρείσφρηση του αλλόκοτου, σαν η συγγραφέας να θέλει να καταστήσει θεμελιώδες στοιχείο του βιβλίου της την αίσθηση πως ναι, τελικά είναι τόσο παράξενο που ζούμε.

Είναι σαν να βάλθηκε η συγγραφέας να χωρέσει μέσα στην ύφανση ολόκληρο τον κόσμο, τον ορατό και τον αόρατο, μέχρι και το παραμικρό φύλλο, την παραμικρή ανάσα.

Οι βέργες γίνονται ένας σχεδόν ονειρικός κόσμος μέσα από τις λέξεις της Ζυράννας Ζατέλη, γοητευτικός, και με κάποιον τρόπο μεταφυσικό καταφέρνει να σου μεταδώσει την «άνευ όρων γοητεία» που ασκούν πάνω της, «σαν να την άγγιξε η κάθε μία ξεχωριστά και να τη γήτεψε για πάντα».