αν χαθώ θα με ψάξεις;

Υπάρχουν χαμένοι από χέρι, χαμένοι στο διάστημα.

Αυτοί που έχουν χάσει τον μπούσουλα κι αυτοί που χάνονται γιατί ρεμβάζουν.

Υπάρχουν χαμένα νησιά,χαμένοι πολιτισμοί,χαμένες μητροπόλεις.

Υπάρχουν χαμένες ευκαιρίες.Yπάρχουν και χαμένα κορμιά.

Πάντα έχανα.  Ανθρώπους,πράγματα,παρτίδες.Συχνά χανόμουνα κι η ίδια-έμπαινα στη Χουντινομηχανή κι άρχιζε το παιχνίδι με τα απoλεσθέντα.΄Ενα τασάκι στην αρχή. Μετά οι κατσαρόλες, τα βιβλία μου,η συλλογή μου με ψαλίδια .Σιγά σιγά χανόταν η φωνή ,η όραση,η γεύση μου και τέλος τέλος, ξαφνικά κι αδικαιολόγητα,την έκανα κι εγώ.

Γιατί όλα αυτά; Γιατί τέτοιο ξεσήκωμα; Γιατί να τρέχουν φίλοι,συγγενείς κι αστυνομία πόλεως; Γιατί στομάχια να αφρίζουν σα γκαζόζα; Γιατί τόσα σκυλιά ξαμολημένα με το φανελάκι μου στο στόμα; Προς τι το παιχνιδάκι,ποιά η ωφέλεια;

Χάνομαι για να με βρουν.

Για τη συγκινητική στιγμή της εύρεσης,για το ανεπανάληπτο δευτερόλεπτο που θα ξαναμπώ,σαν πιάτο, στην αιώνια θήκη μου.

Χάνομαι για να με ψάξουν.

Για το μην ξαναφύγεις,πήγα να πεθάνω, μου'λειψες.
Για το θα τρελλαινόμουν αν δεν σ' εύρισκα,με τρόμαξες.

Για να επιστρέφω με τ'αστραφτερά πειστήρια της αγάπης

-γι' αυτό.