Τοκέντρο της πόλης,όπωςόλοι γνωρίζουμε, έχει ορθώσει "αόρατοτείχος" με την Ομόνοια διαφιλονικούμενηπεριοχή. Πάνω από την Αθηνάς (επιτρέπεταινα) κυκλοφορούν οι ντόπιοι χωρίς ναβγάζουν βίζα, κάτω από την Αθηνάς όμωςτα πράγματα σκουραίνουν κατά την ώρακαι την περίσταση. Κατά κανόνα περνάςκαι πας στη δουλειά σου, ποιος σεδιαβεβαιώνει όμως ότι δεν θα σου τύχειη "στραβή"; Με ένα λόγο αποκτήσαμε κιεμείς τη δική μας Τσάινα Τάουν έστω καιχωρίς Κινέζους. Λίγο είναι; Πότε πρόλαβεο σκούρος και ο μαύρος πληθυσμός ναπατήσουν τόσο βαρύ πόδι καταμεσής τηςπρωτεύουσας ώστε να μιλάμε πια γιακεκτημένα δικαιώματα;
Ηπόλη "έκλεισε"για τον απλούστατο λόγο ότι "άνοιξαν"τα σύνορα. Η αθλιότητα του τρίτου κόσμουεμπνέει στους κατοίκους του νοσταλγίαγια τόπους που δεν είδε. Ό,τι κι αν βρουνφεύγοντας από το κονάκι τους αποκλείεταινα είναι χειρότερο άρα η μετανάστευσησυνιστά πανάκεια. Καταφθάνουν χρόνιατώρα περνώντας από τα σύνορα, στοιβαγμένοιμέσα σε σαπιοκάραβα, σε πληρωμένα ψυγεία,σε βάρκες που δεν καταφέρνουν να φτάσουνστην ακτή εναποθέτοντας την ελπίδα τουςστον οίκτο, στην ανοχή και στις μηκυβερνητικές οργανώσεις.
Παντούβλέπουν μικρές "Αμερικές".Οι έγχρωμοι διαφέρουν πολύ από τουςΑλβανούς. Οι βόρειοι γείτονές μας, ότανξεκίνησαν την κατεβασιά τους, δεν έκανανκαι λίγα. Ξεχνιούνται οι χειροβομβίδεςσε υπόγεια και οι εκτελέσεις εν μέσηοδώ; Όταν όμως η μαφία τους αποσύρθηκεκαι έμειναν οι κτίστες, οι σοβατζήδεςκαι οι πετροπελεκητές, καταλάβαμε ότιήρθαν για να μείνουν, να γίνουν πολίτεςμε υποχρεώσεις και κάποια δικαιώματα.Έμαθαν τη γλώσσα, πολλοί έδειξαν χαρακτήρακαι ήδη ξεχάσαμε σχεδόν ότι είναι ξένοι.
Μετους έγχρωμους όμως τοπράγμα διαφέρει. Ο Πολωνός είναι τεχνίτης- είδε όμως κανείς Αφρικανό οικοδόμο;Σομαλό σοβατζή; Νιγηριανό πετροπελεκητή;Στα σπίτια μπαίνουν Πολωνές, Γεωργιανές,Βουλγάρες, Ρωσίδες - οι μαύρες σπανίζουνγια να μην πούμε ότι δεν υπάρχουν. Τοσιδηρούν παραπέτασμα διερράγη και οθηλυκός κοσμάκης που ελευθέρωσε όχιμόνο επέτρεψε στην επαρχία να χορτάσειτην ερωτική διανομή, αλλά έδωσε και μιαβαλκανική χροιά στον ντόπιο πληθυσμό.Παρ' ότι ξένοι, τους ξέρουμε, τους μιλάμε,τους ανεχόμαστε. Άντε τώρα να μιλήσειςμε τις ασιατικο-αφρικανικές μειονότητες.Όχι πως πείραξαν κανέναν οι μαύροι, αλλάτο μαύρο στοιχείο είναι άλλο πράγμα.Και το ασιατικό βέβαια και ό,τι δενμπορεί να ενσωματωθεί.
Πουλάνεσι ντι,τσάντες, φυλάνε σκοπιά στα φανάρια (μετάτην αινιγματική εξαφάνιση των ανήλικων),τους επιστρατεύουν για το μάζεμα τηςντομάτας και των πορτοκαλιών, αλλά αυτόδεν αρκεί. Μήπως αρκεί κάποιο κουρείοκαι ένα πακιστανικό γραφείο κηδειών;Το κορελοπρολεταριάτο, όταν μάλισταείναι αλλοεθνές, θέλει δεν θέλειμεταμορφώνεται σε κοινωνική απειλήδιότι την αρχική ανακούφιση που χαρίζειη εγκατάσταση την ακολουθεί μοιραία ηανάγκη της κοινωνικής εκδίκησης. Οιακροδεξιοί γαυγίζουν χρόνια τώρα γιατον κίνδυνο (Τι τους θέλετε; Πετάχτετους στη θάλασσα),ωστόσοη Ευρώπη που δέχεται κατά κύματα το νέοπληθυσμό της δεν συναινεί. Δεν συναινείούτε ο πληθυσμός της πρωτεύουσας πουεπιμένει να επενδύει τον οίκτο και τηνανοχή του στο ξένο χάλι.
Μέχρινα συμβείτο κακό συναπάντημα βέβαια. Όταν ταδελτία ειδήσεων ανακοίνωσαν την αιματηρήσύγκρουση στο κέντρο (Σομαλοί με σπαθιάσαμουράι, τσεκούρια, λοστάρια τα έκανανμαντάρα και δεν υπολόγισαν ούτε τουςπαρατρεχάμενους αστυνομικούς), εκείνοπού θίχτηκε ήταν το αίσθημα τηςιδιοκτησίας. Ξένοι στην πόλη "μας";Επαγγελματίες δολοφόνοι να λύνουν τιςδιαφορές τους άνευ επισήμου αδείας;Φαίνεται πως ξεχάσαμε ότι είναι κι αυτοίκάτοικοι στη ίδια πόλη, άνθρωποι σαν κιεμάς, με ανάγκες και μίση ακατάλυτα.
Είχανθρησκευτικές διαφορές; Φυλετικέςεχθρότητες; Για νταβατζιλίκια, πρέζακαι προστασίες κάθε λογής ούτε κουβέντα.Κι όμως υπάρχουν. Κάτι έγχρωμες κουκλίτσεςπου ανατέλλουν με το σούρουπο, κάτιβιαστικά σούρτα φέρτα, κάτι μυστήριεςεπαφές δεν περνούν απαρατήρητες. Οιξένοι έκαναν "έλεγχο αγοράς" προπολλού, έγιναν ντόπιοι και μπήκανεπιτέλους στα βαθιά νερά. Εμείς δενθαυμάζαμε τα κατορθώματα της ιταλιάνικηςμαφίας στην Αμερική; Τηρουμένων τωναναλογιών, τα ίδια κόλπα ισχύουν παντού.Νονούς Ασιάτες ίσως να μη δούμε ποτέ,αλλά Σομαλούς σπαθοφόρους είδαμε κιόλαςκι αυτό δεν είναι καλό σημάδι.
Ναμην ξεχάσουμε και ένα άλλο, πολύ λεπτόζήτημα. Ίσαμε τώρα είχαμε το θέαμα τουντόπιου πρεζάκια βραχνό, ατημέλητο,συχνά ακινητοποιημένο με ντάγκλα, πάντασε καθορισμένα στέκια, πάντα με το μάτιέτοιμο να δεχτεί επισκέψεις. Με τον ξένοπρεζάκια τι μέλλει γενέσθαι; Ο δικόςμας όλο και κάπου βρίσκει βοήθεια:οικογένεια, φίλοι, συγγενείς, καμιάπρόθυμη γυναίκα. Ο ξένος όμως; Αφού δενέχει "έτοιμα" από πού θα φάει; Τοχαριτωμένο "Αλβανός τουρίστας" τώραέχει μεταποιηθεί σε "Ρουμάνο πρεζάκια"και λοιπές φυλές. Μετά από χρόνια οιΑλγερινοί και οι μαύροι καίνε το Παρίσι.Η Αθήνα μοιάζει να βιάζεται για να πάρειτη σειρά της.
Ότανοι μετανάστες φτάνουν σε κατάστασηαπελπισίας ευνόητο είναι να τη σκορπίσουνένα γύρω. Η κυβέρνηση δεν λαμβάνει μέτραδιότι ζει σε άλλη χώρα. Εντυπωσιακό όμωςείναι ότι ο παινεμένος δήμαρχος Αθηνώνδεν κάνει το παραμικρό για να μηνγκετοποιηθεί η πόλη. Ούτε για τα μάτια.Μια πρώτη καταγραφή των ξένων θα ήτανκαλή αρχή...
σχόλια