Το Πείραμα της Κάτιας

Το Πείραμα της Κάτιας Facebook Twitter
0

Από το παράθυρο του γραφείου της Κάτιας Δημοπούλου στην Πατριάρχου Ιωακείμ βλέπει κανείς τα απέναντι μπαλκόνια, και δυο δέντρα που χρυσίζουν λίγο στον ήλιο. Η Κάτια κάθεται στην καρέκλα πίσω από ένα ξύλινο γραφείο· το χαμόγελό της αστράφτει καθώς ανάβει ένα άσπρο μακρύ τσιγάρο. Είναι πολύ γοητευτική - ακόμα και όταν βγάζει το παλτό της το κάνει θεατρικά, σαν ταυρομάχος. Αν της το πεις σε αποπαίρνει («ποτέ δεν αισθάνθηκα ωραία. Είναι μερικές φορές που λέω "α, καλή είσαι σήμερα". Άλλες μέρες λέω "πώς είσαι έτσι πάλι";»)

Μετά από μια μακρά και λαμπρή καριέρα στα περιοδικά -και μια μικρή απουσία-, η τελευταία επαγγελματική κίνηση της Κάτιας Δημοπούλου είναι αυτό που οι στήλες των media θα αποκαλούσαν (πρωτότυπα) «εκδοτικό στοίχημα». Έγινε διευθύντρια ενός νέου, τετραμηνιαίου περιοδικού, του 4essera, ενός ογκώδους coffee table magazine στην παράδοση του POP και του Another Magazine, εντελώς ασυνήθιστου για τα ελληνικά εκδοτικά δεδομένα. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε πριν από 2 μόλις εβδομάδες . Η ιδέα την ενθουσίασε από την αρχή. «Ο εκδότης μού είπε «σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα περιοδικό που να βγαίνει 4 φορές το χρόνο. Θέλεις;». Είπα «το όνειρό μου. Τι δώρο είναι αυτό!». Σαν να μην έφτανε η πρωτοτυπία ενός τετραμηνιαίου ογκώδους περιοδικού, και η τιμή του είναι χαμηλή - 1 μόλις ευρώ. «Η τιμή τού €1 ήταν απόφαση του εκδότη. Ήταν κάτι που εμένα με τρόμαξε πάρα πολύ, για διάφορους λόγους. Μετά όμως έκατσα και σκέφτηκα ότι θα είναι ή έτσι ή με τσαντούλες από τους Κινέζους. Δεν θέλω να ξαναδώ τσαντούλα από τους Κινέζους στη ζωή μου!» μου λέει. Τη ρωτάω ποιος είναι ο αναγνώστης του 4essera. Στην αρχή μού λέει πως δεν ξέρει, μετά το ξανασκέφτεται. «Στις έρευνες εμφανιζόταν ένα μεγάλο κενό στην κάλυψη ανθρώπων που ενδιαφέρονται περισσότερο για το κείμενο, για μια πιο επεξεργασμένη πληροφορία, για καλύτερη εικόνα. Νομίζω πως αυτό το κοινό υπάρχει, δεν πιστεύω πως είμαι εγώ και οι 500 άνθρωποι τους οποίους συναναστρέφομαι. Δεν γίνεται, πρέπει να υπάρχουν κι άλλοι που δεν τους ξέρω και που θα ήθελαν να δουν κάτι διαφορετικό» λέει και σβήνει το τσιγάρο της σε ένα ασημένιο τασάκι.

Η Κάτια Δημοπούλου ήθελε πάντα να γίνει δημοσιογράφος. Πήγε στην Πάντειο, κι αντί να πάρει ήσυχα ήσυχα το πτυχίο της έκανε μια ζωή ανεμοστρόβιλο: παντρεύτηκε, έκανε παιδί, και για 7 περίπου χρόνια γύριζε τον κόσμο. «Γύρισες όντως όλο τον κόσμο;» ρωτάω αφελώς. «Μου 'χουν μείνει αρκετά μέρη! Αλλά ναι, ταξίδεψα πολύ. Έμενα στη Γενεύη αλλά έφευγα συνέχεια, δεν μπορούσα να ζω άλλο στην Ελβετία, βαριόμουν πάρα πολύ. Δεν άντεχα. Είμαι μια μικρή επαρχιώτισσα. Ήθελα να γυρίσω στο χωριό μου». Γύρισε στην Ελλάδα και έπεσε με τα μούτρα στα περιοδικά. Είπε ένα φριχτό ψέμα και έπιασε αμέσως δουλειά στο Πάνθεον («Είπα ένα ψέμα στη Ρούλα τη Μητροπούλου, που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με προσέλαβε· το ξέρει τώρα πια. Ψάχνανε για στιλίστα και «ναι, ναι» είπα «ξέρω, το 'χω ξανακάνει!» Κάπως έτσι ξεκινάγαμε όλοι τότε στα περιοδικά, κουλά»). Μετά σταμάτησε το styling, της έμεινε το γράψιμο. Από το Πάνθεον πέρασε στην Diva, στο ΚΛΙΚ, στο ΜEN - στη χρυσή εποχή του ελληνικού περιοδικού Τύπου, τότε που τα περιοδικά καθόριζαν τι ήταν in και τι οut. «Αν ήταν glamorous τα περιοδικά τότε; Σιγά μην ήταν glamorous! Ήταν πιο άνετα τα πράγματα γιατί βρισκόμασταν στο ξεκίνημα μιας περιόδου άνθησης του lifestyle περιοδικού Τύπου, τα χαιρόντουσαν οι άνθρωποι πιο πολύ. Υπήρχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση, γιατί δεν υπήρχαν τα άπειρα περιοδικά που υπάρχουν τώρα. Ήτανε πιο χαρούμενα, είχανε και πιο πολύ κόσμο. Ε, ok, και τα γραφεία του ΚΛΙΚ ήταν σαν club» λέει και περνάει τα δάχτυλα μέσα στα μαλλιά της σαν να θέλει να τα ξεμπλέξει. «Άμα είσαι και μικρός, δεν σε νοιάζει τα καταφέρνεις όλα. Κοιτάω τώρα πίσω και αναρωτιέμαι πώς το 'κανα όλο αυτό. Με το παιδί, με τόσες ώρες δουλειά, και ξενύχτια και έρωτες και όλα. Αλλά ναι, γινόντουσαν». Μετά ήρθε η Γυναίκα· τα κείμενά της σουρεαλιστικά, ανάλαφρα, γυναικεία - ποτέ όμως ανόητα. Για γυναίκες που κολυμπούσαν και το σώμα τους έσκιζε τη θάλασσα, για μια ολόγυμνη γυναίκα που περπατούσε απελπισμένη στη μέση της Κηφισίας. Ξεχώρισαν αμέσως.

Ακολούθησε η θέση της διευθύντριας για τέσσερα χρόνια στο Marie Claire. «Έφυγα κουρασμένη και μπαφιασμένη από κει - κουρασμένη σωματικά και ψυχικά». Νόμιζε πως είχε πάθει Alzheimer, έβλεπε τον Σον Κόνερι στην τηλεόραση κι έλεγε «τον ξέρω, ξέρω πως έπαιζε τον Τζέιμς Μποντ, πώς τον λένε όμως;». Νόμιζε πως δεν μπορούσε να γράψει πια. «Είχα ασχοληθεί με τα διοικητικά για τόσα χρόνια, που νόμιζα πως δεν μπορούσα να γράψω - δεν ήταν πως δεν ήθελα, αλλά είχα πάθει κάτι. Νόμιζα ότι είχα ξεχάσει πώς παίρνουν μια συνέντευξη. Είχα να το κάνω τόσα χρόνια, είχα περάσει και τέτοια κόπωση, που ήμουν σίγουρη πως δεν ξέρω να το κάνω πια».

Η Αθήνα τής αρέσει πάρα πολύ. Τη βρίσκει «τέρας», αλλά τη λατρεύει. Δεν θα 'θελε να μένει πουθενά αλλού. «Αθήνα, κόρη του ουρανού» μου λέει και σκάει στα γέλια. Είναι εντυπωσιακή η αφοσίωσή της, οι περισσότεροι τη βρίζουν την Αθήνα. «Μα δεν έχει να κάνει με γούστο, έχει να κάνει με συναίσθημα» μου λέει κουνώντας αποφασιστικά το χέρι της. «Δεν είναι αισθητικό το θέμα. Είναι συναισθηματικό, και όταν το μεταφέρεις στο αισθητικό χάνεις. Η πιο ωραία πόλη που 'χω ζήσει είναι το Χονγκ Κονγκ. Είχα ζήσει εκεί 8 μήνες, μου φαινόταν συγκλονιστικό τότε. Ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα για 8 μήνες, αλλά σαν περιπέτεια, όχι πως θα αγαπούσα το Χονγκ Κονγκ, τη Γενεύη, το Λονδίνο. Εγώ δεν μπορώ να δω τίποτα με αισθητικά κριτήρια, ούτε τους ανθρώπους ούτε τους τόπους. Η Αθήνα είναι το χωριό μου, έχω μια ζεστασιά στην κοιλιά. Είναι ανακουφιστικό». Μιλάει για τη ζωή της στην Αθήνα, για την κόρη της τη Μελία -που είναι πια 21 και σπουδάζει χορό- με μια φωνή χρωματισμένη από τον ενθουσιασμό. «Είναι ωραία να 'σαι εδώ γύρω. Είναι τέλειο πάρτι η ζωή». «Άρα είσαι ευτυχισμένη» της λέω αμήχανα. «Και δυστυχισμένη όταν είμαι, στην Αθήνα αισθάνομαι ότι περνάω ωραία. Ακούγομαι σαν την Πολυάννα, το ξέρω... Αλλά τι να κάνω; Γαμώτο, δηλαδή άμα δεν περνάς καλά εδώ πέρα, πού θα πέρναγες καλά; Στο πουθενά; Κάτι πρέπει να κάνει κανείς με τη ζωή».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κύρα Κάπη: «O Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει προσποιηθεί ποτέ κάτι που δεν είναι»

Συνέντευξη / Κύρα Κάπη: H γυναίκα πίσω από το TikTok του πρωθυπουργού

Με αφορμή τη βράβευση της στα «Ermis Awards», η διευθύντρια Επικοινωνίας του πρωθυπουργού μιλά δημόσια για πρώτη φορά και περιγράφει το πώς διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη ενώ απαντά για τα λάθη, την κριτική και τις δύσκολες στιγμές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Παπαϊωάννου

Συνέντευξη / Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά στη σκηνή»

Λίγο πριν εμφανιστεί ξανά στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το ΙΝΚ, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου κάνει μια αναδρομή σε ολόκληρη την καριέρα του σε μια κουβέντα έξω απ’ τα δόντια με τον Δημήτρη Παπανικολάου, καθηγητή Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για το περιοδικό «Dust», την οποία αναδημοσιεύει σε αποκλειστικότητα η LiFO.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Βιβλίο / Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Τα νουάρ μυθιστορήματά του είναι από τα πιο αγαπημένα του γαλλικού αναγνωστικού κοινού: Ο βραβευμένος συγγραφέας και σύγχρονος μετρ του είδους σε μια συζήτηση για το «τέλειο έγκλημα» στη ζωή και στη λογοτεχνία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στου ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

LGBTQI+ / Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στους ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

Από τη σεξεργασία και τα drag shows στην Αμερική ως την τηλεόραση, το σινεμά και τον ΛΟΑΤΚΙ+ εθελοντισμό στην Αθήνα, η «Ελληνίδα Divine» είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος με γεμάτη ζωή και νοιάξιμο για τους άλλους seniors της κοινότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Οθόνες / Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής παιδικών εκπομπών όπως οι θρυλικοί «Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι», πρωτοπόρος της μεταγλώττισης και η φωνή αγαπημένων μας ηρώων σε σειρές και ταινίες κινουμένων σχεδίων. O Αργύρης Παυλίδης σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη LiFO.
ΜΑΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ
ΕΠΕΞ Η Daglara και το θρίλερ του «έθνους»: τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Συνεντεύξεις / Η Daglara στο Φεστιβάλ Αθηνών: Τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Performer, σχεδιάστρια ρούχων, πωλήτρια, φιλότεχνη, ντίβα, τέρας λαγνείας, η Daglara και η τέχνη της διαχέονται με λίκνισμα και γρύλισμα σε ένα σωρό πίστες της καθημερινότητας και της απόδρασης.
ΑΛΕΞΙΝΟΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Συνέντευξη / Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Ο νεαρός που έγινε viral στο TikTok όταν πήρε στα χέρια του την ελληνική ταυτότητα μετά από 5 χρόνια αναμονής, μιλά αποκλειστικά στη LIFO για όλη του τη ζωή στην Ελλάδα του ρατσισμού, αλλά και της άφατης καλοσύνης.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Διονύσης Τεμπονέρας: «Να μην δούμε ξανά το χάρτη όλο μπλε»

Βασιλική Σιούτη / Το πολιτικό άστρο του Διονύση Τεμπονέρα μόλις αναδύθηκε ― Μια συζήτηση

Ο Διονύσης Τεμπονέρας παρέμενε σχεδόν άγνωστος την εποχή της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και αναδείχθηκε μόλις πρόσφατα, στην πτώση, όταν κλήθηκε να βοηθήσει με κεντρικό ρόλο την τελευταία στιγμή. Κατά κοινή ομολογία τα πήγε καλά, αλλά το αποτέλεσμα είχε κριθεί προ πολλού. Δεν είναι ο αγαπημένος της ελίτ ούτε των κομματικών μηχανισμών, όμως πολλοί πιστεύουν ότι το πολιτικό του άστρο μόλις αναδύθηκε, κι ας αρνήθηκε να είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αφροδίτη Παναγιωτάκου: «Στα Γιάννενα λειτουργήσαμε ριζωματικά, δεν πρέπει να προσγειώνεσαι πουθενά»

Εικαστικά / Αφροδίτη Παναγιωτάκου: «Στα Γιάννενα λειτουργήσαμε ριζωματικά, δεν πρέπει να προσγειώνεσαι πουθενά»

Η διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση επιστρέφει στη γενέτειρά της με τη διπλή ιδιότητα της καλλιτεχνικής διευθύντριας της νέας μεγάλης έκθεσης ψηφιακής τέχνης «Plásmata II: Ioannina» και της συνδημιουργού ενός από τα πιο εντυπωσιακά έργα της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Σεμίνα Διγενή: «Στα χρόνια της τηλεόρασης η ζωή περνούσε δίπλα μου κι εγώ την αγνοούσα»

Οι Αθηναίοι / Σεμίνα Διγενή: «Στα χρόνια της τηλεόρασης η ζωή περνούσε δίπλα μου κι εγώ την αγνοούσα»

Η δημοσιογράφος, συγγραφέας, και βουλευτής ΚΚΕ μιλάει για όλα τα μεγάλα κεφάλαια της ζωής της - από τα περιοδικά μέχρι την τηλεόραση, και από τα βιβλία μέχρι την πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δήμητρα Δασκαλάκη: «Δεν είναι δυνατόν να αποτελείς κύτταρο της κοινωνίας και να μη στηρίζεις τις γυναίκες και τη μητρότητα»

The Upfront Initiative / Δήμητρα Δασκαλάκη: «Δεν είναι δυνατόν να αποτελείς κύτταρο της κοινωνίας και να μη στηρίζεις τις γυναίκες και τη μητρότητα»

Η Γενική Διευθύντρια Οργανωσιακής Ανάπτυξης και Επικοινωνίας της METRO ΑΕΒΕ μιλά στη LIFO για την ισότητα στην πράξη και για τα μέτρα στήριξης και ενδυνάμωσης των γυναικών εργαζομένων στην εταιρεία, αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ