Αλόμα: «Δεν είχα περιθώρια για όνειρα»

Αλόμα: Η τελευταία συνέντευξη της θρυλικής τραβεστί που πέθανε ξαφνικά χθες Facebook Twitter
Τρανς με επικεφαλής την Αλόμα απέναντι σε αστυνομικούς έξω από το Eφετείο. Δεκαετία ’80. Φωτογραφία: Eurokinissi
1

* Σημείωση: Στο κείμενο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2015 χρησιμοποιείται ορολογία που σήμερα θεωρείται μη ορθή, καθώς έχει διατηρηθεί ο τρόπος με τον οποίο αυτοπροσδιοριζόταν η συνεντευξιαζόμενη.

Με την Αλόμα συναντιόμασταν αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό. Επιζητούσε την παρέα, τη συντροφιά, την κουβέντα - ήθελε να έχει κόσμο γύρω της. Σύχναζε στην Ομόνοια, στο café απέναντι από τα Hondos Center αλλά και στη «Στάνη», το παλιό ζαχαροπλαστείο στην Μαρίκας Κοτοπούλη λίγα μέτρα από το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, ενώ τα μεσημέρια έτρωγε πάντα στου «Βενέτη» - στις 12:00, με το που άνοιγε η κουζίνα, καθόταν σε κάποιο από τα τραπεζάκια της πλατείας, παράγγελνε κάποιο από τα «φαγητά ημέρας» και για το τέλος milk shake σοκολάτας που τόσο πολύ της άρεσε.

Τις τελευταίες εβδομάδες μου έλεγε πως είχε ορισμένα προβλήματα με την υγεία της, πως δεν μπορούσε να καταπιεί εύκολα, πηγαινοερχόταν στο ΙΚΑ για τα φάρμακά της, προσπαθούσε να πουλήσει ένα της σπίτι και τσακωνόταν με κάποιους Αλβανούς που πίστευε πως την είχαν κλέψει.

Πάντα κυκλοφορούσε με το σκυλί της. Και πάντοτε μου έλεγε -ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες- πως είναι «ο μόνος μου φίλος!».

Ήμουν πολύ θηλυπρεπής και οι άλλοι με πείραζαν, φαινόμουν και μου είχαν κολλήσει τη ρετσινιά. Τότε με έκραζαν και με έδερναν, όλα τα αφεντικά με έδιωχναν και βρισκόμουν πάντοτε στους δρόμους να ψάχνω για δουλειά. Ζούσα ένα μαρτύριο.

Μερικές φορές ανέφερε πως αισθανόταν τον θάνατο να πλησιάζει. Και πως τον φοβόταν. Το αστυνομικό ρεπορτάζ της Τετάρτης έγραψε πως «Μία από τις πιο γνωστές τραβεστί της Ελλάδας, η Αλόμα, κατά κόσμον Μπάμπης Ταμουτζίδης, άφησε την Τρίτη το πρωί, σε ηλικία 67 ετών, την τελευταία της πνοή, σε νοσοκομείο της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν με σοβαρά εγκαύματα. Αυτά προκλήθηκαν όταν ξέσπασε φωτιά στο σπίτι της, κάτω από συνθήκες οι οποίες μέχρι τώρα δεν έχουν διευκρινιστεί». Αν ήξερε πως θα πέθαινε με αυτό τον τρόπο μάλλον θα αισθανόταν πολύ άσχημα. Επιθυμούσε, μου έλεγε, έναν ήσυχο θάνατο, αγκαλιά με το σκυλί της, στο φτωχικό ισόγειο διαμέρισμα της στο κέντρο της Αθήνας, σα να την παίρνει ο ύπνος.

Αλόμα: Η τελευταία συνέντευξη της θρυλικής τραβεστί που πέθανε ξαφνικά χθες Facebook Twitter
Νιώθω ότι δεν έχω κανέναν στον κόσμο. Είμαι ολομόναχος! Τώρα μου 'μεινε ένα σκυλί που με λατρεύει και το λατρεύω. Μερικές φορές σκέφτομαι ποιος θα πεθάνει πρώτος: ο σκύλος ή εγώ; Και τρομάζω... Φωτ.: Γιάννης Χατζηγεωργίου

— Συνεχίζεις να βγαίνεις στην πιάτσα των τραβεστί, στη Συγγρού και στην Καβάλας;
Θα ήθελα πολύ να βγω αλλά, δυστυχώς, δεν έχω πλέον τη δύναμη. Σεξουαλικά θεωρούμαι μεγάλος, είμαι 66 ετών.

— Πού μεγάλωσες;
Σε ένα μικρό χωριό, κοντά στο Κιλκίς. Αγροτική οικογένεια ήμασταν και είχα επτά ετεροθαλή αδέλφια. Εγώ, θυμάμαι, είχα μεγάλη αδυναμία στη μητέρα μου - συνήθως αυτό συμβαίνει με τους ομοφυλόφιλους. Αυτήν είχα ως πρότυπό μου, όλο στην αγκαλιά της ήθελα να είμαι, δεν ήθελα να πηγαίνω στα καφενεία, επιθυμούσα τη γυναικεία παρέα. Ως παιδί, λόγω των οικογενειακών μας προβλημάτων, στερήθηκα την αγάπη, τη θαλπωρή. Δεν είχα συμπαγή οικογένεια. Στα 9 μου χρόνια, καθώς κάναμε μπάνιο σε ένα ποτάμι, κάποιος ηλικιωμένος γείτονάς μας ξεχώρισε εμένα από όλα τα παιδιά που παίζαμε μαζί, με πήγε παράμερα, έβαλε το κεφάλι μου μέσα στο νερό για να μην ακούγομαι και με βίασε. Το αίμα από το σώμα μου κοκκίνισε το νερό, έκλαιγα, σπάραξα, αλλά δεν το είπα στους γονείς μου. Αυτός ο βιασμός έχω την εντύπωση ότι επίσπευσε την κατάσταση της ομοφυλοφιλίας. Όσα παιχνίδια παίζαμε μετά με τα άλλα παιδιά είχαν μέσα πάντα κάτι σεξουαλικό κι εγώ ήμουν ανέκαθεν ο παθητικός. Έκανα τη δασκάλα ή όταν παίζαμε κρυφτό όλοι ήθελαν να είναι στην ομάδα μου, επειδή εκεί που κρυβόμασταν εμείς παίζαμε σεξουαλικά παιχνίδια. Τώρα σκέφτομαι ότι μάλλον αυτά τα παιδιά θα έχουν οικογένειες και εγγόνια.

— Τι όνειρα έκανες όταν ήσουν παιδί;
Δεν έκανα όνειρα. Δεν είχα περιθώρια για όνειρα.

— Στο σχολείο πώς ήσουν;
Δεν με άφηνε το κακό οικογενειακό περιβάλλον να συγκεντρωθώ στα μαθήματά μου, παρόλο που ήμουν έξυπνο παιδί. Στα 15 μου χρόνια πήγα στη Θεσσαλονίκη και εργάστηκα για τρία χρόνια ως βοηθός σερβιτόρου. Έμενα σε ένα μικρό δωματιάκι στην πόλη, μόνος μου. Ήμουν πολύ θηλυπρεπής και οι άλλοι με πείραζαν, φαινόμουν και μου είχαν κολλήσει τη ρετσινιά. Τότε με έκραζαν και με έδερναν, όλα τα αφεντικά με έδιωχναν και βρισκόμουν πάντοτε στους δρόμους να ψάχνω για δουλειά. Ζούσα ένα μαρτύριο. Ακόμη και το σεξουαλικό δεν το βίωνα. Το έκανα ασυνείδητα, εκσπερμάτωνε ο επιβήτορας, αλλά εγώ δεν μπορούσα, ήθελα να αυνανιστώ.

— Πότε βγήκες για πρώτη φορά στο πεζοδρόμιο;
Το 1966, σε ηλικία 17 ετών. Ήμουν στη δεύτερη φουρνιά τραβεστί που βγήκαν στην Ελλάδα, σχεδόν από τους πρώτους. Τυχαία έγινε. Είχα πάει σε ένα κομμωτήριο, εκεί πήγαιναν και κάποιες τραβεστί και κουβέντα στην κουβέντα μου άρεσε αυτή η κατάσταση. Μία από αυτές, η Τερέζα, με βάφτισε από τότε «Αλόμα». Ξεκίνησα στα Λαδάδικα. Τότε οι ιερόδουλες έπαιρναν 15 δραχμές, επειδή όμως εμείς ήμασταν το καινούργιο φρούτο και κάναμε παρά φύσιν πράγματα που δεν δέχονταν να κάνουν οι ιερόδουλες, ζητούσαμε 20 δραχμές. Εκείνη την εποχή υπήρχε πολύ μεγάλη αστυνομική βία. Στα 21 μου ήρθα στην Αθήνα όπου και έμεινα. Κι εδώ, όμως, ήμασταν «η ρετσινιά της κοινωνίας». Αυτοί που μας κατηγορούν τη μέρα, έρχονται το βράδυ σε εμάς, κρυφά από όλους, και κάνουν το κέφι τους.

Αλόμα: Η τελευταία συνέντευξη της θρυλικής τραβεστί που πέθανε ξαφνικά χθες Facebook Twitter
Aπό το προσωπικό αρχείο της Αλόμα. Δημοσιεύεται πρώτη φορά.

— Έχεις χορτάσει πολύ το σεξ. Την αγάπη;
Δεν ξέρω τι σημαίνει αγάπη. Έχω κάνει κάποιους δεσμούς, αλλά μην φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο. Είναι άλλοι φίλοι μου που έχουν σχέσεις χρόνων, αλλά αυτά είναι τυχερά. Ίσως επειδή ασχολιόμουνα με τον συνδικαλισμό, ξεχνούσα να αγαπηθώ. Με παρέσυρε το πάθος της διεκδίκησης των δικαιωμάτων για τις τραβεστί. Εν μέρει τα κατάφερα. Οι άνθρωποι μας αντιμετωπίζουν πλέον διαφορετικά, θέλω να πιστεύω ότι δεν μας κράζουν.

— Έχεις φίλους;
Όχι. Με παράτησαν όλοι. Παλιά είχα δίπλα μου πολύ κόσμο, τώρα με αποφεύγουν, δεν μου μιλάνε.

— Θα ήθελες να σε αγαπάνε περισσότερο;
Ναι. Αλλά φταίω...

— Γιατί πηγαίνεις σε ψυχίατρο;
Το είχα ανάγκη. Παλιά έμενα στα Μέγαρα, αλλά η μοναξιά με έκανε να φύγω. Πέρασα βαριά κατάθλιψη. Η ψυχή μου είχε γίνει μαύρη. Αρχικά είχα εγκατασταθεί στην Αθήνα, σε ένα ξενοδοχείο, μαζί με τα δύο μου σκυλιά. Τώρα νοικιάζω ένα σπίτι στο κέντρο της πόλης... Νιώθω ότι δεν έχω κανέναν στον κόσμο. Είμαι ολομόναχος! Τώρα μου 'μεινε ένα σκυλί που με λατρεύει και το λατρεύω. Μερικές φορές σκέφτομαι ποιος θα πεθάνει πρώτος: ο σκύλος ή εγώ; Και τρομάζω.

— Κοιμάσαι εύκολα τα βράδια;
Για να κοιμηθώ, παίρνω το ενάμισι χάπι που μου έχει γράψει ο ψυχίατρός μου.

— Σου λείπει ο έρωτας;
Έρωτας δεν ξέρω τι θα πει. Το σεξ χωρίς συναλλαγή, ναι, μου λείπει. Δεν με κοντεύουν.

Αλόμα: Η τελευταία συνέντευξη της θρυλικής τραβεστί που πέθανε σαν σήμερα Facebook Twitter
Την δεκαετία του '80 στην καλοκαιρινή Disco της Ξυλαγανής οργανώθηκε το πρώτο "Drug Show" στην Θράκη με παρουσιάστρια την Αλόμα.

— Από πότε έχεις να κάνεις σεξ;
Καμιά βδομάδα. Με νεαρό τον οποίο πλήρωσα. Αντιστράφησαν οι όροι.

— Θα ήθελες να είχες αγαπηθεί από κάποιον άνθρωπο και να ζούσατε τώρα μαζί;
Δεν το έχω βιώσει ποτέ αυτό για να το θελήσω. Ως εικόνα μου φαίνεται ωραία, αλλά νομίζω πως σαν χαρακτήρας δεν θα το άντεχα. Είμαι ατίθασος και ο δεσμός μου θα με ήθελε πιο ήπιο. Νομίζω, όμως, ότι κατασκευάστηκα για να ζω τελικά μόνος.

— Πώς και δεν έκανες αλλαγή φύλου;
Δεν θέλησα ποτέ να γίνω γυναίκα. Ο ψυχικός μου κόσμος σταματούσε στον τραβεστισμό, δεν πήγαινε παρακάτω. Η εγχείρηση είναι σακατεμός, η ψυχούλα τους το ξέρει όσοι το κάνουν. Ο τραβεστί δεν είναι γυναίκα, είναι άντρας. Γεννήθηκε άντρας. Εγώ ποτέ δεν αισθανόμουν γυναίκα. Όταν μάλιστα μου ζητούσε ο άλλος να είμαι ενεργητικός, πώς να πάω και να κόψω το όργανό μου; Ήταν και εργαλείο της δουλειάς μου.

— Από πότε έχεις να βάλεις γυναικεία ρούχα;
Δύο χρόνια. Τελευταία φορά ντύθηκα στη γιορτή μου. Κοίταζα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και έλεγα «έτσι ήσουνα παλιά;». Στεναχωρέθηκα. Γιατί γινόμουν πολύ ωραία γυναίκα! Τώρα κουράζομαι κιόλας να κάνω την αλλαγή, γιατί θέλει πολλή δουλειά: για να κάνω τεντωμένο το δέρμα μου πρέπει να βάλω λευκοπλάστη και να τσιτώνομαι, το καλοκαίρι με την περούκα είναι δράμα και όλο αυτό το θεωρώ πια ταλαιπωρία.

Αλόμα: Η τελευταία συνέντευξη της θρυλικής τραβεστί που πέθανε σαν σήμερα Facebook Twitter
Η Αλόμα πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

— Έχεις ζήσει περίεργα γούστα;
Τα πάντα. Όλα. Παλιά οι άντρες που έρχονταν σε μένα μου ζητούσαν να έχω τον παθητικό ρόλο. Να λειτουργώ και να συμπεριφέρομαι σαν γυναίκα. Μετά άλλαξαν. Μου ζητούσαν να είμαι εγώ ο ενεργητικός. Στην αρχή μου φαινόταν κάπως περίεργο να κατεβαίνουν οι νταλικέριδες στην Καβάλας, κάτι νταβραντισμένα θηρία δυο μέτρα ύψος, να συμφωνούμε το ποσό, να πηγαίνουμε στα συνεργεία που είναι στα στενά και να μου ζητάνε να τους γαμήσω εγώ. Ύστερα το συνήθισα κι' αυτό. Είπα «άλλαξαν οι καιροί και σ' αυτό το θέμα» και το αποδέχτηκα. Προσαρμόστηκα. Δουλειά μου ήταν. Ό,τι ήθελε ο πελάτης. Αυτός που πάει με τραβεστί, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι νορμάλ, είναι και αυτός, κατά κάποιον τρόπο, ανώμαλος. Γιατί δεν πάει με γυναίκα; Όποιος τραβεστί πάντως μπορεί και είναι σήμερα ενεργητικός, θεωρείται προτέρημα για το επάγγελμα. Έχει πιο πολλή κονόμα. Σταματάνε οι πελάτες και ρωτάνε: «Καυλώνεις;». Άλλαξαν οι εποχές. Κάποιος γεροδεμένος παλιά, αφού υπήρξε παθητικός μαζί μου, μετά ήθελε να με σκοτώσει με ένα μαχαίρι επειδή έγινε ό,τι έγινε. Με κοίταξε με αγριάδα και μου είπε: «Και τώρα τι συνέβη, ρε πούστη; Αντί να σε πηδήξω εγώ, με πήδηξες εσύ;». Κατάλαβα γρήγορα τι θα γινόταν, έφυγα τρέχοντας και τη γλίτωσα. Μπορεί να με σκότωνε. Έχω άγιο. Τι να πω; Τέτοια συνέβαιναν πολλά.

— Πόσο πάει σήμερα;
Απ' ό,τι μου λένε φίλες μου, έχει πέσει πολύ η ταρίφα. Μέχρι 30 ευρώ το ολοκληρωμένο. Σκέψου το στοματικό...Τίποτα. Δεν αξίζει. Εκτός αν είναι καμιά καινούργια στη δουλειά, καμιά ξένη, που μπορεί να το φτάσει μέχρι τα 70 ευρώ, όχι παραπάνω. Παλιά μου τύχαιναν και πελάτες στη Συγγρού που μου έδιναν 300 χιλιάδες δραχμές. Μιλάμε για μεγάλα ποσά. Αλλά με ήθελαν για όλο το βράδυ.

— Δεν κράτησες χρήματα από τότε;
Πήρα ένα σπίτι, το οποίο πούλησα μετά. Όλα τα λεφτά μου τα έδωσα στους δικηγόρους και στα δικαστήρια για τα δικαιώματα των τραβεστί. Πολλά λεφτά! Αφοσιώθηκα στον αγώνα, αλλά δεν το μετανιώνω. Ήθελα να είμαι κι' εγώ κομμάτι από την ιστορία του κινήματος.

— Δεν σου τα 'φαγαν οι γκόμενοι τα λεφτά;
Μακριά από μένα αυτά. Δεν έβαζα τη δουλειά μου μέσα στο σπίτι μου. Ποτέ δεν μπερδευόταν το ένα μέσα στο άλλο. Το σώμα μου λειτουργούσε πάντα ανεξάρτητα από την ψυχή και την καρδιά μου. Οι «σχέσεις» είναι για τις συναισθηματικές, που συνήθως είναι και λίγο κουλές.

— Ερωτεύτηκες ποτέ γυναίκα;
Δεν μπόρεσα! Δεν μπόρεσα να το αισθανθώ.

— Άντρα;
Τρεις φορές. Ο μεγαλύτερός μου δεσμός κράτησε δυόμισι χρόνια. Τότε έκανα παράλληλα και πεζοδρόμιο. Αυτός αργότερα παντρεύτηκε. Θυμάμαι ότι όταν τελείωνα το βράδυ από το πεζοδρόμιο, αυτός έπαιρνε απολυμαντικό, έκανα γαργάρες και μετά κοιμόμασταν μαζί. Ήταν σαν κάτι βρόμικο που ήθελε να το καθαρίσει.

— Εσύ αισθάνθηκες ποτέ ότι έκανες μια βρόμικη δουλειά;
Δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Έλεγα: «Πόσο βρόμικη μπορεί να είναι η δουλειά που κάνω, αφού κατά βάθος είμαι κοινωνικός λειτουργός;». Κάνω κοινωνικό λειτούργημα. Εκσπερματώνουν οι διεστραμμένοι στις δικές μας πλάτες και ξεθυμαίνουν.

Στα 21 μου ήρθα στην Αθήνα όπου και έμεινα. Κι εδώ, όμως, ήμασταν «η ρετσινιά της κοινωνίας». Αυτοί που μας κατηγορούν τη μέρα, έρχονται το βράδυ σε εμάς, κρυφά από όλους, και κάνουν το κέφι τους.

 

— Θα ήθελες να είχες ένα παιδί;
Θα το ήθελα, αλλά ξέρω ότι δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω ως σύζυγος. Ένα παιδί θέλει και τη μάνα του και τον πατέρα του. Δεν μπορώ να έχω τη σωστή οικογένεια, όσο και να το θέλω.

— Έκανες ποτέ ναρκωτικά;
Ποτέ. Να φανταστείς ότι δεν καπνίζω καν. Εγώ πάντοτε πρόσεχα, προτιμούσα να χάσω το μεροκάματο παρά τη ζωή μου. Είχα επιτυχίες, όχι γιατί ήμουν εμφανίσιμος, αλλά διότι ήμουν τίμιος στη δουλειά μου.

— Υπάρχει τίμια πόρνη;
Βεβαίως. Ό,τι τάζεις να το κάνεις. Να μην κλέβεις, να μην εξαπατάς τον πελάτη, να μην του λες άλλα, να παίρνεις τα λεφτά και μετά να μην μπορείς να τα κάνεις. Αυτή την τιμιότητα εννοώ εγώ. Εγώ έγινα τραβεστί για να μη γίνω κλέφτης. Από ανάγκη.

— Γιατί αποφάσισες να πας στην εκπομπή της Αννίτας Πάνια;
Γιατί με βόλευαν οι ώρες. Με αφορμή τη συνέντευξη που κάναμε μαζί και δημοσιεύθηκε την προηγούμενη βδομάδα, ξαφνικά με θυμήθηκαν διάφοροι. Την ίδια μέρα με είχαν πάρει τηλέφωνο και από την εκπομπή του Αρναούτογλου στον ΑΝΤ1, και παρόλο που μου αρέσει πολύ ο Γρηγόρης, ο τρόπος του, το ότι είναι πολύ ωραίος άντρας και θα με ενέπνεε, σκέφτηκα πως δεν θα αντέξω να μείνω ξύπνιος μέχρι τις 11 το βράδυ και μετά να φτάσω στο σπίτι μου στη 1 το πρωί. Θα ήταν ταλαιπωρία για μένα όλο αυτό. Έτσι, προτίμησα την εκπομπή της Αννίτας που μεταδιδόταν απόγευμα.

Αλόμα: Η τελευταία συνέντευξη της θρυλικής τραβεστί που πέθανε ξαφνικά χθες Facebook Twitter
Θέλω σιγά σιγά να προσγειωθώ στην πραγματικότητα. Παλιά ήμουνα πολύ πιο όμορφος και τώρα, κατά βάθος, ντρέπομαι να με λένε με το γυναικείο μου όνομα. Κατά κάποιο τρόπο, με προσβάλλει πια.... Φωτ.: Γιάννης Χατζηγεωργίου

— Θα ξαναπήγαινες καλεσμένος στην εκπομπή της;
Όχι. Ποτέ! Για να ξανακούσω «μα όταν επιλέξεις να είσαι τραβεστί, δε διαλέγεις να είσαι για κράξιμο;». Είναι λίγο παρωχημένες αυτές οι εκφράσεις, λίγο «παλιές», από την εποχή που μας συνελάμβανε η αστυνομία και μας έδερνε. Ζούμε στο 2014 και η Αννίτα μιλούσε με εκφράσεις της δεκαετίας του '70! Απορώ πώς η Αννίτα, που την θεωρώ τόσο έξυπνη γυναίκα, έπεσε σε αυτή την παγίδα να πει τέτοια πράγματα. Ήταν λάθος της. Κυρίως απέναντι σε όλο αυτό τον κόσμο που την στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια και είχε αλλιώτικη εικόνα για εκείνη, όπως κι' εγώ, που τη θεωρούσαμε «δικό μας» άτομο, υποστηρικτή των δικαιωμάτων μας. Μακάρι να το σκέφτηκε ψύχραιμα και να μετάνιωσε γι' αυτά που είπε. Και να το πει και δημόσια για να τελειώσει πια αυτή η ιστορία.

— Αν κυκλοφορείς ως «Μπάμπης» και σε φωνάξουν στο δρόμο «Αλόμα», γυρίζεις το κεφάλι;
Νευριάζω πια. Θέλω σιγά σιγά να προσγειωθώ στην πραγματικότητα. Παλιά ήμουνα πολύ πιο όμορφος και τώρα, κατά βάθος, ντρέπομαι να με λένε με το γυναικείο μου όνομα. Κατά κάποιο τρόπο, με προσβάλλει πια. Αλλά καταλαβαίνεις με ποια έννοια.

— Πας στην εκκλησία;
Ναι. Κοινωνώ, αλλά δεν εξομολογούμαι. Δεν τα πάω καλά με τους παπάδες.

— Αν ξαναγεννιόσουνα, την ίδια δουλειά θα ήθελες να είχες κάνει;
Ναι. Γιατί δεν θα μπορούσα να είμαι παντρεμένος με παιδιά και να πηγαίνω με τραβεστί, να ζητάω ανωμαλίες. Το θεωρώ βρωμιά!

Συνεντεύξεις
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ελισάβετ Βακαλίδου: «Kαπετάνιος» της ψυχής της και πρωτεργάτρια του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος

Queer Athens / Ελισάβετ Βακαλίδου: «Kαπετάνιος» της ψυχής της και πρωτεργάτρια του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος

Από τις πρώτες δυναμικές ακτιβίστριες, συγγραφέας δύο πολυσυζητημένων βιβλίων αλλά και ταλαντούχα ηθοποιός, η τρανς που έγινε γνωστότερη ως Μπέττυ είναι μια ιδιαίτερη περσόνα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Αμφί» (1978-1990): το πλέον επιδραστικό έντυπο της ελληνικής ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας

Queer Athens / «Αμφί» (1978-1990): το πλέον επιδραστικό έντυπο της ελληνικής ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας

«Πνευματικό παιδί» του πρώιμου ΑΚΟΕ, εκφραστικό και ακτιβιστικό «αλφαβητάρι» της κοινότητας σε δύσκολους καιρούς, άνοιξε ορίζοντες και συνειδήσεις, θέτοντας καινοφανείς διεκδικήσεις και προβληματικές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τα '70s μέχρι σήμερα: αυτοί είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού στην Ελλάδα

Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας, Τρανσφοβίας και Ιντερφοβίας / Από τα '70s μέχρι σήμερα: αυτοί είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού στην Ελλάδα

Άλλοτε «στρωμένοι» με ροδοπέταλα και γκλίτερ, άλλοτε πάλι με θλίψη και οργή, οι αθηναϊκοί δρόμοι έχουν χαραγμένα και τα δικά μας ονόματα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Κι αν είμαι τρανς, μη με φοβάσαι»

Lgbtqi+ / «Κι αν είμαι τρανς, μη με φοβάσαι»

Πώς την παλεύουν οι τρανς (διεμφυλικοί) συμπολίτες μας σήμερα; Τι ελπίζουν, τι διεκδικούν; Γιατί η «κόντρα» με το Athens Pride; Αυτά και άλλα σήμερα στην Πολιτική Εκδήλωση υπέρ των Τρανς Δικαιωμάτων στη Νομική (αίθουσα Χατζηδάκη, 5-8μμ)
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ GAY&LESBIAN ΖΩΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κύρα Κάπη: «O Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει προσποιηθεί ποτέ κάτι που δεν είναι»

Συνέντευξη / Κύρα Κάπη: H γυναίκα πίσω από το TikTok του πρωθυπουργού

Με αφορμή τη βράβευση της στα «Ermis Awards», η διευθύντρια Επικοινωνίας του πρωθυπουργού μιλά δημόσια για πρώτη φορά και περιγράφει το πώς διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη ενώ απαντά για τα λάθη, την κριτική και τις δύσκολες στιγμές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Παπαϊωάννου

Συνέντευξη / Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά στη σκηνή»

Λίγο πριν εμφανιστεί ξανά στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το ΙΝΚ, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου κάνει μια αναδρομή σε ολόκληρη την καριέρα του σε μια κουβέντα έξω απ’ τα δόντια με τον Δημήτρη Παπανικολάου, καθηγητή Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για το περιοδικό «Dust», την οποία αναδημοσιεύει σε αποκλειστικότητα η LiFO.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Βιβλίο / Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Τα νουάρ μυθιστορήματά του είναι από τα πιο αγαπημένα του γαλλικού αναγνωστικού κοινού: Ο βραβευμένος συγγραφέας και σύγχρονος μετρ του είδους σε μια συζήτηση για το «τέλειο έγκλημα» στη ζωή και στη λογοτεχνία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στου ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

LGBTQI+ / Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στους ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

Από τη σεξεργασία και τα drag shows στην Αμερική ως την τηλεόραση, το σινεμά και τον ΛΟΑΤΚΙ+ εθελοντισμό στην Αθήνα, η «Ελληνίδα Divine» είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος με γεμάτη ζωή και νοιάξιμο για τους άλλους seniors της κοινότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Οθόνες / Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής παιδικών εκπομπών όπως οι θρυλικοί «Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι», πρωτοπόρος της μεταγλώττισης και η φωνή αγαπημένων μας ηρώων σε σειρές και ταινίες κινουμένων σχεδίων. O Αργύρης Παυλίδης σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη LiFO.
ΜΑΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ
ΕΠΕΞ Η Daglara και το θρίλερ του «έθνους»: τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Συνεντεύξεις / Η Daglara στο Φεστιβάλ Αθηνών: Τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Performer, σχεδιάστρια ρούχων, πωλήτρια, φιλότεχνη, ντίβα, τέρας λαγνείας, η Daglara και η τέχνη της διαχέονται με λίκνισμα και γρύλισμα σε ένα σωρό πίστες της καθημερινότητας και της απόδρασης.
ΑΛΕΞΙΝΟΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Συνέντευξη / Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Ο νεαρός που έγινε viral στο TikTok όταν πήρε στα χέρια του την ελληνική ταυτότητα μετά από 5 χρόνια αναμονής, μιλά αποκλειστικά στη LIFO για όλη του τη ζωή στην Ελλάδα του ρατσισμού, αλλά και της άφατης καλοσύνης.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Διονύσης Τεμπονέρας: «Να μην δούμε ξανά το χάρτη όλο μπλε»

Βασιλική Σιούτη / Το πολιτικό άστρο του Διονύση Τεμπονέρα μόλις αναδύθηκε ― Μια συζήτηση

Ο Διονύσης Τεμπονέρας παρέμενε σχεδόν άγνωστος την εποχή της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και αναδείχθηκε μόλις πρόσφατα, στην πτώση, όταν κλήθηκε να βοηθήσει με κεντρικό ρόλο την τελευταία στιγμή. Κατά κοινή ομολογία τα πήγε καλά, αλλά το αποτέλεσμα είχε κριθεί προ πολλού. Δεν είναι ο αγαπημένος της ελίτ ούτε των κομματικών μηχανισμών, όμως πολλοί πιστεύουν ότι το πολιτικό του άστρο μόλις αναδύθηκε, κι ας αρνήθηκε να είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αφροδίτη Παναγιωτάκου: «Στα Γιάννενα λειτουργήσαμε ριζωματικά, δεν πρέπει να προσγειώνεσαι πουθενά»

Εικαστικά / Αφροδίτη Παναγιωτάκου: «Στα Γιάννενα λειτουργήσαμε ριζωματικά, δεν πρέπει να προσγειώνεσαι πουθενά»

Η διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση επιστρέφει στη γενέτειρά της με τη διπλή ιδιότητα της καλλιτεχνικής διευθύντριας της νέας μεγάλης έκθεσης ψηφιακής τέχνης «Plásmata II: Ioannina» και της συνδημιουργού ενός από τα πιο εντυπωσιακά έργα της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Σεμίνα Διγενή: «Στα χρόνια της τηλεόρασης η ζωή περνούσε δίπλα μου κι εγώ την αγνοούσα»

Οι Αθηναίοι / Σεμίνα Διγενή: «Στα χρόνια της τηλεόρασης η ζωή περνούσε δίπλα μου κι εγώ την αγνοούσα»

Η δημοσιογράφος, συγγραφέας, και βουλευτής ΚΚΕ μιλάει για όλα τα μεγάλα κεφάλαια της ζωής της - από τα περιοδικά μέχρι την τηλεόραση, και από τα βιβλία μέχρι την πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δήμητρα Δασκαλάκη: «Δεν είναι δυνατόν να αποτελείς κύτταρο της κοινωνίας και να μη στηρίζεις τις γυναίκες και τη μητρότητα»

The Upfront Initiative / Δήμητρα Δασκαλάκη: «Δεν είναι δυνατόν να αποτελείς κύτταρο της κοινωνίας και να μη στηρίζεις τις γυναίκες και τη μητρότητα»

Η Γενική Διευθύντρια Οργανωσιακής Ανάπτυξης και Επικοινωνίας της METRO ΑΕΒΕ μιλά στη LIFO για την ισότητα στην πράξη και για τα μέτρα στήριξης και ενδυνάμωσης των γυναικών εργαζομένων στην εταιρεία, αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

σχόλια

1 σχόλια