The Callas: «Δύο πράγματα μάς φτιάχνουν σε αυτήν τη ζωή: η τέχνη και η μουσική»

THE CALLAS Facebook Twitter
0

Αδέλφια αλλά και μουσικό και εικαστικό δίδυμο πολυμήχανο και πολυτάλαντο, ο Άρης και ο Λάκης Ιωνάς είναι ευρύτερα γνωστοί ως Callas, μια ονομασία-φόρος τιμής σε δυο ήρωές τους, τη Μαρία Κάλλας αφενός, τον Νικόλαο Κάλας αφετέρου. Μην ψάχνεις να βρεις ούτε ποια ακριβώς μούσα υπηρετούν ούτε ποιο καλλιτεχνικό ρεύμα εκπροσωπούν – διατηρούν ανοιχτούς ορίζοντες, αγαπούν τις προκλήσεις και τους αρέσει να βουτούν σε διαφορετικά κάθε φορά νερά, σαν μοντέρνοι «homo universalis». Κοινός παρονομαστής οι εκφραστικές τους αναζητήσεις και η αγάπη, η καύλα για δημιουργία πέρα από συμβάσεις και στεγανά, καθώς οι ίδιοι λένε. Έχοντας συνηθίσει να λειτουργούν από κοινού, εμφύσησαν το ίδιο πνεύμα στην DΙY συλλογικότητα Velvet που ίδρυσαν το 2005, στην οποία συμμετέχουν εικαστικοί, κινηματογραφιστές, χορεύτριες, χορογράφοι, μουσικοί, γραφίστες και άλλοι καλλιτέχνες και τεχνικοί που συμμερίζονται το όραμά τους, curators, όπως η Νάντια Αργυροπούλου, μόνιμη επιμελήτριά τους τα τελευταία χρόνια, αλλά και συγγενείς με καλλιτεχνική «φλέβα» σαν τη μητέρα και τη θεία τους!

Απόγονοι Μικρασιατών προσφύγων, παιδιά του ονομαστού φωτογράφου Ιωνά, γεννήθηκαν στον Βύρωνα, μεγάλωσαν στη Γλυφάδα, περιπλανήθηκαν στις πιο ανήσυχες γωνιές της πόλης και ζουν πλέον στο Μετς. Χάρη και στο πατρικό επάγγελμα ήρθαν από νωρίς σε επαφή με τον κόσμο της τέχνης, γοητεύτηκαν από αυτόν και ξεκίνησαν τους πρώτους τους καλλιτεχνικούς πειραματισμούς ήδη από το λύκειο. Η φωτογραφία τούς ήταν εξαρχής το πιο οικείο εκφραστικό μέσο, οπότε αρχικά γράφτηκαν στη Focus και στη συνέχεια, με την ένθερμη ενθάρρυνση του καθηγητή και μέντορά τους Σταύρου Μπονάτσου, έδωσαν εξετάσεις και πέρασαν στο MA-Chelsea College of Arts. Όμως το Λονδίνο, παρότι «παράδεισος» για νέους καλλιτέχνες, δεν τους κράτησε, προτίμησαν να δοκιμαστούν στον τόπο τους καταρχάς και το αποτέλεσμα τούς δικαίωσε – αφενός βρήκαν τον δρόμο τους με καθαρότερο μυαλό, αφετέρου, παρά την οικονομική κρίση που μεσολάβησε ή και εξαιτίας της, η καλλιτεχνική παραγωγή στην Αθήνα εκτοξεύτηκε, καθιστώντας την πόλη σημαντικό προορισμό στον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτιστικό χάρτη.

Το γεγονός ότι λειτουργούμε ως δίδυμο, ανταλλάσσοντας ιδέες και ερεθίσματα, δεν σημαίνει ότι δεν ξεσπούν κάποιες φορές και “μάχες” μεταξύ μας, κάπως όμως γίνεται στο τέλος και τα ξαναβρίσκουμε. Εγώ είμαι πιο πολύ της τάξης, του Λάκη πάλι του αρέσει να χαώνεται.

Το studio που άνοιξαν στην καρδιά του ιστορικού κέντρου, στην οδό Μιλτιάδου στο Μοναστηράκι, έγινε το εργαστήρι τους και ταυτόχρονα ένα σημείο αναφοράς στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης: μουσικές περφόρμανς, εκθέσεις, σεμινάρια, προβολές ταινιών, εργαστήρια, πάρτι, και ό,τι άλλο τούς κάνει «κλικ». Δύσκολο να πεις αν είναι το πρώτο ή το δεύτερο σπίτι τους, εφόσον βρίσκονται εκεί καθημερινά, εκτός κι αν εξορμούν για συναυλίες και εκθέσεις είτε στο Λεκανοπέδιο, είτε στην περιφέρεια, είτε περιοδεύοντας στην Ευρώπη και στην Αμερική, σε μουσικά και πολιτιστικά φεστιβάλ, γκαλερί, κέντρα τεχνών, συναυλιακούς χώρους, σε πόλεις και εξοχές.

THE CALLAS Facebook Twitter
Πρόκειται για ένα πολυμορφικό πρότζεκτ με το οποίο καταγίνονταν δύο χρόνια τώρα και το οποίο συμπυκνώνει, τρόπον τινά, το καλλιτεχνικό και πολιτισμικό τους σύμπαν. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει οκτώ άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το LP «Είμαι ένα ξενοδοχείο» (Inner Ear, 2020), έχουν κάνει πολλές ζωντανές εμφανίσεις σε συναυλίες και φεστιβάλ, έργα τους έχουν εκθέσει, μεταξύ άλλων, στην Documenta14, στο παρισινό Palais de Tokyo, στο ΔΕΣΤΕ, στο Μπενάκη, την Μπιενάλε της Αθήνας, στη Στέγη και στην Breeder, έχουν στήσει εικαστικά και μουσικά δρώμενα σε απρόβλεπτες τοποθεσίες, όπως το Σιγρί, το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου, η Ύδρα, αλλά και στο χωριό τους, τη Θερμησία Αργολίδας, όπου εγκαταστάθηκαν αρχικά οι παππούδες τους, σχεδίασαν ρούχα και κοστούμια για τις ανάγκες των σόου τους. Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν τα ομαδικά πρότζεκτ που προέκυψαν από τη Velvet Team, ανάμεσά τους το μηνιαίο πολιτιστικό free press «Velvet magazine», τα Velvet Festivals στο Bios και το αποκλειστικά γυναικείο περιοδικό «Lust Magazine» – οι φεμινιστικές και έμφυλες προβληματικές είχαν εξαρχής θέση στο έργο τους.

«Το γεγονός ότι λειτουργούμε ως δίδυμο, ανταλλάσσοντας ιδέες και ερεθίσματα, δεν σημαίνει ότι δεν ξεσπούν κάποιες φορές και “μάχες” μεταξύ μας, κάπως όμως γίνεται στο τέλος και τα ξαναβρίσκουμε. Εγώ είμαι πιο πολύ της τάξης, του Λάκη πάλι του αρέσει να χαώνεται. Φτιάχνω ή παρουσιάζω εγώ, ας πούμε, κάτι συνεκτικό, το παίρνει ύστερα ο άλλος και το ανακατεύει, και αντιστρόφως. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι τώρα, το πρόσταγμα στα μουσικά το έχει συνήθως εκείνος, στα εικαστικά εγώ και κάπως έτσι αλληλοσυμπληρωνόμαστε αλλά και αλληλοπροστατευόμαστε», λέει ο Άρης. Όσο για το νόημα της τέχνης, αυτό το βρίσκουν δουλεύοντας παρέα με τους φίλους τους και τους συνεργάτες τους, στις ιδέες που ανταλλάσσουν, στους κόπους και στις απολαύσεις που μοιράζονται – μια εργασία σκληρή, απαιτητική, με εξαντλητικά ωράρια και μικρές μόνο ανάπαυλες που όμως περιστρέφεται «γύρω από τα δύο εκείνα πράγματα που μας φτιάχνουν και μας πωρώνουν περισσότερο σε αυτήν τη ζωή: την τέχνη και τη μουσική», συμπληρώνει ο Λάκης.

Οι καλλιτεχνικές τους επιρροές και αναφορές, πολλές και ποικίλες. Beatles, Syd Barret, Velvet Underground, Stoogies, Lydia Lunch, TV Personalities, Jesus & Mary Chain («ο πρώτος τους δίσκος έγινε το Ευαγγέλιό μας!»), Τόμας Πίντσον, Ντε Λίλο, Τζάρμους, Μπρεσόν, Ρίτσαρντ Κερν, Μάικ Κέλι, Πολ Μακ Κάρθι, Μανέ, Μαρσέλ Ντισάν, ο Τσιτσάνης, ο Παπαλουκάς, ο Παρθένης, ο Μαλέας, ο Γονατάς, ο Ν.Γ. Πεντζίκης, η βυζαντινή εικονογραφία, το παραδοσιακό κέντημα που εκτιμούν πολύ… Δεν καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, γιατί δεν θα μπορούσαν σε μια δουλειά τους να συνδυάσουν στοιχεία από τη βυζαντινή τέχνη με την ψυχεδέλεια των ’60s και τη hard rock λογοτεχνία του Πίντσον. Τους αρέσει να συνταιριάζουν διαφορετικά ερεθίσματα, τους αρέσει επίσης πολύ να «παντρεύουν» το εικαστικό και το performative στοιχείο με το ροκ εν ρολ, δημιουργώντας επί σκηνής παράλληλες πραγματικότητες που παραπέμπουν στις προσωρινές αυτόνομες ζώνες του Χακίμ Μπέι. Όχι, δεν κάνουν πολιτική τέχνη, όμως το πολιτικό στοιχείο, με την ευρύτερη έννοια, είναι διαρκώς παρόν με έναν ποιητικό τρόπο, σαν μια ωδή στη συνύπαρξη, στη συμπεριληπτικότητα, στην αλληλεγγύη και στον κοινοτισμό.

THE CALLAS Facebook Twitter
L.S.D CALLAS. Φωτ.: Pinelopi Gerasimou for Onassis Stegi

Οι Callas ευτύχησαν να συνεργαστούν και να πραγματοποιήσουν ζωντανές εμφανίσεις με σπουδαίες προσωπικότητες και μπάντες όπως οι Lee Ranaldo (Sonic Youth), Jim Sclavunos, Thurston Moore, The Brian Jonestown Massacre, Ty Segall και ο Nick Cave. Το όνομά τους έχει φιγουράρει σε μέσα όπως οι «New York Times», ο «Independent»,το «Vice» και το «Mojo». Φέτος συμμετείχαν στο 25ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την τρίτη τους ταινία, Sick, ένα ψηφιακό ρομάντζο τον καιρό του εγκλεισμού λόγω πανδημίας και από τις 26/11 (μέχρι τις 30/12) γιορτάζουν τα εικοσάχρονά τους στη Στέγη με την έκθεση «LSD» («Love - Solidarity - Death»). Εδώ η ψυχεδελική κουλτούρα συνδιαλέγεται με τη νεοελληνική με όχημα δύο επιβλητικά «αντιμνημεία», έναν τσιμεντένιο «Παρθενώνα» με πανκ καταβολές και μια «Κιβωτό» από μαύρα καφάσια φρούτων όπου διαφυλάσσεται ως πολύτιμο κτέρισμα ένα λευκό μάρμαρο μπαλκονιού, αντιπροσωπευτικό ίσως της συλλογικής μας φαντασίωσης περί φυλετικού μεγαλείου.

753
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Πρόκειται για ένα πολυμορφικό πρότζεκτ με το οποίο καταγίνονταν δύο χρόνια τώρα και το οποίο συμπυκνώνει, τρόπον τινά, το καλλιτεχνικό και πολιτισμικό τους σύμπαν. «Δεν θεωρούμε ότι φτάσαμε κάπου ή ότι βρισκόμαστε σε κάποια κομβική στιγμή, η όλη δουλειά μας είναι μια διαδικασία που διαρκώς ανανεώνεται, εξελίσσεται και προχωράει. Την κατεύθυνση δεν την ξέρουμε, θα συνεχίσουμε όμως το ταξίδι αυτό όσο το γουστάρουμε και το ευχαριστιόμαστε – γιατί αν δεν νιώθεις πραγματικά καλά με αυτό που κάνεις, αν δεν σε συνεπαίρνει, δεν σε γεμίζει ολοκληρωτικά, ποιος ο λόγος να παιδεύεσαι; Ακόμα κι αν φτάσεις να κερδίζεις χρήματα, ένα έτσι κι αλλιώς δύσκολο στοίχημα για κάθε καλλιτέχνη, αν ξεμείνεις από πάθη, πάει, το έχασες το παιχνίδι».

THE CALLAS Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Οι THE CALLAS φωτογραφήθηκαν στην έκθεσή τους «LOVE SOLIDARITY DEATH (L.S.D.)» που φιλοξενήθηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση που μας ταξιδεύει στις διαχρονικές του συνδέσεις

Εικαστικά / Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση για τις διαχρονικές του συνδέσεις

Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να συνομιλήσει δημιουργικά με την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά; Στην ΕΦΑ Κυκλάδων πίστεψαν στο «στοίχημα» και έτσι προέκυψε μια έκθεση με ξεχωριστό ενδιαφέρον στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τον Περικλή Βυζάντιο και τον Jean Tinguely μέχρι τον Robert McCabe

Εικαστικά / «Νήματα επιλογής»: Μια αθηναϊκή έκθεση δένει φωνές και γενιές

Μια ομαδική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, με έργα των Περικλή Βυζάντιου, Robert McCabe και Jean Tinguely, μεταξύ άλλων, φέρνει σε διάλογο Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες διαφορετικών αναφορών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Εικαστικά / Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Μια ρετροσπεκτίβα δεκαπέντε χρόνων η οποία αποτελείται από έναν καταιγισμό εικόνων που δημιούργησε με την κάμερά του ο γνωστός video artist για μια σειρά σημαντικών παραστάσεων, οι οποίες παρουσιάζονται αποδεσμευμένες από τη θεατρική τους υπόσταση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ξεκινάει το Back to Athens 2025

Εικαστικά / Back to Athens: Ο ετήσιος εικαστικός θεσμός επιστρέφει στο Μέγαρο Ησαΐα

Με κεντρική θεματική «Η διαίρεση της ζωής», το Back to Athens 2025 παρουσιάζει 30 εκθέσεις, εγκαταστάσεις, performance και προβολές από καλλιτέχνες και επιμελητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Εικαστικά / Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Με μια μεγάλη έκθεση σε δύο μέρη, στην Αθήνα και στην Άνδρο, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή γιορτάζει τα εκατό χρόνια του Takis, μίας από τις σημαντικότερες σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας εικαστικής σκηνής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα τοιχογραφία με τη ζωή των σεξεργατριών σε έναν δρόμο του Μεταξουργείου

Εικαστικά / Μια νέα τοιχογραφία για την αόρατη ζωή των σεξεργατριών στην οδό Ιάσωνος

Η διεθνής εικαστικός Paulina Olowska δημιουργεί μια τοιχογραφία στον πεζόδρομο του Μεταξουργείου για τις γυναίκες και γειτόνισσές της με τις οποίες καλημερίζεται και πίνει καφέ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ