Θα μπορούσε να είναι σκηνή από ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου: στην Πύλη 9 του Κεντρικού Λιμανιού του Πειραιά, εκεί που αναχωρούν τα πλοία για τις Δυτικές Κυκλάδες, το απόγευμα της τελευταίας Πέμπτης του Σεπτεμβρίου η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και τέσσερις διακεκριμένοι μονωδοί παρουσίαζαν μια ανοιχτή δοκιμή για τα τρία πρώτα έργα της νέας καλλιτεχνικής περιόδου, τη «Σταχτοπούτα» του Ροσίνι, τον «Καρυοθραύστη» του Τσαϊκόφσκι και τον «Ριγολέττο» του Βέρντι. Περιτριγυρισμένοι από πλήθος κόσμου, Πειραιώτες και φιλοπερίεργους τουρίστες, και με ηχητικό φόντο τον απόμακρο βόμβο των πλοίων που έμπαιναν ή έβγαιναν από το λιμάνι, οι άνθρωποι της Λυρικής επιβεβαίωναν αυτό που ξέρει πια όλη η Αθήνα: δεν υπάρχει άλλος δημόσιος πολιτιστικός οργανισμός σε αυτή την πόλη που να μας κάνει τόσο περήφανους. Όχι γιατί το θέατρο Ολύμπια έγινε ξαφνικά Μετροπόλιταν Όπερα ή Κόβεντ Γκάρντεν. Αλλά γιατί σε εποχές τόσο δύσκολες, με τους ανελέητους περιορισμούς που επιβάλλει η δημοσιονομική προσαρμογή στο ευρύτερο Δημόσιο, ο Μύρωνας Μιχαηλίδης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ, και οι συνεργάτες του, αντί να επιδοθούν στο δημοφιλές σπορ της καταγγελίας και της γκρίνιας, έκαναν αυτό που τους επιβάλλει ο θεσμικός τους ρόλος. Και με το παραπάνω: ενώ η δαμόκλειος σπάθη της χρεοκοπίας έκανε σβούρες πάνω από το κεφάλι τους, είδαν τι μπορούσαν να κάνουν με όσα είχαν.
Και δεν πέτυχαν λίγα. Στις αρχές του 2011 το συσσωρευμένο χρέος του οργανισμού άγγιζε τα 17 εκατομμύρια ευρώ. Σήμερα έχει μειωθεί στα 4,5 εκατομμύρια ευρώ. Η Εθνική Λυρική Σκηνή σταμάτησε να παράγει ελλείμματα. Το έτος 2008 το λειτουργικό κόστος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ανερχόταν σε σχεδόν 33 εκατομμύρια ευρώ. Από το τέλος του 2012 το λειτουργικό κόστος έχει μειωθεί στα 20,5 εκατομμύρια ευρώ. Το 2008 η Εθνική Λυρική Σκηνή απασχολούσε 810 εργαζομένους και είχε κόστος μισθοδοσίας περίπου 21 εκατομμύρια ευρώ. Σήμερα ο οργανισμός απασχολεί 498 εργαζομένους και το μισθολογικό κόστος φτάνει τα 14 εκατομμύρια ευρώ.
Αλλά η μεγαλύτερη επιτυχία της διοίκησης Μιχαηλίδη ήταν η εμμονή στην εξωστρέφεια. Πριν από τον Πειραιά είχε λάβει χώρα το μοναδικό σιρκουί-αφιέρωμα στη Μαρία Κάλλας στους δρόμους της Αθήνας, και πριν από την Κάλλας η ανοιχτή πρόβα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, και πριν από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου το χάπενινγκ στο μετρό, και πριν από το μετρό οι άριες μέσα από το κόκκινο λεωφορείο της Λυρικής... Μακρύς ο κατάλογος και στο βάθος... παραλία. Μαζί με όλα αυτά, η Εθνική Λυρική Σκηνή προετοιμάζεται για το μεγαλύτερο ταξίδι της: στο τέλος του 2015 θα μετεγκατασταθεί στις υπερσύγχρονες υποδομές του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στον παλιό Ιππόδρομο. Μια νέα εποχή μπορεί να αρχίσει.
σχόλια