Αλέκος Παπαδόπουλος

Πώς πήγε η διοργάνωση φέτος; Την επηρέασε η κρίση;

Από μέρους μας, η στάση μας απέναντι στην κρίση ήταν να προσφέρουμε περισσότερα στο κοινό μας, όχι λιγότερα. Αναπτυχθήκαμε σε δύο αίθουσες (Μικρόκοσμος, που είναι η βάση του φεστιβάλ εδώ και πέντε χρόνια, αλλά και Screening Room του Νixon), αυξήσαμε τις ταινίες μεγάλου μήκους στο Διαγωνιστικό, διπλασιάσαμε τις προβολές των μικρού μήκους, εντάξαμε στο πρόγραμμα avant premiere μιας μεγάλης παραγωγής (John Carter), προβολή της πλήρους εκδοχής του Μetropolis με λάιβ DJ-set (η οποία, με την ευκαιρία, είχε πολύ μεγάλη προσέλευση) αλλά και mystery screening, εγκαινιάσαμε Βραβεία Κριτικής Επιτροπής, αυξήσαμε τους επίσημους καλεσμένους του φεστιβάλ, διοργανώσαμε περισσότερες ομιλίες, καλέσαμε για πρώτη φορά εθελοντές και από το κοινό μας, ξεκινήσαμε προπώληση εισιτήριων για εξασφάλιση θέσεων, κυκλοφορήσαμε νέο, διπλό DVD με συλλογή από ταινίες μικρού μήκους από τις διοργανώσεις του 2010 και 2011... Και νομίζω ότι ο κόσμος ανταποκρίθηκε, μια και η προσέλευση διατηρήθηκε στα περσινά επίπεδα, κάτι που το θεωρούμε επιτυχία, δεδομένης της κρίσης.

Πόσες ταινίες και από ποιες χώρες συμμετείχαν;

Πενήντα πέντε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους από 20 χώρες, εκ των οποίων ορισμένες «εξωτικές», όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σρι Λάνκα, η Σιγκαπούρη… ΗΠΑ και Ευρώπη είχαν τη μεγαλύτερη συμμετοχή, με την Ισπανία να κυριαρχεί στις ταινίες μικρού μήκους, ενώ για πρώτη φορά η Γερμανία είχε τις περισσότερες συμμετοχές στο Διαγωνιστικό Μεγάλου Μήκους.

Το sci fi κοινό της πόλης είναι υπαρκτό; Στηρίζει τέτοιες δράσεις;

Αν σκεφτεί κανείς ότι η 1^η διοργάνωση του φεστιβάλ το 2006 πρόβαλε μόνο 17 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους, ενώ φέτος έχουμε μια διοργάνωση που διαρκεί 8 ημέρες με ταινίες από όλο τον κόσμο και όλες τις δραστηριότητες που προανέφερα, νομίζω πως μπορώ να απαντήσω «ναι» και στις δύο ερωτήσεις. Φυσικά, υπάρχει ο «σκληρός πυρήνας» των μελών της διοργανώτριας του φεστιβάλ Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας, χωρίς την εθελοντική εργασία των οποίων το SFF-rated ATHENS δεν θα έφθανε ποτέ εδώ που έφτασε. Αλλά κάθε χρόνο βλέπουμε και νέα πρόσωπα να δοκιμάζουν αψέντι με χυμό μήλου.

Η ταινία που σας εντυπωσίασε;

Το PIG του Henry Barrial, για τον τρόπο με τον οποίο ανέμειξε καθαρόαιμα στοιχεία corporate θρίλερ με την υπαρξιακή αγωνία ενός ανθρώπου. Είναι ένα ιδανικό παράδειγμα του τι εννοούμε όταν λέμε επιστημονική φαντασία το 2012, του τι μοναδικό έχουν να προσφέρουν η οπτική της επιστημονικής φαντασίας και τα αισθητικά της εργαλεία.