Τι θα κάνατε αν σας έπαιρνε ο ύπνος και δεν είχατε τελειώσει με το παγωτό σας;

Ακριβώς το ίδιο έχω πάθει με τρίωρο ιστορικό ντοκιμαντέρ στον κινηματογράφο. Είχα να κοιμηθώ δυο μέρες, και αρχικά γλάρωσα μες στο σκοτάδι - συνέτεινε και η ρυθμική φωνή του αφηγητή που με νανούριζε -, στη συνέχεια αντιστεκόμουν, με τον ίδιο τρόπο όπως ο μπόμπιρας στο video, και στο τέλος ενέδωσα και έκανα έναν γλυκό ύπνο... Όταν ξύπνησα, λίγο πριν το τέλος, συνειδητοποίησα ότι τελικά το μισό σινεμά κοιμότανε (και γαμώ τις πετυχημένες προβολές!). Και η πλάκα είναι ότι, από όσο είχα προλάβει να δω πριν τον πάρω, ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον εκείνο το ντοκιμαντέρ. Για το παγωτό δεν ξέρω.

Ποσο βαρετό παίζει να ήταν το παγωτό που έτρωγε ?

Δε πρόκειται να συμβεί ποτέ αυτό όμως.