Είχα γίνει τύφλα και ο μαλάκας πήγα με εκεινη από την σχολή που μου την επεφτε εδώ και ένα μήνα για την οποία εν τω μεταξύ δεν νιώθω τίποτα. Ξέρω ότι δεν με δικαιολογει τίποτα και είμαι λιωμα. Το είπα στην κοπελα μου και αυτά που μου είπε με έκαναν ενα με το πάτωμα ,εκλαιγε ασταμάτητα και μου είπε χωρις να με βρισει , χωρίς να μου φωνάξει αυτό ’’ Θεωρείς ότι μου αξίζει να είμαι χαρούμενη?'' της απαντησα ότι εννοειται. Μετά με ρώτησε ’’Θα εκανες τα πάντα για να με δεις χαρούμενη’’. Της είπα πάλι ναι. Και συνέχισε ’’Τότε ασε με μόνη μου. Μαζί σου δεν θα είμαι ποτέ πια χαρούμενη. Είσαι ανικανος να με κάνεις χαρουμενη , είσαι λίγος για αυτό και το απέδειξες με τον πιο τρανταχτό τρόπο. Θα μου βρω κατι καλύτερο ’’. Μετά με ρώτησε αν την θεωρώ όμορφη ,της ειπα ότι για εμενα ειναι η πιο ομορφη κοπέλα και συνεχισε ’’ Πλέον σου λεω δεν προκειται να το πιστεψω, θα νιώθω πάντα δίπλα σου, λίγη, πως δεν σου φτάνω, θα με συγκρινω με οποια περνάει διπλά σου, θα αγχωνομαι και θα νιώθω τόση ανασφαλεια που ότι και αν κανεις εγώ μια φορά καλά δεν θα είμαι γιατι με ταπεινωσες.’’ Το θεμα είναι ότι για εμενα όντως είναι το πιο ομορφο και γλυκό πλάσμα στον κόσμο και ότι όντως θα εδινα τα παντα για να ειναι χαρουμενη και διπλα μου. Και όντως αισθανομαι ζωον και ανικανος να της δωσω όσα χρειάζεται μετα απο τον τρόπο που φερθηκα. Με κανει να ντρεπομαι. Εννοείται ότι αν με συγχωρουσε δεν θα ξαναεκανα τίποτα τετοιο και θα την φροντιζα όσο πιο πολυ μπορώ. Ηταν η μονη που ερωτευτηκα και αν την χασω που αυτο μου αξίζει στην τελικη δεν ξερω τι θα κανω.