ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου..για μια ακόμα φορά..!!! Θέλω να πω ότι στα 17 μου (6χρονια πριν δηλαδή) ξεκίνησα ψυχανάλυση λόγω του ότι είχα ψυχογενή βουλιμία και κρίσεις πανικού...γιατί;; Γιατί ήμουν 10 κιλά παραπάνω από ότι ήθελα να είμαι, γιατί δεν ήμουν ποθητή, γιατι σύγκρινα τον εαυτό μου με ένα κάρο κορίτσια και έλεγα αα είμαι άσχημη, χοντρή, γιατί πλέον όλα τα ρούχα είναι φτιαγμένα για αδύνατες κοπέλες...Γιατί με είχε απορρίψει ένα αγόρι τον οποίο εγώ ήθελα τρελα και με απέρριψε για μια κοπέλα που ήταν πολλη όμορφη...έκανε μόντελινγκ...και εγώ τι έκανα;;; Αποφάσισα να τρώω από τα νεύρα μου και μετά να προκαλώ εμετό...για να έχω κορμάρα... Όταν ένας άντρας μας απορρίπτει δεν το κάνει επειδή βλέπει κάτι αρνητικό πάνω μας...το κάνει γιατί δεν είμαστε αυτό που εκείνος έχει στο μυαλό του ..δεν σημαίνει ότι αν αλλάξεις θα τρέχει πίσω σου, οπότε μην σκέφτεσαι άσχημα για εσένα...τώρα αν κάποιος σε απορρίψει όντως για την εμφάνιση σου να ξέρεις ότι σημασία δεν έχει αν είσαι 70 ή 50 κιλά...σημασία έχει το μέσα σου...και αν αυτό δεν μπορεί να το εκτιμήσει ο οποιοσδήποτε τότε πάμε παρακάτω... εύχομαι καμία άλλη κοπέλα να μη περάσει αυτή τη φάση που πέρναγα επί 4 χρόνια με τη βουλιμία... εύχομαι η κοινωνία να αλλάξει και να σταματήσει να κάνει εμάς τις γυναίκες να νιώθουμε έτσι.... όχι δεν είμαστε όλες γεννημένες μοντέλα...αν κάνεις κάτι, γυμναστική, διατροφη κλπ κάντο γιαα σένα, με μέτρο και όχι υπερβολές, μην εξαντλείς τον εαυτό σου και ζήσε σαν άνθρωπος ..και σε όποιον αρέσουμε!!! Καληνύχτα!!!

Πόσο μου λείπει ο μπαμπάς μου και η γιαγιά μου! 3 1/2 χρόνια και μοιάζει σαν χτες.

Έχω σαστίσει με τη διπλωματική μου. Δεν ξέρω πως θα καταφέρω να τη γράψω. Κλαίω συνέχεια. Δεν ξέρω πως να συνδέσω όλες αυτές τις πληροφορίες. Δεν ξέρω πως θα τα καταφέρω :(

Ειμαι ερωτευμενη με εναν dilf.Αχμ μμμμ..

εγώ, και είμαι 21, κοπέλα. Έχω τις παρέες μου, τους στόχους μου, αλλά μου έχει έρθει ένα κόλλημα. Να βγω με εντελώς αγνώστους, να γνωρίσω φιλικά κάποιον, να μιλήσω, να μοιραστώ τις πιο κρυφές μου σκέψεις, ένα βράδυ με θέα, κάποιοι άγνωστοι συζητάμε. Δεν ξέρω γιατί με εξιταρει, αλλά θαρρώ σε απελευθερώνει αυτή η ασφάλεια του άγνωστου.

Είμαι γυναίκα 25 χρονών. Γενικά δεν βλέπω ερωτικά τις γυναίκες αλλά τους τελευταίους 6-7 μήνες νιώθω ερωτικά συναισθήματα για μια κοπέλα. Το ενδιαφέρον ξεκίνησε από την πλευρά της χωρις να μου έχει μιλήσει αλλά το καταλαβαίνω και δεν ξέρω πώς και γιατί αλλά νιώθω κι εγώ πράγματα για εκείνη. Δεν της το έχω δείξει και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ αλλά με βασανίζει όλο αυτό. Έχω σχέση εδώ και 5 χρόνια με ένα αγόρι. Τον αγαπάω αλλά δεν νιώθω ερωτευμένη μαζί του και δεν υπάρχει ερωτική έλξη. Όλα αυτά μου έχουν προκαλέσει νευρωση στομάχου και κάνω κάθε μέρα εμετούς εδώ και μηνες. Πώς να αλλάξω τη ζωή μου?

Που είναι ο έρωτας;;μόνο απόγοητευσεις τα τελευταία χρόνια...

Κάναμε βιντεοκλήση με το μωρό μου. Χάρηκα τόσο πολύ που τον άκουσα και τον είδα. Του ζήτησα να βγάλει τα γυαλιά για να βλέπω τα μάτια του, παρατηρούσα το πρόσωπό του. Είναι τόσο άνετος, ενώ εγώ ντρέπομαι λιγάκι. Με αποκαλούσε ομορφούλα :)Θέλω να πω...είμαι ερωτευμένη μ' αυτόν τον άντρα...Γ²

Και εκει που γυρναω απο το σουπερ μαρκετ ηρεμος και ολα καλα, ξαφνικα βλεπω εναν απο αυτους που μου καναν bullying στο λυκειο...Τον καταλαβα και με καταλαβε προφανως, ωσπου σε μια φαση λεει ''Που πας ρε''...Γυρισα τον κοιταξα νευριασμενος...Ειναι ενας απο τους λογους που βγηκα με τοσες ανασφαλειες και κοινωνικο φοβο...Και εκει που προσπαθω να λυσω τα θεματα μου, ερχεται μετα απο τοσο καιρο και μου επαναφερει τα κομπλεξ μου...

Είμαι μόνη εδώ και 3 Χρόνια σε αυτά τα χρόνια είχα μόνο μια ερωτική σχέση πέρα όμως από το ερωτικό δεν ήθελα τίποτα παραπάνω. Είχα 1 σχέση που κράτησε 3 Χρόνια και ήμουν αρκετά δεμένη με αυτόν τον άνθρωπο όταν χώρισα δεν ήθελα να προχωρήσω και ενώ βγήκα αρκετά ραντεβού για να ξεπεράσω τον χωρισμό μου δεν κατάφερα τίποτα . Πίστευα πως αν έβρισκα κάποιον άλλο θα μου περνούσε και ποιο γρήγορα αλλά έκανα λάθος. Είχα και άλλες σχέσεις στο παρελθόν όμως ποτέ δεν δεθηκα το ίδιο με όλους . Ο καθένας ήταν ξεχωριστος όμως η τελευταία σχέση μου μου άφησε πολλές πληγές. Με χωρισε τα Χριστούγεννα και μάλιστα λίγες ημέρες πριν την γιορτή μου. Προσπάθησα να φενομαι σε όλους ότι είμαι καλά και προχωράω παρακάτω όμως μέσα μου ήξερα πως είχα κολλήσει εκεί. Πέρασε 1 χρόνος τίποτα το μυαλό μου γυρνούσε σε εκείνων και συγκεκριμένα και ο ίδιος μου έστελνε μηνύματα οπότε υπήρχε επικοινωνία που μου γεμιζε το κενό ήλπιζα πως θα τα ξαναβρούμε όταν μου ζήτησε να δώσω μια ευκαιρία να ξανά ήμαστε μαζί του είπα όχι ενώ μέσα μου φώναζα ναι . Είχε προχωρήσει με μια άλλη κοπέλα ο λόγος που χωρισαμε ήταν εκείνη. Στην αρχή με πείραξε αλλά σκέφτηκα έτσι είναι η ανθρώπινες σχέσεις. Πέρασαν 2 Χρόνια άρχισα να βγαίνω με αγόρια αλλά για έναν πάλι περίεργο λόγο μιλούσα συνεχώς για εκείνων. Έβγαινα με αγόρι για γνωριμία με προοπτική κάτι καινούργιο στην ζωή μου και μιλούσα για τον πρώην μου . Αλλά αγόρια δεν μου ξανά είπαν να βγούμε άλλοι μου είπαν αλλά δεν θέλησα εγώ. Άλλος ένας χρόνος συνολικά 3 Χρόνια στον τελευταίο χρόνο γνώρισα το αγόρι που περνούσα μόνο καλά. Είχα ανάγκες είμαι άνθρωπος και τον εμπιστεύτηκα με τον καιρό και του εξήγησα πως δεν μπορώ να κάνω σχέση δεν μου βγαίνει με τίποτα. Με καταλάβε ήταν εκεί σαν φίλος σαν ερωτικός φίλος αλλά δεν τον είδα ποτέ διαφορετικά όπως δεν είδα και τους άλλους. Δεν νιώθω καθόλου έτοιμη για μια νέα σχέση δεν νιώθω ούτε ενθουσιασμό, ούτε χαρά για να γνωρίσω κάποιον, ούτε να με πάνω από το τηλέφωνο να περιμένω να με πάρει αυτός που θέλω τίποτα απολύτως μόνο ένα κενό. Δεν ξέρω τι φταίει αν εγώ έχω κάποιο πρόβλημα αν έχω πληγωθει και δεν μπορώ να με φανταστώ σε μια σχέση. Και όλο αυτό το λέω γιατί ο ερωτικός μου "φίλος" μου είπε πολλές φορές πως θα ήθελε να έχουμε μια όμορφη σχέση αλλά δυστυχώς δεν θέλω το ίδιο. Δεν θα ήθελα να με μόνη αλλά οσο περνάνε τα χρόνια βλέπω και όλο ποιο πολύ πως δεν θέλω τίποτα παρά μονάχα να περναω καλά χωρίς σχέσεις, χωρίς αγάπες, χωρις συναισθήματα. Ελπίζω να μου περάσει κάποια στιγμή να καταλάβω τι γίνεται με μένα