Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Πηγαίνοντας φαγητό στη γιαγιά μου συναντήσαμε πάνω στο δρόμο μια οικογένεια Βουλγάρων όπου ο πατέρας ήταν γανωτης ή γανωματης..Η μάνα μου έχοντας σκεύη της γιαγιάς μου παλιά να φτιάξει του τα έδωσε και αυτός είπε ότι ήταν δύο ώρες δουλειά οπότε αποφάσισα να κάτσω εκεί μαζί τους στην μέση του δρόμου να παρακολουθήσω αυτήν την τέχνη του...Πόσο απλοί και καλοί άνθρωποι ήτανΜε πόσο σεβασμό Ένα αμάξι σπίτι που δεν χωρούσε τίποτα άλλο τα παιδάκια τους (3) να παίζουν ανέμελα και αυτοί απλοί άνθρωποι να γυρίζουν όλη την Ελλάδα για να βγάζουν το ψωμί τους..Έτσι ο εγώ έβγαλα τα παπούτσια μου βοήθησα έμεινα στη βροχή ένιωσα την απλότητα και βασικά ένιωσα άνθρωπος....όλες οι σκέψεις χάθηκαν για 2 ώρες.Μετά ο άνθρωπος αυτός με σεβασμό χαιρέτησε την γιαγιά μου και δεν δέχτηκε ως χριστιανός να πιει ούτε μια σταγόνα αλκοόλ που τον κέρασε (εγώ μπορεί να μην είμαι χριστιανή αλλά αυτός ήταν πραγματικός χριστιανός γιατί είχε καθαρή ψυχή και ευγενική παρουσία γιατί ήταν τίμιος και μακριά απο οτιδήποτε όπως είπε θα μπορούσε να κάνει κακό στην οικογένεια του) .Να είναι καλά αυτός ο άνθρωπος που όπως είπε ζει 10 χρόνια Ελλάδα πάει τα παιδιά του σχολείο 3 αγγελάκια και αυτά βιώνουν τον ρατσισμό από τα κακομαθημένα ανωριμα ελληνόπουλα..αυτά τα παιδιά αυτή η οικογένεια ήταν ένα διαμάντι.
μια εξομολογηση λιγο πιο κατω που λεει "τελος το σχολειο" κ οτι του/της δημιουργει αναμεικτα συναισθηματα, σκεφτηκα οτι ετσι ακριβως νιωθω κ γω αλλα απο αλλη οπτικη γωνια. ειμαι αναπληρωτρια σε ειδικο σχολειο και τωρα που τελειωνει το σχολειο νιωθω δυο διαφορετικα συναισθηματα. απο τη μια χαιρομαι γιατι πραγματικα χρειαζομαι μεγαλο διαστημα ξεκουρασης μετα απο μια πολυ δυσκολη σχολικη χρονια, αλλα απο την αλλη στεναχωριεμαι γιατι σκεφτομαι, αααχ τελος..και τωρα τι? του χρονου θα ερθει η σειρα μου να με καλεσουν; που θα ειμαι? θα τα καταφερω?
Μονη μου στην Αθήνα...Κάθομαι στο μπαλκόνι, βλέπω κόσμο να πεναει και λιγο μου μενει απο το να τους φωναξω να παμε μια βολτα!Θέλω να χαθω με κάποιον, να παραβλεψω ολες τις ασημαντες, "σημαντικές" πληροφοριες όπως όνομα, ηλικία...Να μιλήσουμε για πράγματα που νιώθουμε, που επιθυμούμε, που ονειρευόμαστε!Να! Μόλις περασε αλλο ενα παιδί τοσο χαριτωμένο...Μονη μου σε αυτη την πολη.
Ποσο σημαντικο ειναι για εσας να σας κανει στοματικο η κοπελα σας; Αν δεν σας εκανε, θα της το ζητουσατε; Αν δεν ειχε καλη τεχνικη, πως θα το αντιμετωπιζατε; θα το αναζητουσατε αλλου; Αναφερομαι στην κοπελα με την οποια εχετε σχεση κ οχι σε κατι εφημερο κ περιστασιακο...
Είναι τόσο κακο που δεν μπορώ να δεχθώ τις αισιόδοξες απόψεις από άτομα που δεν έχουν τίποτα να χάσουν; Που έχουν ότι ζητάνε και απλά λένε μεγάλα λόγια για να νιώσεις Καλύτερα αλλά αν τα πράγματα δεν πάνε Καλά θα σαι πάλι μόνη.. νιώθω πως θα τα καταστρέψω όλα χωρίς λόγο..
...για την χθεσινή τρίωρη συνάντηση μας... Πλεον νομίζω ότι σκεφτόμαστε τα ιδια πραγματα. Να δούμε ποιος θα ξεπεράσει πρωτος τους πρωην κ θα τα παίξει ολα για όλα. Εγώ θα περιμένω, κι αν χρειαστεί θα κανω την πρωτη μου ερωτική εξομολόγηση... Γι'αυτα τα γκρι μάτια θα τα κανα ολα...
Μονη μου στην Αθήνα...Κάθομαι στο μπαλκόνι, βλέπω κόσμο να πεναει και λιγο μου μενει απο το να τους φωναξω να παμε μια βολτα!Θέλω να χαθω με κάποιον, να παραβλεψω ολες τις ασημαντες, "σημαντικές" πληροφοριες όπως όνομα, ηλικία...Να μιλήσουμε για πράγματα που νιώθουμε, που επιθυμούμε, που ονειρευόμαστε!Να! Μόλις περασε αλλο ενα παιδί τοσο χαριτωμένο...Μονη μου σε αυτη την πολη.
σε ρωτάω άσχετα γιατί δεν μου μιλάς γενικά και δεν έχω άλλο τρόπο να σε προσεγγίσω χωρίς να γίνω γυναίκα-βεντούζα, αυτό που απεχθάνομαι και χωρίς να αισθανθώ επίσης πως παρακαλάω την προσοχή σου. εσύ τι έκανες για να μου δείξεις κάτι????? τι έκανες, ε γενικά??????