ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάνω στίβο εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν κατεβαίνω σε αγωνες γιατί έχω πολύ άγχος και δεν μπορώ τον ανταγωνισμό...τώρα είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα και όλοι θα πάνε αλλά εγώ όχι (δεν έχω πιάσει οριο) και νιώθω πολύ αχρηστη :( Από τη μια λατρεύω το άθλημα αλλά από την άλλη δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι όπως θέλω,ερασιτεχνικά...

Παίζει μια ταινία στο mega τώρα και έδειχνε το αεροδρόμιο, την πόλη... Θυμήθηκα όλη την αγωνία να έρθω να σε βρω, σε μια ξένη χώρα, στο αεροδρόμιο να βγάλω άκρη, να σε περιμένω στο σωστό σημείο, να σε δω.... Εγώ που δεν νοιαζομουν για σένα... Περάσαμε υπέροχα. Το κλάμα το δικό σου στο αεροδρόμιο όταν έφευγα, το δικό μου όταν έφυγα , η αναμονή να σε ξαναδώ και πως ένοιωσα εκείνες τις μέρες όλα πέρασαν από μπροστά μου και στεναχωριεμαι απλά από δύο εικόνες... Μου λείπεις...

σου λέει :είμαι δικός σου,σε αγαπάωθεά μουσε ένα βράδυ του περνάειαστα διάλα θα περασει το γαμημένο

Με πλησιασε λεγοντας οτι η σχεση του δεν πηγαινε καλα και οτι θα χωριζε, περασαν 5 μηνες σχεδον και φυσικα ο χωρισμος αφαντος.. Εγω δεν ημουν τρελα ενθουσιασμενη μαζι του σε αντιθεση με αυτον που εστελνε παντα πρωτος κλπ κλπ και εφοσον στα τελευταια ραντεβου δεν εβρισκε χρονο (για να μην τον υποψιαστει η official) του εξηγησα με επιχειρηματα και ευγενικα γιατι δεν θελω να συνεχισουμε. Του ειπα οτι δεν μπορω πλεον να ζω με το βαρος του τριτου προσωπου και κυριως να τους βλεπω μαζι. Εχει περασει 1,5 μηνας απ την πρωτη τετοια κουβεντα μας και στελνει ανα 3 η 5 μερες για να μου υπενθυμισει την υπαρξη του μηπως αλλαξω γνωμη. Με κουρασε και δεν ξερω τι να κανω. Αν ηταν ελευθερος ηθελα να δωσω μια ευκαιρια στην ιστορια αλλα τωρα μου περασε. Δεν μπορω να καταλαβω τι θελει απ τη ζωη μου και γιατι δεν μπορει να με καταλαβει εφοσον ειμαι τοσο ξεκαθαρη. Οι φιλες μου μου λενε οτι το κανει απο εγωισμο γιατι δεν γουσταρει την απορριψη αλλα μηπως οντως με θελει ; Καμια ιδεα σας ;

Θέλω να σου πω οτι είσαι η πιο ωραία, η πιο ερωτική γυναίκα που έχω γνωρίσει.Οτι δεν έχω συναντήσει πλάσμα σαν εσένα πουθενά.Οτι σ' αγαπάω σαν παιδί, άδολα, με αφέλεια.

αλήθεια; ισχυει οτι ειναι ωραιο σωμα (απο ολες τις αποψεις) ειναι το ιδιο ελκυστικο και απτα δυο φυλα ;;

Αναρωτιεμαι αν καποιος ειναι τσιγκουνης στα λεφτα ειναι και σε ολα τα υπολοιπα? Ρε σεις ο πατερας μου ειναι ο πιο τσιγκουνης ανθρωπος που εχω γνωρισει ποτε,και ολο αυτο το μοτιβο το εχουν παρει και τα αδερφια μου και εγω φαινομαι ως η σπαταλη!Δεν μιλαω για νορμαλ πραγματα του στυλ προσεχω για να εχω ή θεμα οικονομιας-οικολογιας,αλλα εισαι στο μπανιο πχ πεταγεσαι ενα λεπτο στο δωματιο να παρεις βρακι ξερω γω πεταγεται κλεινει το φως(''εσυ εισαι σε 2 μερη ταυτοχρονα και καις δυο φωτα''?),ειναι η τηλεοραση ανοιχτη ''ποιος βλεπει τηλεοραση''? Ο κουκος? Καιμε ρευμα τζαμπα(και αρχιζει η παρλα για 5λεπτο τουλαχιστον ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ)..Με το που σκοτεινιαζει δν ανοιγουν φως στο σπιτι δλδ στο χωλ,η καποιο φωτακι,σκεψου τωρα να ναι χειμωνας π νυχτωνει απ τις 5 και 6 η ωρα στο σπιτι να ναι θεο σκοτεινα.Η προτιμαει να πει στ χ σουπερ μαρκετ π ειναι 200 μετρα απ το σπιτι γιατι εχει το μαλακτικο κυριολεκτι 0,05 λεπτα φτηνοτερο απ το σουπερ μαρκετ π ειναι κατω απ το σπιτι,Δεν ημασταν ποτε ουτε πλουσιου ουτε κ φτωχοι ενας μεσος μισθος.Παντα κοιταει τις αποδειξεις με εξονυχιστικό ελεγχο,το λογαριασμο του οτε παντα κοιταει και σημειωνει ποιος πηρε ποιον τηλεφωνο και ποση ωρα μιλησε..Θα φαει φακες ξερω γω το μεσημερι,μετα παλι το βραδυ και αμα περρισεψε και την αλλη μερα,εχει ληξει κατι? Οχι, τρωγεται.Μιλαμε για αρρωστες καταστασεις..

Αλλά θα περάσει.Λόγω του αφόρητου πόνου εκτίθεμαι καθημερινά και δεν θα το ήθελα αλλά με πιέζω να είμαι ο εαυτός μου.Άλλωστε δεν ζούμε για πάντα.Έκοψα τα ψυχοφαρμακα και ηρέμησα αλλά τον σκέφτομαι ρε γαμωτο και πονάει.

Τον μπλοκαρα από παντού.Νιωθω ηρεμία ανακατεμένη με μια στεναχώρια και πλάκωμα . Τουλάχιστον όταν παίρνω μια απόφαση για την ηρεμία μου δεν την αλλάζω.Αυτο είναι το μόνο παρήγορο.

Πολύ μοναξιά στις εξομολογήσεις. Επέστρεψα στη στήλη μετά από πέντε μέρες και διάβασα άπειρες εξομολογήσεις ''είμαι μόνος/μόνη'' ,κτλ... Κρίμα. Πάντως εγώ που είμαι ολομόναχος αρκετά χρόνια και περνάω άλλο ένα καλοκαίρι μόνος δουλεύοντας και μετά βολτάροντας στη νυχτερινή Αθήνα, βλέπω τόσες πολλές παρέες και τόσα πολλά ζευγάρια και τόσα γέλια και τόση πλάκα και τόση ευτυχία που πραγματικά χαίρομαι κι εγώ. Μελαγχολώ κάποιες φορές γιατί εγώ είμαι ο μόνος στο πλάι ή δίπλα αλλά δεν εύχομαι σε κανέναν να ζει όπως ζω εγώ. Εντάξει, παρέες βλέπω κυρίως νεαρούς και νεαρές, εμείς από τα 33 και πάνω, ας πούμε, βλέπω και κάποιους μόνους ή μόνες στην ηλικία μας και μεγαλύτερους. Αλλά πραγματικά όταν διαβάζω για τόση μοναξιά εδώ μέσα, απορώ λίγο, αν και ξέρω ότι μπορεί και με παρέα να είσαι και να νιώθεις μόνος/μόνη. Η απορία μου είναι πού είστε όλοι εσείς μοναχικοί άνθρωποι να πλησιαστούμε; Μην ανησυχείτε, δεν είναι τίποτα, απλά τις Πέμπτες κάνω κάποιες ουτοπικές σκέψεις.Ακόμα και στο open air film festival που πάω, όλο παρέες βλέπω. Στις δύο πρώτες προβολές εντόπισα κάποιους μόνους ή μόνες, πλέον όσο προχωρούν οι προβολές, όλο παρέες βλέπω. Τέλος πάντων. Σας εύχομαι ολόψυχα και ειλικρινά να διατηρηθούν οι έρωτές σας και οι φιλίες σας και να είστε πάντα καλά. Ραντεβού αύριο Παρασκευή στο άλσος νέας σμύρνης(που είναι και σχετικά κοντά στο σπίτι μου) στην επόμενη προβολή του φεστιβάλ. Τις έχω δει όλες τις ταινίες του φετινού προγράμματος, αλλά έχουν ενδιαφέρον. Καλό βράδυ!!!