ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρελααα μου ........F-16....Εισαι καλυτερο και απο γυναικα!!!! Οταν σε οδηγω απλα τρελενομαι!

Μενω Αγγλια και παω σε ενα συνεδριο οπου γνωριζω καποιο απο ενα αλλο πανεπιστημιο. Γεια πως σε λενε και λιγα λογια σχετικα με τι ασχολουμαστε. Τον ειδα ξανα τη τελευταια μερα του συνεδριου και με ρωταει αν εχω facebook δινοντας μου το κινητο του ωστε να με βρω αμεσως. βρησκω το λογαριασμο μου και κανω αντ μεσω του δικου του facebook αμεσως. 2 μηνες μετα (τωρα δηλαδη) μου μιλαει στο τσατ με ρωταει πως πανε τα πραγματα και μου λεει πως του αρεσω και θα ηθελε να βρεθουμε και μου ζηταει να του πω ποτε θα παω προσ τα εκει που ζει (μενουμε σε διαφορετικεσ πολεις στην Αγγλια λιγο μακρια). Απλα πεφτουλας ε? και γιατι δε μιλησε νωριτερα ή στο συνεδριο δεν εδειξε κατι και με θυμηθηκε 2 μηνες μετα? επισης μονο δυο κουβεντες ανταλλαξαμε. Απλα πεφτουλας ετσι?

Αλλα αυτο δεν είναι καθόλου κακό, όταν έχω καλές προθέσεις για όλους και προσπαθω για κατι καλο.

που εχω ζησει ως τωρα, ηταν το βραδυ που είπα στο αγορι μου οτι το αγαπαω. Μισοκοιμισμενη ξαπλωνα στην αγκαλια του και κοιταγα εξω απο το παραθυρο. Μετα μπηκε αυτο το υπεροχο και αποκοσμο κομματι. Δεν το ειχα ξανακουσει ποτε τοτε... Ξαφνικα ανασηκωθηκα, πλησιασα το αυτι του και του ειπα οτι τον αγαπάω χωρις καν να το καταλάβω, το εννουσα ομως. Με ειχε πιασει ταχυπαλμια και αισθανομουν πολυ περιεργα που ειχα πει για πρωτη φορα την λεξη αυτη.Ήταν πολυ τρομακτικο σαν να πηδας απο βραχο στο κενο. Αυτος χαμογελασε τοσο αληθινα , με εσφιξε και μου ειπε ''Είμαι πολυ χαρουμενος που μου το λες αυτο και υποσχομαι να κανω οτι περναει απο το χερι μου για να μην σε πληγωσει τιποτα''. Δεν μου εχει πει οτι με αγάπαει, βασικα υποστηριζε απο πολυ πριν του το πω εγω το γιατι δεν θελει να πει αυτην την λεξη και λεει οτι δεν προκειται να το κανει παρα μονο πολυ καιρο μετα. Αισθάνομαι λιγο περιεργα για αυτο και αν και βλεπω οτι ειναι ερωτευμενος, οτι με θελει πολυ και οτι κανει πολλα πραγματα για μενα μια μιρκη ανασφαλεια την νιωθω. Παντως διαφωνω εντελώς για το οτι μια κοπελα δεν πρεπει να πει σ'αγαπω πρωτη. Όταν ο αλλος σε έχει κυνηγησει και σε εχει κερδισει και πλεον είστε μαζί, το να εκφραζεσαι ελευθερα μπροστα του ειναι οτι πιο σημαντικο μπορεις να του χαρίσεις. Μια εκφραστικη γυναικα είναι ομορφη γυναικα. Γελια ,δακρυα και λογια που βγαινουν αυθορμητα απο το μέσα της είναι δώρα.

Πώς δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως σκέπτονται οι γυναίκες.

Στρέφομαι στο να διαβάσω αυτή τη στήλη. Μου δίνει ένα χαμόγελο, ιδιαίτερα όταν μου απαντάνε σε αυτά που γράφω άνθρωποι που με νιώθουν. Γιατί βλέπω οτι υπάρχουν κι άλλοι σαν και μένα. Μα ο φόβος της μοναξιάς, και δεν εννοώ φίλους κλπ. Μιλάω για τη βασικη και πρωταρχικη έννοια. Είμαι μοναχοπαίδι και ο μπαμπάς μου έχει σοβαρότατα θέματα υγειας. Επισης είμαστε μονογονεικη οικογένεια. Κυρίως είμαι άτομο που αφήνεται υπερβολικά, εκ φύσεως. Ειμαι 27. Χωρίς μόνιμη δουλειά. Νιώθω ταχυκαρδία και που το γράφω. Φοβάμαι οτι θα μείνω μόνη. Δεν έχει νόημα η ζωή μου. δεν είμαι υπεύθυνη, δεν είμαι ώριμη. Φοβάμαι. Νιωθω οτι όλα είναι σκατά. Όλα. Δεν μπορώ να καραλαβω πως αντιμετωπίζεται αυτό.

Δεν τον αγάπησα απλά επιβεβαιωση ήθελα αν τον αγαπούσα θα τον ήθελα ακόμα και τώρα που δε με θέλει αλλά δεεεεν.... Ρε παιδιά έχω παρατηρήσει ότι κολλάω με άντρες που δείχνουν ενδιαφέρον για μένα ποτε μου δεν κόλλησα με κάποιον που αδιαφορούσε πόσοι ταυτίζονται οεο;;;

Αγόρια,κορίτσια ξεχνάτε για λίγο τη μούρλα και γράψτε κείμενα με ωραίες ατάκες να γελάσουμε και λίγο.´Αντε γιατί είναι καίριος που δεν εχω γελάσει τα σοβαρά αφήστε τα για τη Δευτέρα.

Διανύω μια δύσκολη περίοδο. Παθαίνω συχνά κρίσεις πανικού. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Το μυαλό μου φτιάχνει συνεχώς ιστορίες. Εχθές είχα πάει την κόρη μου στην παιδική χαρά. Είμασταν οι δυο μας. Το παιδάκι έπαιζε χαιρόταν την κούνια γελούσε. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα ότι αν πάθω ξαφνικά μια ανακοπή τι θα γίνει. Ποιος θα μας βρει πως θα καταλήξει το παιδί ξανά στο σπίτι ασφαλές στην αγκαλιά των δικών μου. Την πήρα και φύγαμε δεν άντεχα άλλο στη σκέψη. Πρέπει να δω ψυχίατρο; Δεν αντέχω αυτή την αβεβαιότητα. Δε θέλω να πεθάνω. Θέλω να ζήσω να μεγαλώσω την κόρη μου. Τίποτα άλλο.

ΦΕΡΘΗΚΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ, ΗΤΑΝ ΠΑΡΟΝ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΑΛΛΟΝ, ΑΠΛΑΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΥΡΑΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΘΩ ΗΜΟΥΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. ΔΕΝ ΕΔΩΣΑ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΕΣ ΣΥΝΗΔΕΙΤΟΠΟΙΗΣΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΥ ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ , ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝΔΕΝ ΚΑΤΑΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΝΑ ΕΞΗΓΗΘΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΩ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΗΜΟΥΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ, Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΣΕ ΕΚΤΙΜΩ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ,ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ , ΤΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΜΗΝΥΜΑ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΥΓΝΩΜΗ !ΤΟΝ ΞΑΝΑΕΠΙΑΣΑ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ,Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΟΦΤΗ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ ΤΙΠΟΤΑ ΜΙΑ ΠΑΓΩΜΑΡΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙΕΧΩ ΛΥΠΗΘΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΙΛΕΩΘΩ ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΑΡΟΡΜΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ ΞΕΣΠΑΕΙ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ?