...έχω την υγεία μου....ακούω καθημερινά την πιο ζεστή "καλημέρα" - "καληνύχτα" από τον άνθρωπο της ζωής μου....επιτέλους ξεκίνησα να τρέφομαι σωστά και να γυμνάζομαι....απομάκρυνα με την σιωπή μου τους τοξικούς ανθρώπους από δίπλα μου....παρά την ανεργία μου, ξέρω να γεμίζω την ημέρα μου με δημιουργικές ασχολίες....κατάφερα να τελειώσω το -παλούκι- μεταπτυχιακό μου σε ένα διάστημα πολύ έντονης θλίψης....μείωσα αυτή την θλίψη χωρίς να τη βαφτίσω κατάθλιψη και χωρίς να εξαρτηθώ από φάρμακα....έμαθα να λέω ''όχι'' εκεί που πρέπει....δεν φοβάμαι να βγω/ταξιδέψω/δοκιμάσω κάτι νέο χωρίς τη συγκατάθεση ή την παρέα άλλων....μπορώ να υποστηρίζω τη γνώμη μου με σεβασμό και επιχειρήματα.Είμαι μια ανώνυμη, απλή Lifoαναγνώστρια, που θα μπορούσε να είναι η αδερφή σας, η φίλη σας, η γειτόνισα σας, κλπ. Έχω περάσει ΠΟΛΛΑ. Κυρίως άσχημα. Έφαγα στη ζωή μου πολλή προδοσία, ψέμα, υποκρισία, ζήλεια, αδικία, αβεβαιότητα, στενοχώρια. Παραλίγο να το χάσω το παιχνίδι. Έφτασα έξω από την πόρτα του ψυχολόγου, αλλά ενώ βρισκόμουν στην αναμονή πήρα την τσάντα μου και έφυγα. Γιατί ήξερα ότι αν έμενα εκεί αυτό θα ήταν το ζητούμενο όσων ήθελαν να με δουν να λιώνω.Αισθάνομαι χαρούμενη και γαλήνια αυτή τη στιγμή, μετά από πολλά χρόνια πλέον. Και αυτό για μένα είναι κάτι. Και ευχαριστώ το Θεό για αυτό.Εύχομαι κάποτε να με αξιώσει να μάθω σε ένα (ή και πολλά!) νέο πλασματάκι το πόσο ωραία είναι η ζωή τελικά και να μάθει να μη το βάζει κάτω. Κι εσείς... να μη το βάλετε κάτω ποτέ. Κι όπου μπορώ να σας ενθαρρύνω με τα σχόλια μου θα το κάνω.Καλή μας δύναμη!