ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποιοι γουστάρετε τρέλα να πατάτε "δε ταυτίζομαι". Έχω την αίσθηση ότι δεν διαβάζετε καν τις εξομολογήσεις των ανθρώπων. Έχουν υπάρξει εδώ μέσα κάποιες πολύ συναισθηματικές και κάποιες άλλες που αναζητούν μια πραγματική συμπαράσταση έστω και με ένα "ταυτίζομαι". Είμαστε τόσο "λίγοι" τελικά σαν άνθρωποι? Απλά αναρωτιέμαι. Το ξέρω ήδη πως θα πάρω πάνω από 50 "δεν ταυτίζομαι". Από αυτούς που πατούν χωρίς να διαβάσουν. Καλή καρδιά ❤️

με τον καθένα που μπαίνει στο μαγαζί και κατεβάζει τη μάσκα για να μιλήσει. Θέλω να βάλω τα κλάματα και να τους βάλω τις φωνές αλλά δεν μπορώ, δεν είναι δικό μου το μαγαζί.

Μας ειναι πιο ευκολο το να κανουμε Sexting και cyber sex με αγνωστους και αγνωστες παρα να μπαινουμε στην διαδικασια να γνωριζουμε ανθρωπους

Περπατώ. Εδώ και αρκετές εβδομάδες περπατώ χωρίς σταματημό. Εγώ, ένας άνθρωπος που για να πάει και στο περίπτερο έπαιρνα το αμάξι. Διαπίστωσα ότι είναι κάτι που λατρεύω. Βοηθάει το σώμα μου, βοηθάει το μυαλό μου, βοηθάει την ψυχολογία μου. Όμως όταν περπατώ μονάχος μου, είναι σαν να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία...και ας έχει.

Μπήκε ο καθένας στη θέση του σήμερα... τα είπα χύμα κ τσουβαλάτα κ ακόμα δεν είδαν τίποτα ... πολυ καιρό έκανα τουμπεκί κ υπομονή τώρα έχω γίνει θηρίο ανήμερο ... Δε εκτίμησαν που πήγαινα με το σταυρό στο χέρι .. τώρα θα πάρω το αίμα μου πίσω ... δε με κρατάει ολόκληρος στρατός

... οι αντρες νομίζω ότι βιώνουμε μια βασανιστική και ατελείωτη μοναξιά. Για τις γυναικες δεν ξέρω...

Λες να γράφει και αυτός; δεν ξέρω εγώ ψάχνω που και που να βρω καμιά εξομολόγηση με την ιστορία μας μόνο και μόνο για να δω την δική του οπτική

Είδα τυχαία στο ινσταγκραμ έναν ο οποίος μου θυμίζε κάποιον, μπήκα στο προφίλ του και συνειδητοποιησα ότι ήταν ένας τύπος που είχαμε ανταλλάξει κάτι φιλια πριν μια δεκαετία σε ένα κλαμπ, ένα βράδυ. Πήγα να βάλω τα κλάματα γιατί τότε είχα νιώσει αηδία, δευτερη, φτηνή κτλ. Ο τύπος αυτός ήταν σαν κάτι τύπους που πάνε στην Αννίτα. Μόλις κατάλαβα τότε με ποιον κάνω κάτι σηκώθηκα και έφυγα. Αηδια. Τι σκεφτόμουν. Νιώθω χάλια τώρα.

αλλο προσεχω αλλο παθαινω παρανοια και ψυχωση με τον κοβιντ . μου τυχαινουν πολλα περιστατικα τετοια με ατομα φοβισμενα με το θεμα του κοβιντ οκ σεβαστο ο καθενας ας φυλάσσεται γενικα για οποιαδηποτε ασθενεια. ομως κατι που εγινε προχθες και με θυμωσε πολυ στο σουπερ μαρκετ. μια γυναικα μεγαλη σε ηλικια κοντη και αδυνατη  εμφανος με αντιπάθεια στο προσωπο μου μολις με κοιταξε εκει στα ταμια στην ουρα εκανε μορφασμο. εγω πηγα να την βοηθήσω και ολας τρομαρα μου κι ακουσα τοσο προσβολη και βρίσιμο που μου ηρθε να την χαστουκισω . καταρχας με υφος 10000000000  καρδιναλιων με εδιωξε μακρια και ειπε φυγε μακρια μου πιο περα πιο περα μου ελεγε . στην αρχη δε ειπα κατι μετα παλι ετσι μου μιλησε κι μου πε οτι κολλησα πανω της ενω ημουν στο 1 μετρο μακρια της. τοτε αρχισα να παιρνω αναποδες κι της ειπα μιλα καλυτερα δε ειμαι σκυλι σου να μου μιλας ετσι ουτε χολερα εχω προσεχε το στομα σου. αυτη αρχισε να κανει κατι κινησεις του στιλ μακρια μου λεχριτη. τοτε της ειπα μαθε τροπους δε φέρεσαι σωστα κι αυτη αρχισε να βριζει και να λεει μακρια μου μα τι περιμενεις ΑΠΟ ΧΟΝΤΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ. τοτε της ειπα εγω μπορει να ειμαι ο πιο ασχημος χοντρος άνθρωπος μα την σαπίλα και το λίπος της ψυχης και του μυαλου σου δε τα εχω μαζέψου της λεω κι αι στα ανακτορα σου αφου φοβασε.αυτη ειπε απαξιώ οκ της ειπα το φαι σου δε στο εφαγα κατι καθικια σα εσενα εχουν καταστρέψει την κοινωνια .αλο προσεχω κι αλο προσβαλω το συνάνθρωπο μου.

Αυτό τον ένα χρόνο που είχαμε σχέση,εκτός απ'όλα τα άλλα που εκτίμησα σ'εκείνη,ήταν ότι ήταν απόλυτα αληθινή και ειλικρινής σε όλα,στα καλά και στα άσχημα.Πρίν από μερικές μέρες,μου είπε ότι θέλει να χωρίσουμε γιατί νιώθει ερωτευμένη με άλλον.Έτσι απλά,ορθά κοφτά.Δέν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό,αλλά αυτή η ειλικρίνεια της,τώρα με πόνεσε.Μόνο εγώ ξέρω πως νιώθω.