Θα ήθελα τη βοήθειά σας σ'ένα υπαρξιακό ας τον πω προβληματισμό μου.Πείτε μου,κάποιος αρνείται να δώσει ευκαιρίες για ζωή στον εαυτό του ή σε κάποιον που λέει ότι αγαπάει και οδηγούνται έτσι και οι δύο σε αργό καθημερινό θάνατο.Το ερώτημά μου είναι: πως γίνεται αυτός ο κάποιος να τρέμει τον οριστικό θάνατο(στον οποίο δεν θα έχει και συνείδηση,πόνο,κλπ.) κι όχι τον αργό,επίπονο,καθημερινό θάνατο,τον οποίο επιβάλλει και στον εαυτό του;Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,για τις τυχόν απαντήσεις σας.