ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι θλιμμενη..Ειμαι κουρασμενη.Δεν εχω διαυγεια..Τα παυσιπονα δε με πιανουν.Δε θελω να μιλησω με κανεναν.Κρυωνω και ταυτοχρονα ειμαι ιδρωμενη…Δεν ειμαι πολύ καλα…Δε ξερω τι παει στραβα.Νιωθω μονη μου .Τετοιες στιγμες φοβαμαι…Με εχουν πιασει οι ανασφαλειες και δεν ξεκουραζομαι καλα..δε βγαινω..Οταν δε βγαινω καταπεφτω χειροτερα….Δεν εχω δει ιδιαιτερα ηλιο αυτές τις μερες.Δε θελω κανεναν,δε θελω ψευτικες φιλιες,δε θελω να προσπαθησω,θελω να απομονωθω…Ειμαι κουρασμενη..Και ανησυχω…κάθε φορα τα ιδια..Μια ειμαι καλα και μετα μπορει μεσα σε μολις μερικες ωρες να ειμαι σκατα..Αν εχω μια ηπια μορφη διπολισμου;Αν σε 10-20-30 χρονια αποκτησω ψυχολογικα;Ποιος θα με κοιταξει….αυτο σκεφτηκα…Θα πρεπει να εχω κανει οικογενεια…εκει καταντησαμε να κανουμε οικογενεια για να εξασφαλιστουμε…Δε το αξιζει κανεις αυτό….Ας μεινω μονη μου…Διαβασα σε ένα από τα ποστ μου στους φακελους μου ..που ελεγε deep down I’m a loner..Και ξερεις ποναει..Ποναει γιατι δε ξερω τι θελω…..Ποναει να ξερεις ότι δε θελεις να συμβιβαστεις..Ποναει ότι η ανθρωπινη φυση σου σε καλει να συμβιβαστεις….Ποναει που το είναι σου σαν συνολο είναι μια αντιφαση….Ποναει που τα σκεφτεσαι και τα εξορθολογιζεις όλα..Που τα συναισθηματα είναι ενας χειμαρρος για σενα…Ποναει που δεν μπορεις να σε ελεγξεις …ποναει που θελεις να στηριξεις την ευτυχια σου σε καποιον αλλον..Για να εχεις να ριξεις καπου την ευθυνη….Ειναι δυσκολες οι σχεσεις;Έμεις τις κανουμε;Γιατι συμβαινει αυτό;Ακομα και αν δεν εχω κανεναν ,αν δεν υπαρχει κατι , θα στραφω στην επιστημη….Κουραστηκα με τις ανθρωπινες σχεσεις….Κατι τετοιες μερες δε με πειραζει ο θανατος…..Δε με τρομαζει το αγνωστο ..κατι τετοιες μερες ειμαι κουρασμενη και απλα θελω μια αγκαλια..Θελω το θεο μου…Κατι τετοιες μερες θελω να ειμαι χαμενη στη σκεψη μου προσπαθωντας να στεριωσω τις σε κατι ρεαλιστικο…Κατι τετοιες μερες θελω να κλαιω ακουγοντας αγαπημενα μελαγχολικα κομματια ορχηστρικης …Κατι τετοιες μερες θελω να ειμαι στο πατωμα…να τρεχουν τα δακρυα μου και να εχω τη μουσικη στη διαπασων…κατι τετοιες μερες θελω να ειμαι μονη μου και να με απογοητευουν οι ανθρωποι…Για να μου θυμιζουν ότι εχω δικιο που ειμαι θλιμμενη…Να με κανουν πιο σκληρη και ας ποναει και ας λυγιζω….Να μου θυμιζουν ότι για ακομα μια φορα οι προσδοκιες που δημιουργησαν εκεινοι με πληγωσαν ,ότι δεν ηταν δικο μου κατασκευασμα ,δε με πονεσα εγω επειδη δημιουργησα ψευδεις προσδοκιες….Κατι τετοιες μερες δε ξερω αν νιωθω ή δε νιωθω…Μονο θερμοκρασιες παγωνιας αισθανομαι…..Φοβαμαι….Με ακους;Φοβαμαι….Φοβαμαι ότι ακομα και αν δεν ταιριαζεις με τον αλλον ,αν θελετε μια χαρα μπορει να τα πατε….Τι είναι εκεινο όμως που μπορει να σε ξενερωσει και τελικα να σταματησεις να προσπαθεις;Γεννηθηκα στη σωστη εποχη;Ισως και να μην υπαρχει σωστη εποχη..Ισως να γεννηθηκα εδώ για να παρω και να δωσω μαθηματα…Καποιος πρεπει να κανει την αρχη…Καποιος πρεπει να ανακαλυπτει ,να είναι πρωτοπορος…Χθες διαβαζα καποια ερωτηματα που ειχα…«Απο ολους τους μεγαλυτερους ακουμε συνεχεια συμβουλες για το ποιο ειναι το σωστο.Ειναι η πρωτη καθοδηγηση που δεχομαστε για το πως θα ζησουμε.Μαθαινουμε στη μετεπειτα ζωη μας να υπακουουμε (και υποκυπτουμε?!) στο δυισμο του σωστου και λαθους.Σας ρωτω πιστευετε οτι τα λαθη (περα απο τα αναποφευκτα δε μιλαω γιαυτα προφανως) ειναι αναγκαια για την ευτυχια μας;Γιατι πρεπει η ευτυχια να αποτελει αυτοσκοπο στις ζωες μας;Οταν εντοπιζεις μια πραξη ή μια σκεψη σου που ειναι κατα την κοινη γνωμη "λαθος" πρεπει να συνεχισεις να την καλλιεργεις;Μοιαζει λιγο με το διλημμα της θρησκειας που σου προκαλουσαν οσοι σου ανεφεραν κολαση και παραδεισο πριν μαθεις να σκεφτεσαι.Ολα αυτα πατουν στην ανικανοτητα μας να προβλεψουμε την εκβαση μιας καταστασης και πανω στη συγχυση και την αβεβαιοτητα φοβομαστε να πραξουμε.Καλα κανουμε;Και ποτε θα επρεπε κατα τη γνωμη σας να δηλωναμε ανυπακοη στο εσωτερικο μας "ηθικομετρο";Πιστευετε οτι ειναι ιδιοσυγκρασιακο;»Δεν μπορω να απαντησω….Δε ξερω αν θελω να νιωσω κατι.Ξερεις η απορριψη στους πρωτους μηνες της ζωης ενός παιδιου φερνει αυτοκαταστροφικοτητα…Σε διαλυει ,σε αλλοιωνει….σαν οξυ σε κατατρωει….Δε ξερω τι μπορει να πηγε στραβα…Δεν εχω τιποτα..Γενικα όλα καλα είναι στη ζωη μου,περα από καποιες δυσκολιες στις φιλιες μου και τις οικονομικες δυσκολιες που ολοι αντιμετωπιζουμε….αλλα οκευ….Δε ξερω τι δεν κουμπωσε σωστα …Ακομα κρυωνω..Ισως περισσοτερο από πριν…Το σκοταδι μου είναι γοητευτικο..Σαγηνευτικο….Το γυρεψα και με δεχτηκε όπως ημουν…Με φροντιζει και με αποδεχεται…Μπορει να μη μου δινει ωθηση για να ανεβω ξανα στην επιφανεια και να πρεπει να τη βρω εγω από μονη μου ,αλλα μου προσφερει γαληνη.Μπορει δυστυχως να μην κανει το χρονο να σταματα..Αλλα με φερνει σε επαφη με τον εαυτο μου…Μου δινει ανακουφιση γιατι επικεντρωνομαι σε εμενα…Ξερω από τωρα ποια πραγματα μπορουν να με διαλυσουν…αλλα μαλλον δεν εχω κανει πολλες προσπαθειες για να με οχυρωσω…Αρα ενυπαρχει το ενδεχομενο να μη το θελω;Ζω στην ψευδαισθηση ότι είναι πολύ μακρια μου χρονικα,οποτε υπαρχει χρονος;Προσπαθω να αφησω το μελλον να κοιμαται για να μεινει ζωντανο και ακμαιο το παρον;Η θελω ενδομυχα να βιωσω τον πονο για να νιωσω ζωντανη στον πυρηνα μου;Γιατι με τρεφει τοσο πολύ ο πονος;Η θλιψη;Εχω ταση στο μελοδραμα;Η ειμαι τοσο αποσυνδεδεμενη από τα συναισθηματα μου που οτιδηποτε μη θετικο λαμβανεται ως αρνητικο και επιφερει «πονο»;Και επειδη ειμαι ανικανη να νιωσω οτιδηποτε άλλο εκτος από χαρα ή θυμο ισως προκειμενου να νιωθω ,βιωνω τα παντα ως απορριψη και θλιψη ,κατηφεια και στεναχωρια;Θα ηταν τραγικο κατι τετοιο….Τι σκατα καθομαι και γραφω;Ισως αποφευγω το διαβασμα..Ισως απλα θελω να ειμαι υπερβολικη .Να ειμαι υπερβολικη για να νιωθω λιγο πιο ζωντανη….Η ζωη μου σημερα δεν εχει πανω και κατω….εχει επιπεδοτητα….παραλληλια με τον αξονα χ…ασυνεχειες που βρισκονται στα αρνητικα ….Εγω απλα κρυωνω και αισθανομαι μουδιασμενη….Ενα ψυχικο κενο και ένα εγκεφαλικο βαρος….Θολα, ακοθοριστα…Ζω στις ψευδαισθησεις μου για ακομα μια φορα…Απορριπτω και παραγκωνιζω τις ευθυνες μου…

Ειμαι με ενα παιδι 3 μηνες...ειναι η πρωτη μου σχεση. Εγω 21 αυτος 22. Απ τους 3 αυτους μηνες ήμασταν μαζι μονο τον εναμιση, και τον υπολοιπο εναμιση μηνα έχουμε σχεση απο αποσταση. Αυτο συνεβη επειδή εγω ειχα κανονισει να φυγω εξωτερικο για ενα μικρο διαστημα, αλλα μετα απο καποιες μερες εφυγε και εκεινος διοτι είναι ναυτικος. Εγω γυρνάω σε λιγες μερες ενω εκεινος σε 2 μηνες...πριν φυγει για τα καραβια και οσο ελειπα μονο εγώ, μιλουσαμε καθημερινα με καμερα και με μηνυματα. Τωρα η επικοινωνια δεν ειναι τοσο ευκολη...εχει περιοριστεί σε μερικα μηνυματα το βραδυ, τα οποια συνηθως ειναι τα ιδια και τα ιδια...μου λενε πολλοι πως ειμαι τυχερή που μπορουμε να μιλαμε έστω κ ετσι, γιατι δεν εχει σημα παντα στα καραβια. Ειναι βαρυ φορτιο η σχεση με εναν άνθρωπό που κανει τετοια δουλεια και ξερω πως ή θα πρεπει να το δεχτω και να το ανεχτω, ή να το σταματησω οσο είναι νωρις...δε ξερω τι να κανω. Δε ξερω πια πως νιώθω. Μια χαίρομαι που μιλάμε, μια απογοητεύομαι. Μου εχει φερθει αψογα και προσπαθει να μιλαμε, αλλα νιωθω πως εχω σχεση με ενα φάντασμα...θελω να δω τωρα που θα γυρισω στη πολη μου πως θα νιωσω που θα περασω απο κει που συχναζαμε...πως θα ναι πραγματικα χωρις αυτον γιατι εδω που ειμαι τωρα δε το καταλαβαίνω. Αν το κοψω το πραγμα εδω, θα ναι αδικο γιατι δεν μου εχει κάνει κάτι...θα σημαινει οτι εγω απλα δε μπορω να το διαχειριστώ. Αν το συνεχισω, ισως είναι χειρότερο γιατι θα δεθω πιο πολυ μαζι του οταν γυρισει κ μετά παλι θα σηκωθεί να φυγει και ισως για μεγαλυτερο χρονικο διαστημα αυτη τη φορα...δε θα ηθελα να τον πληγωσω αλλα φοβάμαι οτι θα ερθει η μερα που θα το κανω. Ζήσαμε πολυ λιγο μαζι, περασαμε πολυ καλα, αλλα με τη δουλεια που κανει νιωθω οτι δε θα μπορεσουμε να γνωριστουμε ποτε καλα και δε θα έχουμε ποτε μια νορμαλ σχέση...συνεχεια θα φευγει. Ολοι μου λενε να δωσω απλα χρονο στο πραγμα, αλλα πλέον δε ξέρω τι ειναι καλυτερο να κανω...εσεις τι πιστευετε;

Σε ένα μήνα γίνομαι 24αρων. Από την μία με τρομάζει πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός. Από την άλλη έχω κάνει πράγματα που αν δεν είχα αυτόν τον χαρακτήρα και την τύχη δεν θα τα είχα κάνει ούτε στα -αντα μου...Απο τον χειρότερο μαθητή έγινα ο καλύτερος, άλλαξα σχολή διότι κατάλαβα που ανήκω Έκανα χαζές σχέσεις αλλά και μια πολύ σοβαρή. (Στην βδομάδα ίσως ξεκινήσει μια νέα πάλι με πολύ σωστή κοπελα) Δούλεψα από τα 16 μου και σήμερα έχω ένα σπίτι με κήπο και το αγαπημένο μου αυτοκίνητο. Έμεινα μόνος από όλους και όλα αλλά και πλέον έχω πολλούς φίλους, καθημερινά προτάσεις για βόλτες. Πέρασα από εποχές δύσκολες που έτρωγα μακαρόνια και πλέον προσπαθώ να τρώω υγιεινά και βιολογικά. Σε όλα αυτά πάντα είχα δίπλα μου την μάνα η οποία μου στάθηκε και ως πατέρας.Αυριο φεύγω για δύο μήνες στο εξωτερικό για εργασία και διακοπές παράλληλα. Νιώθω λοιπόν ότι από την μία γερναω αλλά από την άλλη έχω ζήσει πολλά για την ηλικία... Ελπίζω να μην ισχύει το Live fast and die young. Τα παραπάνω δεν έχουν στόχο να κάνουν αλλά άτομα να νιώθουν ασχημα(εάν το κανουν) άλλωστε δεν είναι όλοι να ζουν την ίδια ζωή με όλους. Χαρείτε αυτά που έχετε...Σε κάθε στάδιο που ήμουν αυτό προσπαθούσα να σκέφτομαι Καλο βράδυ... ΓΕΡΜΑΝΊΑ ΣΟΥ ΕΡΧΟΜΑΙ

όταν λένε "τώρα θα ζήσω για εμένα" ή "από εδώ και πέρα θα κοιτάζω μόνο τον εαυτό μου" εννοούνε σεξ; Στην καλύτερη τον έρωτα;Γιατί δεν λένε: θέλω να δω το ηλιοβασίλεμα στη Κένυα. Να ζήσω νύχτες πολικές στο Svalbard. Να καταφέρω να διαβάσω στο πρωτότυπο τους κλασικούς. Να φτάσω με τον υπερσιβηρικό μέχρι την Ιαπωνία.Γιατί δεν λένε: θέλω να φυτέψω ένα δέντρο. Να μάθω να τα βγάζω πέρα με εμένα. Να γίνω για λίγο καλλιτέχνης. Να ξενυχτήσω κάπου ψηλά, χαζεύοντας την φωτισμένη πόλη. Να κάνω φίλη μου τη σιωπή πριν κάνω βουτιά ξανά στη βουή του κόσμου.Κανένας άνθρωπος, κανένα σώμα δεν θα σου τα μάθει αυτά. Την ζωή, ζώντας θα την κάνεις δική σου.

Είμαι 1ο εξάμηνο στην σχολή ή οποια ήταν 2η επιλογή μου και την ηθελα. Το πρόγραμμα είναι παρα πολύ βαρύ και εκτός αυτού μερικές φορές την εβδομάδα για λίγες ώρες δουλεύω ώστε να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Ο χρόνος μου λοιπόν είναι περιορισμένος . Έκανα μια συνειδητή προσπάθεια να τα πάω καλά στο εξάμηνο, αλλά μάζεψα 5-6 σε όλες τις προόδους. Νιώθω λιγάκι χαζή και αργοστροφη και με αγχωνει το τι θα γίνει με τις επιδόσεις μου . Δεν κλαιγομαι γιατί παραδέχομαι ότι μπορεί να προσπάθησα αλλά ήμουν λίγο ανοργάνωτη κατι που θα διορθώσω τώρα από τον Φεβρουάριο. Απλά ήθελα να το πω κάπου... Μου μοιάζει ανούσιο να σπαταλάς τόσο χρόνο καπου για να είμαι απλά μέτρια. Και όντως νιώθω πολύ συχνά χαζή τώρα τελευταία :/

Μιλούσα στον αρκούδο μου και έβλεπα Τομ και Τζέρυ.Άλλοι ανακάλυπταν την σεξουαλική τους ταυτότητα.

Θα ήθελα να γίνω και εγώ σκληρή όπως κάποιοι άλλοι. Έτσι θα επιβιωνα καλύτερα..Οταν δενεσαι με ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις και αυτό που ζεις ανατρέπεται δεν την παλευεις αν είσαι χαζό- ευαίσθητος.

Το καλοκαίρι δουλευα δυο δουλειές καθημερινά, μια 6 ωρη και μια 8ωρη. Η 6ωρη ήταν σε μεγάλο ξενοδοχείο οπότε δεν υπήρχε επίβλεψη και ηταν πιο χαλαρά λογω του οτι δεν είχες τα αφεντικα πάνω απο το κεφάλι σου. Αλλα η 8ωρη που ήταν σε εστιατόριο, ουτε να το θυμάμαι δεν θέλω, το αφεντικό μου ολη μέρα με ειρωνευόταν και μου φώναζε, με είχαν το παιδί για όλες τις δουλειές, με είχαν προσλάβει ως σερβιτόρα, αλλα κατέληξα να Καθαρίζω μέχρι και τις τουαλέτες, κ μου έλεγαν συνέχεια οτι δεν κανω τιποτα, ο άλλος που δούλευε μαζί μου,σερβιτόρος και αυτός, αλλά μεγαλύτερος μου, εγω 17 και αυτος γυρω στα 25,με μειωνε λεγοντας μου οτι ειμαι αχρηστη, κ με κατηγορούσε στα αφεντικά μου οτι δεν κάνω τιποτα. Εχω αδερφια, και δεν δουλευει ο ενας απο τους 2 γονεις μου λογω προβληματων υγειας, κ γενικά δεν την βγαζουμε σαν οικογενεια. Απλα κατι εχω παθει και φοβαμαι να ξαναδουλεψω, οτι δουλεια κ αν ειναι αυτη ειτε να σερβιρω ειτε να καθαρίζω ειτε να προσέχω κάποιο παιδί. Τωρα πρεπει να δουλεψω για να πληρωσουμε κάνα χροστιμιο, και δεν μπορω. Καμια συβουλη??????????

Τελικα πολυ δυσκολο πραγμα η αγαπη.Δεν ξερω,ισως τα σκεφτομαι εγω λαθος, ισως να ζηταω πολλα. Αγαπας,δινεσαι,αφιερωνεσαι,κατανοεις,συγχωρεις...ειναι λες ο ανθρωπος σου.Ε και...Ποιος το αναγνωριζει...Λες,οι ανθρωποι δεν ειναι μαζι μονο για τα ευκολα και τα ωραια, ειναι και για τα ασχημα και τα δυσκολα.Περιμενεις και συ στις δυσκολιες απο τον δικο σου ανθρωπο να σε κρατησει απο το χερι και να σου πει''ειμαι και εγω εδω δεν εισαι μονος σου'' μα καταληγεις να παλευεις ολομοναχος.Βλεπεις με κατανοηση τα ελλατωματα του,αφου υποτιθεται πως ειναι ο ανθρωπος σου, αλλα σε σενα δεν συγχωρειται τιποτα.Προσπαθεις να ''φτιαχνεις''οτιδηποτε ''χαλαει''αναμεσα σας, αλλα μονο εσυ.Κανεις οτι μπορεις για να μην υπαρχουν ''μελανα'' σημεια και παρεξηγησεις,αλλα μονο εσυ.Και τοτε αναρωτιεμαι...''αφου ολοι οι ανθρωποι ψαχνουν καποιον να τους αγαπαει γιατι οταν τον εχουν στο πλαι τους δεν τον εκτιμουν;'' Αραγε εγω ζηταω πολλα η οντως ειναι πολυ δυσκολο πραγμα η αγαπη.....

Είμαι 1ο εξάμηνο στην σχολή ή οποια ήταν 2η επιλογή μου και την ηθελα. Το πρόγραμμα είναι παρα πολύ βαρύ και εκτός αυτού μερικές φορές την εβδομάδα για λίγες ώρες δουλεύω ώστε να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Ο χρόνος μου λοιπόν είναι περιορισμένος . Έκανα μια συνειδητή προσπάθεια να τα πάω καλά στο εξάμηνο, αλλά μάζεψα 5-6 σε όλες τις προόδους. Νιώθω λιγάκι χαζή και αργοστροφη και με αγχωνει το τι θα γίνει με τις επιδόσεις μου . Δεν κλαιγομαι γιατί παραδέχομαι ότι μπορεί να προσπάθησα αλλά ήμουν λίγο ανοργάνωτη κατι που θα διορθώσω τώρα από τον Φεβρουάριο. Απλά ήθελα να το πω κάπου... Μου μοιάζει ανούσιο να σπαταλάς τόσο χρόνο καπου για να είμαι απλά μέτρια. Και όντως νιώθω πολύ συχνά χαζή τώρα τελευταία :/