ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαιρετώ!Ψάχνω για δουλειά, οτιδήποτε βασικά ακόμα και αν έχω πτυχίο στα ΜΜΕ, απ όσο έχω ψάξει δεν υπάρχει τίποτα αξιόλογο σε αυτό τον τομέα τελευταία..Μπορεί κανείς να μου προτείνει ιδέες; Θέλω μια απλή δουλειά,δεν έχω απαιτήσεις απλά να πληρώνει διότι έχω περάσει από πολλές συνεντεύξεις που στο τέλος μου λένε απλά ότι δεν πληρώνουν και τα παρατάω.Να πω ότι ψάχνω μήηηηνες πολλούς τώρα και ότι δε μου κατέβηκε ξαφνικά η ιδέα.Αν σκεφτείτε κάτι θα χαρώ να το μοιραστείτε μαζί μου!

Παιδια εκλεισα αεροπορικα εισητηρια -δεν εχω κανει ακομα τσεκ ιν- και στο μειλ ηρθε το αποδεικτικο αγορας! το θεμα ειναι οτι εγινε κατι και αναγκαστικα εκλεισα τον λογαριασμο τραπεζας τον οποιον χρησιμοποιησα για να βγαλω το εισητηριο!! Θα υπαρξει θεμα;;; Σας παρακαλω ας απαντησει καποιος εχω κατα αγχωθει :( ... αν ειναι να βγαλω καινουργιο εισητηριο με τα λεφτα που δεν εχω....

Θέλω τόσο πολύ μια αγκαλιά απόψε αλλά πρέπει να περιμένω δύο εβδομάδες. Μακάρι να μέναμε μαζί και να τον είχα κάθε βράδυ! Τουλάχιστον έχω το λούτρινο!

Μόλις τελείωσα την αρκετά αξιόλογη σχολή μου, στην ώρα μου και με καλό βαθμό.. Ψάχνω εδώ και αρκετούς μήνες μια δουλειά στο αντικείμενο, να μάθω καινούργια πράγματα και έχω φάει την απογοήτευση της ζωής μου.. Είναι νωρίς ακόμα, το ξέρω, αλλά δεν ξέρω πόσο θα αντέχω να προσπαθώ, να αποτυγχάνω και φτου ξανά από την αρχή.. Κουράστηκα Ρε παιδιά...

Έχω χάσει τη λίμπιντο μου εδώ και κάποια χρόνια αλλά αυτό με βασανίζει πολύ. Το ίδιο ισχύει και για τα συναισθήματα μου. Ενώ παλιά με κατέκλυζαν,, εδώ και χρόνια δε μπορώ να νιώσω αγάπη και κυρίως συμπόνοια, κάτι που πάντα ένιωθα πολυ εντονα. Τι να κανω για να αρχίσω πάλι να νιώθω κάποια πράγματα; Νομίζω πως θέλω να ακούσω κάποια στοργικά λογια. Θα το εκτιμούσα πολυ

Ήμασταν οκτω, μόνο οκτώ όταν αρχίσαμε να παίζουμε μαζί στο δημοτικό. Από τότε την συμπαθούσα, παιδική συμπάθεια. Πηγαμε γυμνάσιο και εκεί ήρθε ο πρωτος εφηβικός έρωτας. Να κάθομαι πίσω της και να την πηγαίνω κόντρα στην κόντρα επιτηδες. Ένα αγόρι ήμουν δεν ήξερα πως να φερθώ. Να της παίρνω δωράκια για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, κρυφά , μην μάθει ποιος είμαι. Αυτά τα σταμάτησα στο λύκειο. Έγινε μια μικρή γυναίκα . Τόσο ομορφη. Τόσο αλλιωτικη. Θυμάμαι να έρχεται τα πρωινά στο σχολείο εξαντλημένη γιατί έκανε

Εχω φτασει 22 χωρις φιλους, χωρις αγορι. Αν ρωτησετε γιατι δεν εχω -πλεον- φιλους και σας πω τι εχει συμβει θα νομιζετε οτι ειμαι καμια ατυχη ως προς αυτο το θεμα. Εχω μιλησει με ψυχολόγο, της φανηκε φυσιολογικο που εφυγαν αυτα τα ατομα απο τη ζωή μου γιατι δεν ηταν πραγματικοι φίλοι και μου εδειχναν σημαδια παντα αλλα δεν ηθελα να το παραδεχτω. Τελος παντων, το ερωτημα μου είναι, αν στα 22 δεν εχω φίλους, ουτε ενα αγορι να με αγαπα πραγματικα και εχω τους γονεις μου ομως, μετα οταν εκεινοι πεθάνουν ποιον θα εχω; Κανεναν; Αδερφια ξαδερφια δεν εχω. Με φοβιζει τόσο πολυ η μοναξια και η ιδεα της. Φοβάμαι και θλιβομαι. Πως γινεται να μην ταιριαζω με κανεναν. Πως γινεται να μην εχω καταφερει ακομα να αγαπάω τον εαυτο μου. Σας παρακαλω, πειτε μου οτι δε θα ειναι για παντα ετσι.......

Είναι μια κοπέλα στο γυμναστήριο -συγκεκριμενα η γραμματέας μας- με την οποία μιλάμε λίγο και μου αρέσει. Δεν ξέρω αν είναι έτσι με όλους λόγο δουλειάς, πάντως είναι φουλ στα χαμογελα. Ρωτάει και αυτή, μιλάει γελάει. Μη σας πω αυτή μου άνοιξε κουβέντα πρώτη φορά. Αλλά ρε γαμωτο πως της λέω να βγούμε; Αν το ακούσει κανείς λέτε να έχει πρόβλημα; Και είναι εντάξει να της πω να βγούμε; Έχουμε μιλήσω μόνο 3 φορές.

Πρώτη μου φορά σε μπουρδελο...πόσο άσχημο ακούγεται και πόσο μάλλον να περνάς αυτό το κατώφλι.Πόσο άσχημα ένιωσα εγώ?Τόσο όσο να μην μπορέσω να κοιμηθώ το βράδυ.Έγινα σαν τους άλλους αναρωτιέμαι,προδωσα την ηθική μου?Τι να με πειραξε τόσο πολύ?Δίνω ελαφρυντικά στον εαυτό μου 1ο και κύριο δεν εχω κοπέλα 2ο ειμαι στρατιώτης και οντως μου εχει ληψει η γυναικεία επαφή και όχι μόνο σεξ.Παρολα αυτα διέξοδος ανούσια χωρίς έστω ένα θετικό στοιχείο.Δεν ξέρω για κάποιους είναι εύκολο και ενδεχομένως δεδομένο όπως και των φίλων που πήγαμε.Τους είπα ότι δεν με χάλασε...Όμως με χάλασε

Απο που να ξεκινήσω είμαι σε μια σχολή που επέλεξα εγώ αλλά ξαφνικά νιώθω ότι δεν με γεμίζει.Έχω πελαγώσει με την εξεταστική γιατί δεν διάβαζα σε όλο το εξάμηνο και τώρα τρέχω και δεν φτάνω. Επέλεξα αυτή την πόλη για να είμαι μαζί με αυτόν που μου άρεσε ,με τον οποίο βγήκαμε μια δυο φορές και μετά εξαφανίστηκε.Και ακόμα δεν ξέρω το γιατί. Τα άτομα που γνώρισα στην σχολή δεν τους αρέσει να βγαίνουν με αποτέλεσμα έξοδος μου να είναι η σχολή και να συναντιόμαστε συνέχεια σπίτι μου.Δεν ξέρω τι να κάνω ζω μια ζωή που δεν μου αρέσει την οποία όμως εγώ έφτιαξα έτσι.Δεν αντέχω άλλο πως τα έχω κάνει ετσι...