ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μικρή ήμουν πολύ ιδεαλίστρια και ευαίσθητη. Τώρα στα 21 θα έλεγα ότι έχω γίνει πολύ κυνική. Σίγουρα στεναχωριέμαι για την δυσάρεστη κατάσταση του κόσμου, αλλά έχω πιστέψει ότι δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα από την θέση που είμαι τώρα. Επίσης έχω πιστέψει ότι το να κάνω χαμό όχι μονο θα μου σπαταλήσει την ενέργεια αλλα θα με στοχοποιήσει κιόλας. Αισθάνομαι ότι κανείς δεν νοιάζεται για τον απλό κόσμο και δεν μου κάνει εντύπωση πλέον οποιαδήποτε αυθαιρεσία η αδικιά και να δω. Επίσης δεν νιώθω να μισώ κανέναν μιας και θεωρώ ότι και όσοι χτυπιούνται και φωνάζουν αν είχαν την δύναμη ισως να έκαναν τα ίδια λάθη. Βλέπω τους γονεις μου και τους φιλους μου να παραπονιούνται για την πολιτική και τα μέτρα και τα πάντα και μου φαίνεται σπατάλη χρόνου. Το μονο που σκέφτομαι είναι τι θα κάνω εγώ και πως θα ανέβω εγώ. Πως θα φτιάξω την καριέρα μου και πως θα δημιουργήσω κάποιες δικλείδες ασφαλείας για μένα και τους γύρω μου. Προφανώς και αν οι άνθρωποι σκεφτονταν όλοι σαν εμένα δεν θα είχε δημιουργηθεί κανένα μεγάλο κίνημα στην ιστορία και καμία αλλαγή. Τι να πω.

Πριν 3 μήνες χώρισα με τον σύντροφό μου μετά από 2 χρόνια σχέσης. Είναι πολύ επίπονο και ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει πλήρως. Το τελευταίο διάστημα μιλάμε καθημερινά με ένα παιδί και αρχίζω να πιστεύω ότι σιγά σιγά τον ερωτεύομαι. Αυτός δηλώνει ότι κάνει αποκλειστικά σχέσεις. Παρόλα αυτά ακόμα σκέφτομαι τον προηγούμενο και μελαγχολώ. Είμαι σίγουρη ότι χρειάζομαι κάποιο χρόνο μόνη μου, αλλά απορώ με την καρδιά μου που λέει και το τραγούδι... Από τη μία κάθομαι και στεναχωριέμαι για την "απώλεια" και από την άλλη φλερτάρω έντονα με κάποιον. Πως να το εξηγήσω;

Διαβασα το αρθρο για τις διαρροές που γιναν στο φεης κοιτα να δεις, τελικα σαν να κανω καλα που δεν δημοσιοποιω ολα μου τα στοιχεια στα κοινωνικα δικτυα, να προσέχετε ειδικα ακυρα τηλεφωνα εξωτερικου... Ακομα ιδιαίτερα αμα σας πουν πως προκειτε απο το φεης η την microsoft για τους χρηστες υπολογιστων... Μην δωσετε σε καμμια περριπτωση στοιχεια χρηματοπιστωτικων ιδρυματων... Θα προκειτο για απατη.

Έχω βαρεθεί πλέον με αυτή τη κατάσταση.. Από τότε που αρραβωνιαστηκε η κολλητή μου (είμαστε κ οι δύο 25 χρ), ο Θεός να την κάνει κολλητή, αλλά δεν είναι της παρούσης, έχει ταραχθει όλη η οικογένεια.. Οι γονείς μ έχουν αγχωθεί για το πότε θα κάνουμε κ μεις οικογένεια, έχω μια αδερφή 8 χρ μεγαλύτερη. Αλλα πλέον δε λένε κάτι, αν κ τους βλέπω.. Το θέμα είναι η αδερφή μου, η οποία δεν ασχολείται με τον εαυτό της αλλα με μένα. Δεν παίρνει την απόφαση να χάσει κιλά, ενώ το παραδέχεται ότι είναι υπέρβαρη, δεν ψάχνει δουλειά ούτε προσπαθεί για κάτι ερωτικό, γιατί δεν έχει καθόλου αυτοπεποίθηση και λέει έτσι όπως είμαι ποιος θα με προσλάβει εμένα /ποιος θα με κοιτάξει. Έχει πολύ ωραία χαρ/κα στο πρόσωπο, είναι ψηλή κοπέλα, απλά ο χαρακτήρας της θα έλεγε κανείς ότι είναι δύσκολος και φαίνεται πλέον ότι τα χει παρατήσει εδώ κ χρόνια. Αντιθέτως, σχολιάζει αρνητικά το καθετί. Που λέτε για να έρθω και στο θέμα μου, από τότε που αρραβωνιαστηκε, μου λέει αντε βρες κ συ κανέναν, να βολευτείς, τι η φίλη σου είναι καλύτερη; Παιξτο κι εσύ αθώα, της εκκλησίας,να βγαίνεις πάντα με τους γονείς, έτσι τους τυλίγουν, δεν είδες κ η φίλη σου, που τίποτα δεν είναι και είδες ποιον τύλιξε; Λέει είσαι σαν κι εμένα, εμείς πρέπει για να τα φτιάξουμε με τον άλλον, να τον θέλουμε, αυτόν τον ίδιο, δεν κοιτάμε με την τσέπη και την εικόνα μας, γι αυτό κ θα μείνουμε μόνες. Εν τω μεταξύ απ τη μία λέει αυτό κι απ την άλλη μου λέει όταν ξέρει ότι μιλάω με κάποιον, δουλειά έχει; να βρεις κάποιον οικονομημενο. Δεν μπορώ να τη πιάσω πουθενά ειλικρινά.. Συνεχίζοντας, Εμένα άσε με, έτσι όπως το κόβω, μόνη μου θα μείνω, εσύ βρες κάποιον, ωραίο σώμα έχεις, καλή κοπέλα είσαι, ποιος δε θα σε θέλει. Έτσι όπως το πας κ συ, μόνη σου θα μείνεις. Εμένα αυτό το πράγμα με έχει κουράσει..Νομίζει ότι δεν θέλω να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, αν μπορέσουμε να κάνουμε παιδιά και να είμαι ευτυχισμένη;; Και ναι, οι περισσότερες μπορεί να κοιτάμε αν έχει δουλειά ο άνδρας είτε κάποιο κύρος, αλλά να πάω και να μπλέξω μαζί του μόνο γι αυτό, ούτε καν. Αφού δεν είμαι τέτοιο άτομο, τι θα πρέπει να κάθομαι να την πέφτω στον καθένα μπας κ κάτσει κάτι;; Οκ μιλάω με κάποια άτομα αλλά αν δεν είναι το τυχερό μου με κάποιο απ αυτά, τι σημαίνει; Οτι τελικά δεν μου αξίζει εμένα κάτι; Γιατί αν δεν προκύψει κάτι, έστω μια απλή σχέση, θα έχω την αδερφή μου να μου τη λέει και είναι σαν να την ακούω. Εχει γίνει σχεδόν καθημερινο θέμα του σπιτιού, έχουμε πει να μη τη φέρνουμε εκεί την κουβέντα γιατί όσο κυνηγάς κάτι, τόσο αυτό δεν έρχεται.Αλλα απ το ένα αυτί μπαίνει, απ το άλλο βγαίνει. Με την πρώτη ευκαιρία, θα αναφερθεί. Της έχω πει κιόλας ότι οκ δεν με πήραν κ τα χρόνια, 25 είμαι ακόμη. Κ μου λέει, μη το λες περνάνε γρήγορα και κοίτα πόσες της ηλικίας σου είτε έχουν ένα δεσμό είτε είναι σοβαρά με κάποιον, εσύ τι έχεις; τίποτα, έναν ειχες κι αυτό δε κράτησε κ πολύ. Ήδη είμαι άτομο που τα κρατάω μέσα μου, δεν έχω κ την τέλεια αυτοπεποίθηση κι ενώ το ξέρει (τους γονείς μ απλώς τς αφήνω να λένε και μέχρι εκεί, δεν με επηρεάζουν τόσο), αυτή εκεί. Κάθομαι κ γω μετά και τα σκέφτομαι όλα όσα λέγονται και λέω να μόνη μου θα μείνω, τίποτα δε θα καταφέρω στη ζωή μου και με πιάνει ένα άγχος. Δηλαδή τι καταφέρνει με το να μου τα λέει όλα αυτά;;

γύρισε να μου πει ότι ήμουν ο καλύτερος και πιο ενδιαφέρων σύντροφος που είχε ποτέ στη ζωή της και εν μέρει μου την έπεσε. Τι πίνετε κοριτσάρες μου;

Βρίσκομαι ανάμεσα σε 2 άντρες. Τον έναν τον γνώρισα τυχαία σε ένα τσατ ρουμ που μπήκε η ξαδέλφη μου και με έβαλε να μιλήσω μαζί του, ενώ τον αλλό μέσω κοινής παρέας. Με τον πρώτο έχω τρομερή χημεία, αλλά φοβάμαι και ντρέπομαι για το πως γνωριστήκαμε και με κρατά πίσω αυτό. Ο άλλος είναι πιο συνεσταλμένος, πιο στα μέτρα μου. Αλλά τον άλλον σκέφτομαι συνέχεια, τον άλλον θέλω σε σημείο τεράστιας επιθυμίας να τον δω. Η λογική μου λέει όχι, αλλά γαμώτο, δεν μπορώ να ελέγξω την καρδιά.

Το ξέρω ότι 25 ετών που είμαι, θεωρούμε μικρή και ότι έχω όλη την ζωή μπροστά μου, αλλά δεν νιώθω έτσι... Βαρέθηκα να είμαι μόνη μου, στην ζωή μου δεν κατάφερα ποτέ να έχω μια σχέση νορμάλ... Στα 18 γνώρισα νομίζω τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου και μέχρι τα 23 ήμουν κολλημένη μαζί του, όποιον και αν γνώριζα η σύγκριση ήταν αυτόματη κίνηση... Πλέον εφόσον απομακρύνθηκα από αυτόν δεν μπορώ να γνωρίσω αυτόν τον έναν που πάλι θα με κάνει να νιώσω όπως ένιωσα τότε... Που κάθε φορά που θα είναι να τον συναντήσω θα χτυπάει τόσο δυνατά η καρδιά μου. Που θα κάνω τα πάντα για εκείνον ότι και αν περνάει από το χέρι μου... Μήπως δεν θα το ξανά νιώσω πότε? Φταίει που μεγαλώνω και γίνομαι πιο δύσκολη? Δεν ξέρω αλλά φοβάμαι ότι θα μείνω για πάντα μόνη μου γιατί δυστυχώς είμαι πολύ ρομαντική για να συμβιβαστώ με τον οποιοδήποτε...

Είμαι 25 χρονών κ μιλούσα με την αδερφή μου(32 χρ εκείνη) για έναν που μ στέλνει, όχι πολλά πράγματα γιατί ήταν κ η μητέρα μου στ ίδιο δωμάτιο.. Κάποια στιγμή πετάγεται κ λέει τι γίνεται; της λέω άσε μαμά μου την πέφτουν 3 κ δε ξέρω.. Εν τω μεταξύ τ έλεγα με κοροϊδευτικό ύφος κ με έναν αέρα αυτοπεποίθησης, γιατί παραπονιομουν κατά καιρούς ότι κανείς δε μου στέλνει.. Επίσης, πριν 2 μήνες χώρισα απ τη πρώτη μου σχέση, η οποία έληξε άδοξα και γρήγορα κ μετά από πολλές ώρες ανάλυσης όσων είχαν γίνει, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη μέσα σ αυτή, αν κ τότε δε τ έβλεπα κ είμαι ακόμη θυμωμένη κ πληγωμένη με τη συμπεριφορά του. Και μετά την απάντησή μου μου λέει γελώντας καλά πόσους θα αλλάξεις;; και της λέω με λες έμμεσα π... Και λέει μα καλά λέω, κ γελασε πάλι..κ πετάγεται η αδερφή μου κ λέει δε πειράζει, δε λένε ότι οι π.. κ οι κοντές έχουν τις τύχες τις καλές; Τέλος πάντων, δε το συνεχίσαμε αλλά πόσο με πείραξε...Τι ήταν αυτό που σκέφτηκε για μένα;; Δε με ξέρει καθόλου;;

που εχω να γραψω στις εξομολογησεις. Το λοιπον γραφω μπας και καταλαβω καλυτερα τι νιωθω. Εβγαινα μ'ενα παιδι κανά 4μηνο περιπου, μεσα σε ολη την καραντινα. Ηταν πάρα πολύ τρυφερά, περναγαμε πολύ ωραία, είχαμε αναπτύξει δικούς μας κωδικες και όλα αυτα. Δεν είχαμε ποτέ σχέση και το σθζητησαμε προς το τέλος, αλλά φαινόταν κι ολας δεν επενδύαμε τον άπειρο χρόνο κι εγώ ακομα το φρέναρα. Το μόνο που ίσχυε ήταν ότι εγώ προσωπικά δεν πήγαινα με άλλους κι ελπλιζω ούτε αυτός. Έφυγα για εξωτερικό , πάει 1,5 μήνας και στεναχωρήθηκα πολυ΄την τελευταλαία φορά που βρεθήκαμε ,εκεί κατάλαβα ότι έχω αρκετΆ αισθήματα που δεν είχα παραδεχτεί. Αυτό το διάστημα που πέρασε δεν μου έβγαινε καθόλου να γνωρίσω άλλους, τον σκεφτόμουν και μου έλειπε, μιλάγαμε που και που αλλά αστεία φιλικά, έτσι κι αλλιώς δεν υποσχεθήκαμε ποτέ οτί θα κρατήσουμε επαφή. Τώρα όμως νιώθω από τη μία ότι πρέπει να προχωρήσω και να αρχίσω να ξεχνάω (με όμορφο τρόπο γιατί μονο καλά αισθήματα έχω) από την άλλη όμως δεν θέλω ακόμα να εγκαταλείψω την ιδέα του, δεν θέλω να σταματήσει να μου λείπει και να σκεφτομαι ότι θα τον ξαναδώ, αλλά ταυτόχρονα αρχόιζω να καταλαβαίνω ότι δεν πάει κάπου. Υ.Γ. Όσες φορές διαβάζω αντίστοιχες εξομ χωρίς να υπάρχει το προσωπικό πρίσμα , οι λύσεις μου φαίνονται προφανείς και οι ερωτήσεις χωρίς νόημα,να όμως που βρίσκομαι κι εγω εδώ γι"αυτό βάλτε μου μυαλό

Με το αγόρι μου τα έχουμε 4 χρόνια έχουμε περάσει πολλά μαζί και αγαπιόμαστε λέμε και κλαίμε . Πήγε στρατό μιλάγαμε πόσο μου λείπεις κλπ και ήταν μέσα ένα δίμηνο . Βγήκε με άδεια τώρα στις 31/03 και ξαναμπαίνει 8/04 μέσα . Εγώ δεν γύρισα Αθήνα (είμαι Κύπρο γιατί έχω και σπίτι εδώ ειμαι μισή Κύπρια και είναι καλύτερα τα μέτρα , έχουμε ανοιχτά καφετέριες εστιατόρια κλπ) αλλά πριν με πείτε άκαρδη και καρχια που δεν γύρισα ,αυτός ξαναγυρνάει 15/04 με μετάθεση οπότε γιατί να μην τον δω κατευθείαν 15/04 αντί να κάτσω απομόνωση Αθήνα με καραντίνα 8 μέρες μέχρι να ξαναρθει μόνη μου, με τη μάνα μου να με πρήζει. Με το αγόρι όμως μαλώνουμε συνέχεια από τότε που πήγε Αθήνα - εγώ Κύπρο γιατί του έκανα ζήλειες επειδή βρήκα ότι ακολούθησε όταν πήγε στρατό κάτι κοπέλες influencers με στριγκακια μαγιό και έκανε λαικ απανωτά στο στρατό σε αυτές και ακόμα δηλαδή τώρα που γύρισε. Επίσης ξύπνησαν οι ζηλειες επειδή άρχισε να προτείνει τρίο από τηλέφωνο όταν μιλάγαμε κλπ. Με είπε ότι του πρήζω τα αρχιδια και τέτοια. Εντωμεταξυ δεν μου μίλαγε ghosting 4 μέρες τώρα επειδή θύμωσε που έκανα ζήλειες και μου λέει ένας φίλος μου σήμερα - βγήκε με την τάδε για καφέ . Και λέω που το είδες και λέει "στορυ του" . Πάω στα στορυ του δεν βλέπω κάτι . Πάω στα στοριζ της κοπέλας δεν βλέπω κάτι . Εν ολίγοις με κάναν hide και οι δύο και η τύπισσα ανέβασε στορυ με ταγκ αυτόν και έγραψε "γύρισε ο στρατιώτης μας" και ήταν μέσα στο αμάξι της.. . Εμένα μου γυρνάει το μάτι και του λέω χωρίς να αντανακλάται η ψυχολογική μου κατάσταση περίπου "γιατί με κάνατε hide και οι δύο" . Και μου απαντάει "γιατί περίμενα αυτή την αντίδραση και δεν είχα όρεξη" . Ο τυπάς πριν πέντε μέρες "ποσο σ' αγαπώ και πόσο μου λείπεις" ηταν. Του έγραψα εγώ επίκληση στο συναίσθημα ότι έλεγες πριν πας στρατό ότι θα με έχεις στο μυαλό σου συνέχεια και ποσο ερωτευμένος εισαι. .. κλπ και με έχει στο διαβάστηκε πάλι όπως και τις προηγούμενες μέρες. Χαλιά εγώ κατάθλιψη. Πείτε γνώμες . Επίσης η τύπισσα αυτή όταν έκανα surprise party στο αγόρι μου και την κάλεσα χωρίς να την ξέρω προσωπικά απλά ξέρω ότι κάνουν παρέα και δεν μπορούσε να έρθει τελικά, τον έπιασε και του είπε "η κοπέλα σου με τσεκαρει;" . Και αυτός μου το είπε μετά από καιρό στο κρεβάτι χαριτολογώντας για το ότι τόσο ζηλιάρα που είμαι τη φόβισα. Πείτε γνώμες λοιπόν. Υ.Γ είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση με κρασιά και τσιγάρα