ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έκανα σέξ με τον αδερφό της καλύτερης μου φίλης.Συνέβη πρίν από 3 μέρες,και εκείνος μου είπε απ'την πρώτη στιγμή ότι θέλει να είμαστε μαζί,να έχουμε κανονική σχέση,κι εγώ κολλάω λόγω της φίλης μου.Σήμερα θα συναντηθούμε πάλι,κι ενώ η φίλη μου ήθελε να βγούμε για περπάτημα,της είπα ψέματα ότι πονάει το στομάχι μου και δέν γίνεται.Ε τί να έκανα,θέλω πολύ να τον ξαναδώ.Μου είπε ότι θέλει να της μιλήσει εκείνος για μας,και δέν τον αφήνω.Έχω μπλεχτεί εντελώς.

Είμαι με τον σύντροφό μου εδώ και 6 χρόνια μαζί... Εγώ είμαι 25 και αυτός 30... Είμαι πολύ καλά μαζί του. Δεν είναι Έλληνας και οι γονείς του δεν του λένε να παντρευτεί μόνο παιδάκι θέλουν φυσικά όποτε θέλουμε εμείς... Ούτε αυτοί δεν έχουν παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο. Και πάμε στους δικούς μου...ενώ οι δικοί μου και επειδή είναι από την Κρήτη θέλουν γάμο και όχι μόνο αυτό και θρησκευτικό οκ παρόλο που με την θρησκεία δεν τα πάω καλά θα το δεχτώ.. το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι θέλουμε να κάνουμε κλειστό γάμο, είμαστε αρκετά χαμηλών τόνων άνθρωποι και δεν μας αρέσουν τα πολλά πολλά. Μιλάω με την μάνα μου και τις λέω αυτό που θέλω ότι δεν θέλω υπερπαραγωγή κάτι απλό λίγο κόσμο να νιώθω εγώ καλά και να έχω αυτούς που πραγματικά με αγαπούν στο γάμο και εκεί λέει φυσικά και μου λέει ε ναι λίγα άτομα ότι θέλετε καμία 200 και όλα ένταξει είναι.. με ρωτάει αν θέλω να καλέσω τόσα άτομα εγώ αυτούς που θέλω να καλέσω είναι το πολύ 20 άτομα και αυτη μου λέει για 200 είμαι παράλογη που τα θεωρώ πολλά?... Δεν μπορώ να έχω άγχος για κάτι που το θεωρώ βλακεία.δεν είμαι κατά του γάμου αλλά δεν είμαι και πολύ κοινωνικό άτομο για να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο...πραγματικά αν μπορούσα δεν θα ήθελα καθόλου να το κάνω... Εσύ τι μου προτείνετε πως να το αντιμετωπίσω αυτό?

Δουλεύει σε μια εξαγωγική εταιρεία που συνεργαζόμαστε λόγω δουλειάς. Δεν την έχω δει ποτέ όπως και αυτή εμένα και απλά μιλάμε στο τηλέφωνο για επαγγελματικούς λόγους. Έχει τοσσσο ωραία και γλυκιά φωνή και μια αφοπλιστική ευγένεια που όταν την ακούω τρελαίνομαι. Δεν ξέρω ούτε το επίθετο της αφου στα email υπάρχει η εταιρική υπογραφή οπότε δεν μπορώ να την βρω στα social. Πάντα όταν μιλάμε υπάρχει εξαιρετική διάθεση αλλα..... μάλλον δεν θα μπορέσω ποτέ να κάνω το επόμενο βήμα. είμαι μάλλον λίγο δειλός!

Όποιος θέλει να σε βοηθήσει δεν το φωνάζει δυνατά , ούτε το διαδίδει παντού. Το κάνει μυστικά... Εχθές πήγα σε ένα σούπερ μάρκετ και πήρα τρία- τέσσερα προϊόντα μόνο γιατί δεν κρατούσα πολλά λεφτά μαζί μου... Ξαφνικά βλέπω ότι δύο από τα προϊόντα θα ήταν σχεδόν στην μισή τιμή , αλλά χωρίς να δω καλά αφού βιαζόμουν να φύγω ,ότι ίσχυε με την εκπτωτικη κάρτα ... Η ταμειας χωρίς καν να της το ζητήσω είπε " Έλα στο ταμείο και θα σου το κάνω με την έκπτωση " Δεν το περίμενα με τίποτα!!! Όσο άνευ σημασίας και να μοιάζει για κάποιους , εμένα με συγκίνησε... Να είναι καλά η γυναίκα αυτή...

Πριν δύο χρόνια που έδωσα πανελλήνιες ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να περάσω βιοϊατρικές επιστήμες (ή αλλιώς ιατρικά εργαστήρια για όποιον δεν το γνωρίζει). Ήθελα μόνο αυτό και σαν δεύτερη επιλογή είχα βάλει την διατροφολογία, όμως δεν ήθελα να περάσω εκεί παρόλο που παλιότερα έλεγα ότι θα μου άρεζε αυτό το επάγγελμα. Τελικά πέρασα βιοϊατρικές επιστήμες, αλλά με τα μόρια που έγραψα περνούσα άνετα και διατροφολογία (αν την δήλωνα πρώτη). Το θέμα είναι ότι τώρα έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για το αν έκανα την σωστή επιλογή. Ως βιοϊατρικος επιστήμονας χρειάζεται να ασχολούμαι αργότερα με την τεχνολογία - πέρα από βιολογία και χημεία - αλλά εμένα η τεχνολογία δεν μου αρέσει. Επισης έχω ακούσει ότι είναι ένα αγχωτικό επάγγελμα, ανήκει στα βαρέα και ανθυγιεινά ,πρέπει να έχεις πολύ προσοχή και να κάνεις γρήγορα. Ενώ σκέφτομαι ότι η διατροφολογία δεν έχει ούτε τεχνολογία ιδιαίτερα ούτε είναι τόσο αγχωτικό επάγγελμα και μάλιστα σε βοηθάει ακόμα και στην καθημερινή σου ζωή. Κάποιοι μου λένε για κατατακτήριες να δώσω αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχω όρεξη να σπουδάσω άλλα 4 χρόνια και να σκεφτώ ότι αυτές οι σπουδές μου είναι άσκοπες. Η αλήθεια είναι ότι δεν ζητάω κάποια συγκεκριμένη συμβουλή, απλά ήθελα να το πω και κάπου αλλού γιατί στους γονείς μου δεν το έχω πει για να μην τους στεναχωρήσω. Εξάλλου δεν είμαι και σίγουρη για το ότι θέλω όντως διατροφολογία. Γιατί από την άλλη μου αρέσουν κάποια άλλα πράγματα στις βιοϊατρικές επιστήμες όπως η μελέτη αίματος, βιολογικών υγρών και ιστών στο μικροσκόπιο. Απλά ένα μπέρδεμα στο μυαλό μου..

μια φιλη μου ισχηρηζεται οτι ειναι πραγματικη μου φιλη ομως εχουμε να συναντηθουμε δεκα χρονια και ολο λεει δικαιολογιες οτι εχει μικρα παιδια και υποχρεωσεις μηλαμε μονο σπανια στο τηλεφωνο.γινεται να ειναι πραγματικος φιλος καποιος και να εχουμε να τον δουμε δεκα χρονια η τελικα η φιλια δεν χανεται ακομα και αν δημιουργησεις οικογενεια να σημηωσω οτι με την συγκεκριμενη κοπελα ειμαστε φιλες απο το σχολειο και μενουμε στην ιδια Πολη.

γιατί δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα ουσιαστικό πλέον.

Καλησπέρα σας...απευθύνομαι σε εσάς διότι θα ξεχάσω και αυτά που ξέρω. Έχω βγει δύο φορές με ένα παιδί μεγαλύτερο μου,ας τον πούμε Χρήστο.Ο Χρήστος λοιπόν και εγώ,έχουμε ξεκαθαρίσει πως βλέπουμε ερωτικά ο ένας τον άλλον,και έχει δείξει πως περιμένει πώς και πώς για να βγούμε.Μια ωραία πρωία όμως,του αναφέρω πως το απόγευμα έχω ελεύθερο χρόνο ώστε να βγούμε,και εκείνος μου λέει το εξής ένα "Θα σου στείλω το μεσημέρι για να κανονίσουμε" Καταλήγει να στείλει αργά το απόγευμα ένα γεια,και έπειτα δεν απολογείται καν για το γεγονός ότι ουσιαστικά με άφησε ξεκρεμαστη. Τον ρώτησα αν έχει αλλάξει κάτι,γιατί σιχαίνομαι να κρύβομαι πίσω απο το δάχτυλο μου,και η απάντηση του ήταν πως όχι. Η γνώμη σας;

Είμαι 22,εκείνος 31,και τον γνώρισα πρίν την καραντίνα μέσω κοινής παρέας.Μου άρεσε απ'την πρώτη στιγμή ο τρόπος που με προσέγγισε,αρχίσαμε να μιλάμε και να συναντιόμαστε,και τελικά εδώ και δύο μήνες είμαστε μαζί.Είμαι πολύ ερωτευμένη,ζώ κάτι πολύ όμορφο μαζί του.Το θέμα είναι προσπαθώ να κρύψω τη σχέση μας απ'τους άλλους,τις φίλες μου,ακόμα και απ'την αδερφή μου,γιατί φοβάμαι μήπως σχολιαστεί κάτι σχετικά με διαφορά ηλικίας,που σιγά τη διαφορά.Εκείνος μου λέει να μήν έχω τέτοια κολλήματα,γιατί δεν κάνουμε κάτι κακό.Θέλω πραγματικά να πώ πόσο ωραία νιώθω στα κοντινά μου πρόσωπα,και δέν μπορώ.

Ειμαι τελειοφοιτητη φοιτητρια και εχω κλεισει μεταπτυχιακο για οκτωβρη. Μεχρι ωρας ημουν πολυ συνεπης σε ολα στην σχολη και χρωσταω μονο ενα μαθημα. Το θεμα με αυτο το μαθημα ειναι οτι εχω κοπει 3 φορες και η καθηγητρια ειναι πολυ παραξενη και κοβει παρα πολλα παιδια. Επισης δεν δινει καθολου χρονο, υποπτευομαι οτι βαθμολογει αδικα και αν εισαι μεγαλυτερο ετος απο οτι το μαθημα της που το ειχαμε στο 2ο ειναι πιο σκληρη. Εχουν γινει πολλες φασαριες και πολλα παραπονα με αυτην και εχει πεισμωση και γινεται ολο και πιο σκληρη. Εχω πολυ αγχος δεν ξερω τι να κανω. Διαβαζω συνεχεια. Ειλικρινα ειναι πολυ ασχημο και πιεστικο ολο αυτο. Τα εχω κανει ολα σωστα και εξαρταμαι απο αυτην τωρα.... Τι να κανω;