ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει και εσας να σας χλευάζουν είτε στη δουλειά σας είτε στη σχολή είτε οπουδήποτε άλλου. Είναι τόσο άσχημο. Ένας εφιάλτης. Εγώ δυστυχώς το έχω ζήσει όλο αυτό και είναι ότι χειρότερο για κάποιο λόγο άτομα από το εργασιακό περιβάλλον με κοροϊδεύουν . Εγώ φυσικά το καταλαβαίνω και πάντα κάνω πως δεν τρέχει τπτ ή πως δεν το κατάλαβα. Αυτό τους δίνει κίνητρο να το συνεχίσουν. Αλλά ακόμα και να μιλησω και να ρωτήσω τι έγινε ..; Το κάνω μάλλον με τόσο «λαθος» τρόπο που δεν μου δίνουν καν σημασία ή με ειρωνεύονται ότι εγώ δεν καταλάβα καλά. Νιώθω τόσο χαζή εκείνη την ώρα που απλά λέω οκ ότι και να γίνει από δω και πέρα απλά δεν ξαναμιλας. Αυτό το διάστημα δεν εργάζομαι και η αλήθεια είναι πως φοβάμαι να ξανά δουλέψω. Ενώ είμαι καλή στην δουλειά μου και γενικά οι υπεύθυνοι ήταν πολύ ευχαριστημένοι. Δεν ξέρω τι πάει λαθος με μένα και με σχολιάζουν. Γιατι σίγουρα εγω έχω το πρόβλημα για να σχολιάζουν εμένα.. Προχθές δέχτηκα μια νέα πρόταση για δουλειά. Είμαι ένα βήμα πριν απαντήσω ότι δεν ενδιαφέρομαι. Ενώ έχω ανάγκη τα χρήματα όταν σκέφτομαι ότι και εκεί μπορεί να ξαναπεράσω τ ίδια με πιάνει ενασ κόμπος στο στομάχι. Επίσης φοβάμαι ότι και στην επόμενη δουλειά αλλά και κάθε επόμενη θα συμπεριφέρομαι σαν χαζή. Δεν ξέρω πως μπορώ να το αλλάξω .. δεν ξέρω καν γιατί απλά δεν ζητάω εξηγήσεις (;) νιώθω απαίσια με τν εαυτό μου

Σα φίλη συμπαραστεκόμουν στους ανθρώπους που με είχαν φίλη τους,έκανα στην άκρη, έκανα πράγματα που δεν μου άρεσαν για χάρη τους, μπορεί να άφηνα πράγματα που μου άρεσαν για να κάνω πράγματα που τους άρεσαν, προσπαθούσα να είμαι αστεία, να προτείνω πράγματα που σε αυτούς άρεσαν, να λέω πράγματα που αυτοί πίστευαν (όχι και πολύ σωστό γιατί το έκανα και γιατί ήθελα να αρέσω και να τα πάμε καλά), μόνο και μόνο για να είναι ικανοποιημένοι. Αν και δυστυχώς, αυτό το έχω γενικά. Βέβαια αυτό είναι απόλυτα λάθος. Τώρα που ωρίμασα το καταλαβαίνω απόλυτα. Το κεφάλαιο φιλία ήταν πάντα κάτι πολύ δύσκολο για μένα και δεν τα κατάφερνα πάντα καλά. Ένιωθα σα να είχα μπροστά μου μια φουρτουνιασμένη θάλασσα κάθε που συναντούσα ή μιλούσα με μια φίλη μου και προσπαθούσα να τα βγάλω πέρα κι έκανα αυτά τα λάθη. Αυτό δεν αναφέρεται στον άνθρωπο αλλά σε μένα κυρίως και τις ελλιπείς μου κοινωνικές δεξιότητες.Ένιωθα πως αν κάπου υπήρχε ένα εγχειρίδιο θα τα πήγαινα καλύτερα. Βέβαια η φιλία δεν είναι έτσι δεν γράφεται σε βιβλία κτλ. Αλλά έτσι ένιωθα. Ξέρω πως σ' έναν άνθρωπο που θεωρεί δεδομένη τη φιλία κάτι τέτοιο θα ακούγεται παράξενο και ανόητο, αλλά δεν είναι. Όμως για μένα είναι αλήθεια, όπως αλήθεια είναι και το γεγονός πως ονειρευόμουν πάντα να έχω φίλους, ιδίως σε σημαντικές ηλικίες, όπως κατά την παιδική και την εφηβική ηλικία που ήμουν κυρίως μόνη και μ' όποιον απλά μου μιλούσε. Σίγουρα φέρθηκα κομπλεξικά, άφηνα το μπέρδεμα μέσα στο κεφάλι μου να κυριεύει και δεν διατύπωνα πάντα και όλες τις φορές που έπρεπε τη δική μου διαφορετική άποψη ούτε το πως ένιωθα το οποίο έκρυβα πάντα επιμελώς. Κι αυτό δεν ήταν σωστό να το κάνει ένας φίλος σε άλλον. Αν και για να είμαι ειλικρινής όταν το προσπάθησα κάποιες φορές κατά το μακρινό παρελθόν έφαγα πόρτα γιατί τα δικά μου προβλήματα φάνηκαν ασήμαντα.Οπότε τη λέξη φίλη την έλεγα με δισταγμό. Αλλά ήμουν και καλή φίλη. Δεν μίλησα άσχημα πίσω απ' την πλάτη τους, αν τους ανέφερα ποτέ ανάμεσα σε φίλους κοινούς μας, προσπαθούσα να φέρομαι δίκαια όπως, αφιέρωνα ώρες για τα προβλήματά τους, που τα αντιμετώπιζα με μεγαλύτερη προσοχή απ' ότι τα δικά μου, ακόμα κι αν για μένα δεν θα ήταν κάτι που θα με απασχολούσε και έτσι δεν το καταλάβαινα. Κι αν ο φίλος ήθελε κάποιον να μιλήσει ήμουν εκεί. Να βγούμε έξω και να διασκεδάσουμε μπορεί να μην ήμουν τόσο, αλλά όταν κάποιος με χρειαζόταν ήμουν. Όμως αυτοί δεν ήταν ποτέ... Μίλησαν πίσω απ' την πλάτη μου με άτομα που μου έκαναν κακό, ούτε αναρωτήθηκαν γιατί. Βέβαια τους παρέσυραν. Αλλά αυτό αλλάζει κάτι; Σίγουρα σαν φίλη ήμουν λάθος πολλές φορές και απέναντι στους φίλους και απέναντι στον εαυτό μου. Όμως,υπήρχαν τόσες φορές που φέρθηκα καλά και στράφηκαν σε εμένα. Που σημαίνει ότι κάτι έκανα καλά εδώ. Αλλά όταν εγώ το προσπάθησα δεν έγινε τίποτα και όταν τους χρειαζόμουν πειρσσότερο από ποτέ να είναι ειλικρινείς, δεν ήταν μπροστά μου. Υπάρχει μια φίλη που ποτέ δε μου στάθηκε, το είπε αλλά δεν το έκανε ποτέ, αντίθετα υπήρχαν φορές που δεν μου φέρθηκε καλά αλλά συμβαίνουν αυτά κι εγώ το ίδιο. Αυτή η φίλη μου έκανε κάτι άσχημο και θέλω να την διαγράψω απ τη ζωή μου αλλά αυτή δεν μπορώ....Απλά δεν μπορώ. Αυτό ήθελα να πω lifo. Και κλαίω γιατί πως μπόρεσε; Αυτή πάνω απ' όλα πώς μπόρεσε;!!!!Και δεν μπορώ να την διαγράψω, νιώθω να σκίζεται η καρδιά μου....

Ειμασταν φίλες 15 χρόνια τώρα ειμαστε 25 κι οι δυο και πριν λίγο καιρό έμαθα ότι έβαζε λόγια στο αγόρι μου για μένα ότι φλερτάρω με άλλους ότι της δείχνω τυπους με τους οποίους μιλάω παραλληλα με τη σχέση μου και το κορυφαίο... Κατέληξε να κάνει κάτι με το αγόρι μου αφου τον έπεισε ότι είμαι μια ξεδιάντροπη που την πεφτει σε πολλους ενω εχει σχέση . Για αυτόν δν εχω να πω κάτι είναι απλά ξεφτίλας αλλά αυτή γιατί ρε παιδια? Γιατί ν το κάνει αυτό ποτε δεν είχαμε προβλημα μεταξυ μας ουτε είχαμε τσακωθεί ποτε μα ποτε. Γιατί το έκανε? Νιώθω ένα κενό είμαι τόσο πληγωμενη όλη μέρα κλαίω δεν έχω όρεξη για τίποτα .τι θα κάνω δεν αντέχω άλλο

Το μόνο που σκέφτομαι είναι να μην ήμουν αυτός που είμαι!! Να μην είμαι συνεσταλμένος , να είμαι ευαίσθητος , ρομαντικός , το ήρεμο παιδί , να μην έχω αυτές τις άσχημες σκέψεις για μένα και την αξία μου... Βλέπω ταινίες και κλαίω... Μα είναι λογικό κοτζαμ άντρας?? Να νιώθω με έναν μαγικό τρόπο τα συναισθήματα των άλλων , με την χαρά τους να χαίρομαι και με τον πόνο τους να κλαίω κ δεν αναφέρομαι σε άτομα γνωστά , ακόμα και σε αγνώστους ή σε κάποια ταινία!!! Να διαβάζω στο διαδίκτυο κάποιο μικρό στοιχακι και να νιώθω τον πόνο και την σκέψη αυτού που το εγραψε λες και ήμουν εγώ!!! Ψάχνω πολλούς μήνες , ένα ταρακουνημα και να αλλάξω , να γίνω ένας άλλος , πιο τολμηρός και πιο δυναμικός άντρας... Κουράστηκα να είμαι ο καλός , ο ταπεινός.... Στα ερωτικά μου δεν το συζητώ κάν... Χειρότερα από κάθε στιγμή στην ζωή μου επειδή συνάντησα ένα άτομο όπου πίστεψα ότι ήταν το άλλο μου μισό , λες και ήμουν εγώ σε θηλυκή μορφή..... Η κατάληξη βέβαια άσχημη και από τότε δεν πάει τίποτα καλά σε μένα και στην ζωή μου.... Θέλω να χαμογελάσω βρε σεις , θέλω να είμαι ευτυχισμένος , με όρεξη , με αγάπη γύρω μου.... Έχω τόσα πολλά να δώσω όπου νιώθω θα σκάσω... Με απλά λόγια δεν αντέχω άλλο αυτό το μαρτύριο που τραβάω τα τελευταία δύο χρόνια..... Προσπαθώ να το αποδεχτώ αλλά δεν τα καταφέρνω και ούτε πρόκειται.. Κουράστηκα να ελπίζω στο αύριο και στο μέλλον.... Κουράστηκα να με νιώθω άσχημο... Θέλω μόνο να είμαι καλά ψυχικά γιατί δόξα το Θεό , σωματικά είμαι μια χαρά!!!!!

Ειπα στον εαυτο μου οτι απο δω και στο εξης αν δω ντεμι κατασταση δεν το κηνυγαω με κανεναν. Θελω επιτελους ο αλλος να δειχνει σταρατο ενδιαφερον. Στο διαολο τα ακυρωματα, τα ζεστη-κρυο κλπ. Θελω παθος! Γιατι αλλιως, καταλαβα, συνηθιζεις σε αυτη τη χλιαροτητα, ξεχνας πώς ειναι να νιωθεις και να τονωνεις την υπαρξη σου. Τι να τα κανεις τα μισα συναισθηματα; Δως´τους μια και κρατα τη φαια σου την ουσια για τα δυνατα! Κι οταν μπερδευεσαι να θυμασαι: «Κοιτα τις πραξεις γιατι τα λογια μπερδευουν.. οι πραξεις ομως, δεν κρυβονται ποτε» Γιατι στο κατω κατω τι ειχαμε τι χασαμε απο κατι που δε φτουρησε; Συνηθως -και δυστυχως- τον εαυτο μας. Μας το οφειλουμε να τον ξανα-βρισκουμε, κι οσο προχωραει η ζωη κι εμπειριες, ολο και πιο γρηγορα. Μας το οφειλουμε, να ζησουμε μια γεματη ζωη. Με αγαπη, Μια αστεια- που δεν ηταν αστεια αλλα τουλαχιστον παθιαστηκε

μετά από 3 χρόνια.Δέν ξέρω άν ήταν τύχη ή άν ήταν η συγκεκριμένη κοπέλα.Νομίζω πως είναι το δεύτερο γιατί ξέρω τον εαυτό μου.Βλέπω κι από εκείνη το ίδιο,και κάθε μέρα όλο και περισσότερο.Είμαστε μαζί 6 μήνες,και πραγματικά ξαναζώ! Ό,τι κι άν κάνω γι'αυτήν μου φαίνεται λίγο...

Είχα μία σύντομη σχέση με κάποιον κ κάποια στιγμή προφασίστηκε κάποια πρόβληματα και μου ζήτησε να χωρίσουμε και μου είπε ότι μπορεί να τά ξαναβρούμε.Τελικα είχε βρει άλλη και μου είπε ψέμματα. Τα έχω βάλει με τον εαυτό μου πού τον πίστεψα.Άποδειχτηκε σκαρτος.

Εδω και ενα μηνα μιλαω με ενα παιδι,βγηκαμε 2 φορές αλλα δεν θέλω να συνεχίσω κατι σοβαρο μαζι του.Δεν ξερω πως να του το πω για να μην τον στεναχωρήσω,καθως εκεινος φαινεται οτι εχει δει πολυ ζεστα το όλο θεμα.

Ο άλλος αρχίζει να αραιώνει Όταν δεν "βρίσκει" ένα λεπτό να σου γράψει μια καλημέρα. Είναι προφανές ότι...

Είμαι με ένα παιδί τέσσερις μήνες, το οποίο θα φύγει σε 1.5 χρόνο στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να συνεχίσω να είμαι μαζί του ή όχι. Γιατί δεν θέλει να έχει σχέση από απόσταση άρα η σχέση μας έχει ημερομηνία λήξης. Θα μου πείτε πως ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε και θα συμφωνήσω πως κανονικά δεν θα το συζητούσα αυτό αλλά πώς θα συνεχίσω αν βάλω όρια στα συναισθήματα μου; Για εμένα υπάρχουν τρεις λύσεις Ή χωρίζω Ή βλεπομαστε σταδιακά μέχρι να ξεπεράσει ο ένας τον άλλον Ή συνεχίζουμε τη σχέση μας σοβαρά και βλέπουμε τότε πως θα έχουν εξελιχθεί τα πράγματα Θα μου πείτε γιατί το θυμήθηκα τώρα εφόσον το ήξερα ότι θα φύγει από την αρχή, θα σας πω πως τώρα αρχίζω να έχω συναισθήματα. Έχετε να μου δώσετε κάποιες συμβουλές; Γιατί πρέπει να πάρω μια απόφαση τώρα που δεν θέλω.