ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Λοιπον το θεμα μου ειναι η διατροφη. Απο μικρη ημουν φαγανη, και γλυκατζου,μεχρι που τελειωσα και το σχολειο το φαγητο αποτελουσε κυρια πηγη ευχαριστησης μου και ετρωγα αρκετα χωρις να ειμαι ωστοσω ποτε υπερβαρη,ειχα ισως 3-4 κιλακια παραπανω που μεκαναν να μην αγαπω το σωμα μου. Καποια στιγμη αρχισαν διαιτες και μετα υπερφαγιες και απουσια ελεγχου στο φαι. Τωρα που ειμαι φοιτητρια και ζω μονη, τρωω ισως λιγοτερο,εχω κπως καλυτερη σχεση με το φαι και διατηρουμε στα κανονικα μου. Ωστοσω με πιανουν παντα λιγουρες να φαω κατι γλυκο κατι παχυντικο στις οποιες συνηθως υποκυπτω. Θελω να τρεφομαι υγειινα και να κοψω τα πολλα γλυκα και τις ανεξελεγκτες ποσοτητες αλλα καθε φορα που το προσπαθω τα καταφερνω για 2 μερες και μετα αρχιζω ολο κατι γλυκο να τσιμπαω για να καταληγω ισως σε μια μερα υπερφαγιας και φτου απο την αρχη. Θελω να μαθψ να τρεφομαι σωστα σε καθημερινη βαση χωρις υπερβολες. Τι να κανω για να σταματησω αυτα τα επεισοδια?

Άλλη μια φορά να ακούσω κάποιον να λέει είμαι κουρασμένος , βαρέθηκα να το ακούω , δεν το αντέχω , ούτε 30 δεν έχετε πατήσει και κάνετε σαν μυξιαρικες γριές ,θα σας αρχίσω στο βρισίδι .... Είστε νέοι κ ζείτε σαν γριές σε γηροκομείο ...

Τον θελω αλλα δεν τον κοβω να κανει κινηση.... Εγω δεν παιζει να του μιλησω πρωτη για κανενα λογο... Κριμα... Του το δειχνω και μου το δειχνει αλλα δεν προβλεπετε να γινει τιποτα...

να πιστεύω στους ανθρώπους; Εγώ θα σου πω. Είναι ότι τους βάζεις όλους στο παιχνίδι και τους παιρνεις με το μέρος σου. Κανείς δεν είναι ειλικρινής μαζί μου και δεν ήταν όλα αυτά τα χρόνια. Έχω μόνο την οικογένεια μου. Ορίστε η λύση του μυστηρίου και όχι ο αποτυχημένος μου έρωτας για τον Κ.

Έχω τελειώσει δημοσιογραφία αλλά δεν βρίσκω τίποτα στο επάγγελμα μου και γενικά έχω δουλέψει σε πολλές δουλειές όπως πωλήτρια ή σερβιτόρα αλλά το όλο θέμα με την ορθοστασία με έχει κουράσει πολύ και ήδη έχω αρχίσει να βγάζω προβλήματα! Επειδή λοιπόν έχω παρατηρήσει πως έχω μεταδοτικοτητα και καλή επικοινωνία με τα παιδάκια (βοηθάω τα παιδιά δύο φίλων μου)... Αναρωτιέμαι, για να κάνω ιδιαίτερα σε παιδάκια δημοτικού πρέπει να έχω πτυχίο? Σας ευχαριστώ πολύ!

Γεια σας, γνώρισα σε ένα μπαρ ένα παιδί το Πάσχα με φλέρταρε εκείνος δείχνοντας ενδιαφέρον όλο το βράδυ. Στο τέλος μου έδωσε τον αριθμό του και μου είπε να του κάνω αναπάντητη. Προτίμησα να μην κάνω και να του στείλω εγώ. Του έστειλα κοιπόν μετά από 3 μέρες μιλήσαμε -δεν ήταν πολύ ένθερμος αλλά πετούσε κάποια υπονοούμενα για το όταν έρθει Αθήνα- καθώς βρίσκεται ακόμα και τώρα στο χωριό. Του έστειλα άλλο ενα μήνυμα από ενδιαφέρον αν γύρισε και μου είπε όχι αλλά δεν μιλήσαμε πολύ. Εκείνος δεν έχει στείλει ποτέ. Έχω χάσει τις ελπίδες μου αν και πίστευα ότι όντως θα βγαίναμε ένα ραντεβού!! Μπορείτε να μου πείτε μια γνώμη!!!

Χωρίσαμε για πολλούς λόγους. Λόγοι που ακόμα όταν τους σκέφτομαι με πονούν. Ξέρω πως έγιναν πολλά λάθη και ότι και εσύ πόνεσες. Δεν σου κρατώ καμιά κακία πλέον. Σε σκέφτομαι όμως κάθε μέρα.. 6 μήνες μετά τον χωρισμό μαθαίνω πως προχωράς τη ζωή σου και αυτό είναι το φυσιολογικό. Βάζεις καινούργιες γυναίκες στη ζωή σου.. είτε για κάτι εφήμερο είτε για κάτι πιο σοβαρό. Δεν θα μάθω ποτέ αλλά δεν έχει και νόημα να μάθω. Σκέφτομαι πως φλερτάρεις άλλες, πως κοιμάσαι σε άλλες αγκαλιές και η σκέψη αυτή με σκοτώνει. Αλλά έτσι είναι... η ζωή δεν σταματά όταν σταματά μια σχέση. Και εγώ προσπαθώ να πάω παρακάτω ίσως με πιο αργούς ρυθμούς. Ελπίζω μια μέρα οι σκέψεις αυτές να σταματήσουν. Ήδη μετά τον χωρισμό νιώθω καλύτερα. Αλλά όταν εμφανίζονται αυτές οι σκέψεις βουλιάζω στην απελπισία και στην θλίψη.. Μετά συνέρχομαι και φτου και από την αρχή. Εύχομαι να ρθει η μέρα που θα έχω ελευθερωθεί από όλα αυτά!

περναω μια πολυ ασχημη φαση. Δεν ξερω τι με εχει πιασει και γιατι και δε μπορω να το ελεγξω. Εχω ενα απιστευτο βαρος μεσα μου, σκεφτομαι συνεχεια διαφορα πραγματα, αγχωνομαι, ειμαι πολυ ευαλωτη και βαζω τα κλαμματα με διαφορες σκεψεις μου, δε κοιμαμαι καλα τα βραδια στριφογυριζω και δεν εχω καμια ορεξη για φαγητο ουτε που θελω να ακουω για αυτο. Δεν εχω καμια διαθεση να ασχοληθω με κατι και το μονο που θελω ειναι να καθομαι στο κρεβατι και να μιλαω με καποιους πολυ κοντινους μου ανθρωπους για να ξεφευγω λιγακι. Αυτο που με τρομαζει ειναι οτι καμια προσπαθεια μου να αλλαξει η διαθεση μου δε βοηθα.

Χρονια τωρα, αλλα η κατασταση τον τελευταιο καιρο εχει χειροτερεψει. Η μητερα μου ολη μερα βριζει τον πατερα μου. Την ακουει η γειτονια. Αυτος δεν μιλαει. Βριζει, πεταει πραγματα, χτυπαει πορτες. Χθες μου ειπε, εχω καταλαβει οτι απο μεσα σου με λες τρελη, ο πατερας σου ο μ... τα φταιει ολα που ηταν μια ζωη στον κοσμο του. Νομιζω οτι εχει τρελαθει. Εκεινη λεει οτι ειναι μια χαρα, αλλα μια ζωη το θυμα και οτι διπλα του κατεστρεψε τη ζωη της.

Υπάρχει αληθινή φιλία;! Χωρίς να υπάρχει το συμφέρον και ή επιλεκτικότητα?!