ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 29 χρονών και πριν 4 μήνες γνώρισα και άρχισα να επικοινωνώ με μια κοπέλα ένα χρόνο μικρότερή μου. Είχε 2 μήνες που είχε χωρίσει, ήταν αρκετά χάλια ωστόσο έπαιξα ρόλο όπως η ίδια μου είπε να σταθεί στα πόδια της. Τον τελευταίο μήνα κάνουμε προσπάθεια να είμαστε μαζί. Αν και η ίδια δεν ήταν σε φάση να μπει σε κάτι καινούργιο ωστόσο της έκανα το κλικ και αποφασίσαμε να το προσπαθήσουμε. Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Είμαστε μόλις 1 μήνα μαζί και πραγματικά μόνο μέλια δεν ζω. Η κοπέλα έχει τρομερές ανασφάλειες. Δεν γνωρίζω αν το καταλαβαίνει ή αν έχει αποδεχτεί ότι έτσι είναι και σε όποιον αρέσει ωστόσο το γεγονός αυτό της προκαλεί πρόβλημα στο να συναναστραφεί. Πριν λίγο καιρό μου εξέφρασε έντονα παράπονα ότι πολλές φορές κατά την διάρκεια της συζήτησης της πετάω μπιχτές ή γενικά αφήνω να νοούνται πράγματα γεγονός που την ενοχλεί. Σαν άνθρωπος είμαι χύμα γεγονός που μου έχει κοστίσει και μου φάνηκε εντελώς περίεργο που μου το είπε αυτό. Της πρότεινα λοιπόν όταν καταλάβει ότι κάνω κάτι τέτοιο να μου το πει. Μια μέρα λοιπόν ήρθε σπίτι μου και μετά την σεξουαλική επαφή καθίσαμε αγκαλιά στο κρεβάτι για ώρες. Μόλις πέρασε λίγο η ώρα θέλησε να φύγει όποτε γυρίζει και μου λέει πόσο όμορφα πέρασε. Εγώ την ανέφερα επακριβώς "Από την σημερινή μέρα εγώ κρατάω μόνο τις αγκαλιές που τις είχα πραγματικά πολύ ανάγκη". Μου απάντησε "τι εννοείς; ότι εγώ έρχομαι μόνο για το σέξ; ορίστε για αυτές τις μπιχτές μιλάω". Δεν το πίστευα! Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι είχα μια δύσκολη μέρα και η αγκαλιές της με θεράπευσαν αλλά δεν καταλάβαινε τπτ. Σε όλα αυτά θα προσθέσω ότι η κοπέλα μου είχε ζητήσει από την πρώτη στιγμή να μην βάζω εγωισμό στην σχέση μας και όταν κάτι με ενοχλεί να το λέω και να μην δίνω μονολεκτικές απαντήσεις ή να κρατάω μούτρα καθώς είναι κάτι που αντιπαθεί και την ξενερώνει. Ε λοιπόν αυτά ακριβώς είναι που κάνει η ίδια. Όταν χαλιέται με κάτι ή όταν θεωρεί ότι της πέταξα κάποια μπιχτή ΄χωρίς να μου πει τπτ αρχίζει να μου απαντά μονολεκτικά για μέρες. Ακόμα και ένα κακό χιούμορ μου θα το δει στραβά. Σε όλα αυτά θα προσθέσω το γεγονός ότι μου αναφέρει συχνά για τον πρώην της και ότι ψάχνει κάτι ανάλογο (δλδ κάποιον να την σέβεται και να προσέχει πως μιλάει). Πριν λίγες μέρες της ζήτησα να σταματήσει να μου αναφέρει το οτιδήποτε για τον πρωην της. Το καταλαβαίνω πως γνωριστήκαμε αμέσως μετά τον χωρισμό, δεν ξέρω γιατί χώρισαν και τι παίχτηκε, ωστόσο δεν μπορώ να μπαίνω σαν σημείο σύγκρισης με κανέναν. Μου ζήτησε συγγνώμη γι αυτό και πως δεν θα το ξανακάνει. Ωστόσο μετά από λίγες μέρες γυρίζει και μου λέει πως είναι στεναχωρημένη επειδή θυμήθηκε την προδοσία του πρωην της. Της ανέφερα ότι δεν με ενδιαφέρει ότι έχει να κάνει σχέση με τον πρώην για να λάβω απάντηση ότι είμαι κομπλεξικός και θα προτιμούσε να ήμουν πιο ανοιχτόμυαλος. Σε όλα αυτά λοιπόν προσπαθώ με συζήτηση να της δείξω ότι με ενοχλούν. Το θέμα είναι ότι όχι μόνο δεν το καταλαβαίνει αλλά δνε κάθεται να το συζητήσει. Νομίζει ότι έχει πάντα δίκαιο. Μάλιστα σχετικά με το γεγονός που νομίζει ότι τις πετάω μπιχτές της εξήγησα πως είναι ένα καθαρά δικό της θέμα το οποίο θα έπρεπε να το ψάξει κάπως γιατί δεν είναι λογικό. Η απάντηση; "Δεν έχασα κάτι για να ψάξω". Γνωρίζω ότι είναι ένα πληγωμένο άτομο και έχει θέματα. Ίσως με πολύ υπομονή και πολύ αγάπη μπορεί σιγά σιγά να στρώσει αλλά αξίζει τον κόπο; Όταν δεν έχει η ίδια την διάθεση να καταλάβει ότι πληγώνει κάποιον; Στον πρώτο μήνα και δεν είμαι ερωτευμένος και δεν αισθάνομαι έλξη, Την αγάπησα γιατί τόσους μήνες τώρα είναι η καθημερινότητά μου αλλά αξίζει; Φοβάμαι να μείνω μόνος και θα στεναχωρηθώ αν την χάσω αλλά.. έχει νόημα;

Να παραθέσω και εγώ με την σειρα μου ένα θέμα όπου έχω! Ειμασταν έξω με κοπέλα όπου είχα γνωρίσει κ βγαίναμε. Ενώ πίναμε ποτό μου λέει ότι δεν της βγαίνει το ερωτικό δεν ξέρει τι θα γίνει αύριο μεθαύριο αλλά τώρα δεν της βγαίνει. Μου είπε ότι κάποτε της έστελνα μύνημα και πέταγε από χαρά κ δεν την ένοιαζε αν της έστελνε κ άλλος. Πλέον όμως μπαίνει σε διαδικασία να σκεφτεί. Έκανα κάποιους λάθος χειρισμούς που μου τους ανέφερε κιόλας. Ενώ που λέτε μου ξεκαθαριζει την θέση τής εγώ έπεσα, ξενέρωσα κ για κάποιο λόγο μου ερχόταν να κλάψω και δάκρυσα , πράγμα όπου είδε και αντιλήφθηκε κ αυτή. Μην με ρωτήσετε γιατί μου ήρθε το κλάμα δεν θέλω να το σχολιάσω. Μου λέει ότι να μην το κάνω αυτό και να κάτσω κάτω, με τράβηξε από το χέρι και κάθησε δίπλα μου. Παραγγέλνει σφηνάκια να πιούμε. Πίνουμε και ήταν ώρα να κλείσει το μαγαζί. Της λέω να αραξουμε παραλία κ μου λέει δεν πάμε σπίτι μου καλύτερα? Πάμε λοιπόν πίνουμε κρασί αλλά εγώ ακόμα ξενερωμενος (ήταν καιρό όπου είχα δει την αλλαγή συμπεριφοράς της). Προσπαθουσε με διάφορους τρόπους να με χαλαρώσει είτε βάζοντας μουσική και να με τσιγκλαει. Μου προτείνει να κοιμηθώ εκεί πράγμα όπου αρνήθηκα και έφυγα εφόσον της εξήγησα γιατί δεν κάθησα μιας και ήμουν κολλημένος ενώ εκείνη προ ολίγου μου ξεκαθάρισε ότι δεν της βγαίνει. Περνώντας μετά κάποιοι μήνες και την ξανά πετυχαίνω μου ανέφερε ότι εκείνο το βράδυ ήθελε να γίνει η φάση , ότι με γουσταρε και επειδή δεν έκανα τίποτα απολύτως πάλι , ξενέρωσε και είπε να κλείσει αυτήν την υπόθεση μεταξύ μας. Έκτοτε ξαναηρθαμε κοντά , έλεγε ότι της έλειπα αλλά τελικά δεν ξέρει σαν τι της έλειπα. Ότι νιώθει μπερδεμένη μέσα της ότι δεν ξέρει αν την βλέπω φιλικά ή ερωτικά. Εν τέλει κατάλαβα ότι κάπου ευθύνομαι κ εγώ διότι δεν έδειξα τις προθέσεις μου. Καλος στα λόγια αλλά από πράξη μηδέν και έτσι ξανά απομακρυνθηκαμε.. Δεν πολύ μιλάμε πλέον , δεν ξέρω αν έχει κάτι άλλο στην ζωή της αλλά θέλω να κάνω μια ακόμη προσπάθεια. Ενώ την είχα ξεπεράσει , τσουπ πάλι όλα από την αρχή. Δεν βιάζομαι και ούτε θέλω με το ζόρι να γίνει κάτι. Δεν έχω πάρει κάποιο ξεκάθαρο σημάδι ότι ενδιαφέρεται για κάτι εκ νέου διότι δύο φορές την είδα και εγώ ήμουν αυτός όπου έπρεπε να φύγει λόγο δουλειάς. Σιγά σιγά όμως θα την βλέπω κάποιες φορές κ δν ξέρω με τι τρόπο να το φέρω ξανά πίσω όλο αυτό. Ξέρω ότι υπήρχε κάτι μεταξύ μας αλλά δεν πολύ καιγόταν αυτή , το μόνο σίγουρο είναι ότι έκανα κ λάθη παιδικά. Βασικά δεν ξέρω αν αξίζει κιόλας γιατί τότε όπου έφυγε , ήταν κάπως δυσάρεστα. Έχετε κάποια γνώμη πάνω σε αυτό? Τι προτείνετε να προβάλλω και με ποιον τρόπο ώστε να μην είμαι και τελείως δεδομένος? Για αρχή θα ήθελα να ξανά έρθουμε κάπως κοντά επικοινωνιακά τουλάχιστον. Ευχαριστώ. 😊

Θα σας πω κάτι! Όχι σχέση. Φάσεις φάσεις και πάλι φάσεις! Χάθηκαν τα συναισθήματα. Τώρα απλά κοιτάνε με ποιον θα κάνουν κάτι άσχετα αν τους αρέσει ή οχι. Απλά για να λένε ότι εχουν πάει με πολλούς. Φίλε δεν είναι ετσι. Είναι πολύ όμορφο να αισθάνεσαι πολλά για κάποιον. Να σε γεμίζει , να σε συμπληρώνει. Να είστε μαζί γιατί εχετε κάτι δυνατό και όχι γιατί δεν έχεις τι να κάνεις την Παρασκευή σου. Πείτε με μισογύνη , πείτε με και σχολιάστε με όπως σας βγεί. Η αλήθεια είναι αυτή πλέον στις μέρες μας. Καμία εμπιστοσύνη , καμία συγκίνηση , κανενα συναίσθημα. Όλα για το φαίνεσθαι και για την μοναξιά γίνονται. Και μια μέρα εξαφανίζεται έτσι απλά , με δυο λόγια και τέλος. Δεν είναι έτσι οι σχέσεις. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η εγώ τα βλέπω λάθος ή είναι η πραγματικότητα.. Φάσεις , φάσεις , φάσεις και πάλι φάσεις αγόρια/άντρες! Σήμερα είναι αύριο δεν είναι. Μόνοι σας. Να είστε ψυχικά δυνατοί και να κοιτάτε μόνο τον εαυτό σας. Αν κάνετε το λάθος να δείξετε αδυναμία θα σας πατήσουν.

Πως ξεχνάς έναν πρώην; Καλα εντελώς δε γίνεται, αλλά τουλάχιστον πως γίνεται όταν τον θυμάσαι να μη σε παίρνει από κάτω; Σκέφτεσαι μόνο τα αρνητικά κ ότι δεν αξίζει για όλους τους λόγους που ξέρεις, ώστε να συνέλθεις; Πόσος χρόνος χρειάζεται;; Ενώ δε ζήσαμε πολλά, σχεδόν τίποτα & έχουν περάσει κ 2 μήνες, υπάρχουν στιγμές που τον σκέφτομαι, αλλά μ έρχονται μόνο τ αρνητικά κυρίως, τον είδα κ τις προάλλες τυχαία σε ένα μαγαζί κ δε ξέρω. Ενώ ξέρω ότι δεν μ αξίζει, ότι δε μ φέρθηκε καλά, ότι δε πρέπει κ ελεγα ότι ποτέ δε θα γυρίσω σε πρώην, λέω βρε μπας κ είναι ελεύθερος; Θα ήθελα να μ γίνει μια λοβοτομη κ να μη τον σκέφτομαι πια, αν ήξερα τουλάχιστον ότι κάτι ένιωθε και δεν ήμουν απλά κάτι για να περάσει την ώρα του, μπορεί να μου ήταν καλύτερα όλη αυτή η κατάσταση.

Θέλω να αγαπηθώ, να νοιώσω αποδοχή ίσως. Κάθε φορά που με ζητάνε για κάποια δουλειά νιώθω χαρούμενη που είμαι χρησιμη σε κάτι. Φαντάζομαι ότι άμα έχω και κάποιον να με αγαπά και να νιώθω ότι δεν είμαι μόνη η χαρά μου θα είναι απερίγραπτη. Ελπίζω η στιγμή αυτή να έρθει σύντομα γιατί μου έχει πάρει το μυαλό αυτή η σκέψη.

Έπεσα σε ένα αυλάκι με νερό μέσα σε μια καφετέρια. Ναι δεν το είδα καθως δεν είχαν καποιο εμπόδιο και έμοιαζε σαν να είναι γυάλινο πάτωμα ετσι ενώ εγώ κοίταγα για τραπέζι έφυγα μέσα. Άλλος θα εκνευριζοταν. Άλλος θα γελαγε. Εγώ σαν να μην συμβαίνει τίποτα πήγα έκατσα στη θέση μου. Ντραπηκα τόσο πολύ. Πραγματικά. Για έναν άτομο τέρμα εσωστρεφές αυτό ήταν ο χειρότερος μου εφιαλτης. Να με κοιτά ένα μαγαζί και να γελα. Να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Είμαι ολοκρηρος γάιδαρος και ήθελα να βάλω τα κλάματα από τη ντροπή. Μην σας τύχει.

Γεια σας.. είμαι κοπέλα 22 ετών. Μ αρέσει να περπατάω αρκετά. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της βόλτας μου, καταλαβαίνω ότι με παρακολουθεί κάποιος. Δεν είναι συγκεκριμένος. Κάθε φορά περπατάω όσο πιο γρήγορα γίνεται και ξεφεύγω. Η οικογένεια μου δε γνωρίζει κάτι. Εκείνη τη στιγμή, δεν έχω σε κάποιον να απευθυνθώ και νιώθω κι ολας ότι θέλω να καταφέρω να γλιτώσω μόνη. Επίσης εκείνη τη στιγμή, από το άγχος, και το σοκ, δεν μου περνάει καν από το πάρω τηλέφωνο την αστυνομία ή κάποιον, σκεπτόμενη ότι δε θα συνεισφέρουν κάπου. Η ερώτηση μου είναι, να καταγγέλλω αυτά τα περιστατικά στην αστυνομία; Σκέφτομαι όλες εμάς τις κοπέλες.. και τις πιο ανέμελες. Σκέφτομαι ίσως τη κόρη που φέρω αύριο, μεθαύριο στο κόσμο. Με κυριεύει ένα μίσος.

Εχω βαρεθεί να με πλησιάζει ο καθένας για την καβλαντα του και να παρεξηγείτε κιολας αν Εγω δε θελω να βγω μαζι του. Νιώθω πολύ άσχημα γιατι ειλικρινά δεν ειμαι ατομο της ξεπετάς προτιμώ κατι σταθερό και μακροχρόνιο και συνεχώς μου συμβαίνει το αξριβως αντίθετο απο αυτο που θελω είτε επειδη αν τελει δεν μου αρεσει ο αλλος είτε επειδη δε με βλέπουν σοβαρα! Και δε μπορω να καταλάβω γιατι φοβάμαι να ξεκαθαρίσω τη θέση μου εξαρχής οτι Εγω θελω κατι σοβαρό πχ. Αναρωτιέμαι αν κανω κατι που τους αποτρέπει απο το κατι σοβαρό μαζι μου και Οχι δεν κοιμάμαι μαζι τους τοσο γρήγορα για να το παρεξηγούν! Άραγε πρεπει πριν φτάσουμε στο σημείο να κανουμε κατι να λεω τι ψάχνω ;; Επισης εχω απογοητευτεί περιμένοντας τον κατάλληλο υπάρχει άραγε αυτος ο ενας;;

Να ανέχεσαι κάθε μέρα υπερβολική πίεση στη δουλειά και τοξικους συναδέλφους για να παίρνεις ένα μισθό ή να τα παρατήσεις προκειμένου να έχεις τη ψυχική σου ηρεμία; Με πιάνει η κατάθλιψη μόνο που πρέπει να πηγαίνω εκεί.

Πως ξεπερνάς πράγματα που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν, που παίρνουν πολλές διαστάσεις και συμβαίνουν συνέχεια. Πως αφήνεις το τραύμα πίσω σου όταν σου το θυμίζουν καθημερινά; Δεν έχεις άλλη επιλογή απ' το να χαμογελάσεις έστω και με το ζόρι ελπίζοντας ότι μια μέρα θα είναι βαθύ αυτό το χαμόγελο και χωρίς δάκρυα από μέσα μαζί με κάποιον που θα χαίρεται να σε βλέπει να χαμογελάς και θα είναι εκεί για σένα. Θα το ήθελα...