ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλάω με ενα παιδι εδω και κατι μηνες στο ιντερνετ μου εχει ξακαθαρισει οτι με βλεπει σαν φιλη ενω εγω οχι καιβτο ξερει! Δεν εχουμε συναντηθει ποτε. Περασαμε διαστημα που δεν μιλουσαμε πολυ πολυ. Και παντα μου κανει παραπονα γιατι δεν του μιλαω πια και τετοια. Προχτες του στελνω τι κανει και το βλεπει και δεν μου απαντησε ποτε. Δλδ το σαββατο μου κανεις παραπονα γιατι δεν στελνω την τριτη στελνω και με γραφεις; πως γινεται ρε παιδια αυτο; πειτε μου!

Χαίρεται! Είμαι 22 χρονών παλικάρι και μιλούσα με μία γυναίκα, η οποία είναι 32 χρονών! Μου έλεγε ότι δεν θα έκανε κάτι μαζί μου, γιατί είμαι μικρότερος της.Άμα ήταν λίγο πιο μικρή, θα έκανε άνετα κάτι μαζί μου, αν ήταν 25 ας πούμε.Οκ, εγώ το δέχομαι! Δικαίωμα της!Αλλά θα ήθελα να απαντήσουν μερικές γυναίκες! Εσείς θα κάνατε κάτι με μικρότερο σας? ή θα κολλούσατε στο ηλικιακό όριο?Άν ήσασταν 30 ας πούμε, και εκείνος 23.Ευχαριστώ πολύ!

Η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα.. έτσι νιώθω καθημερινά.Πάω κι έρχομαι στη δουλειά και ζω σε ένα σπίτι με την οικογένειάμου αλλά είναι σα να μαι μόνη. όλοι τους είναι στον κόσμο τους και γω στον δικό μου... δεν έχω παρέες και πλέον έχοντας κάνει αρκετές προσπάθειες κοινωνικοποίησης, έχω κλειστεί στο σπίτι. Κάθε απόγευμα που γυρίζω σπίτι το ρίχνω στο φαί και τρώω διπλάσια ποσότητα φαγητού απ ότι έτρωγα συνήθως με αποτέλεσμα σε 2 μήνες να χω πάρει 4 κιλά και να νιώθω ακόμα πιο άσχημα αφού έχω κόμπλεξ και με την εμφάνιση μου. Νιώθω πολύ άσχημα με τον εαυτό μου και την ζωή μου. Θέλω να πεθάνω ώρες ώρες. Αναζητώ μια λύση.

Μερικές φορές μου λείπω. Μου λείπω πάρα πολύ, μου λείπει ο πραγματικός εαυτός μου, αυτός που δεν έδινε δεκάρα για τα αρνητικά σχόλια, αυτός που έβγαινε έκανε χαβαλέ και δεν τον έριχνε τίποτα ψυχολογικά (Εκτός βέβαια των σοβαρών προβλημάτων που ίσως υπήρχαν), τον ακομπλεξαριστο που δε φοβόταν να βγει ραντεβού! Πλέον είμαι πάντα με το φόβο πως μετά από κάθε ραντεβού ο άλλος θα εξαφανιστεί, θα ξενερώσει! Και όλα αυτά εξαιτίας ενός ανθρώπου που δεν ήξερε να εκτιμήσει τίποτα απ όσα έκανες για αυτόν, που με κάθε τρόπο σε έριχνε όλο και πιο βαθιά στο βούρκο! Εύχομαι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ! Να ήμουν όπως ήμουν πριν 6 χρόνια! Μη χάνετε τον εαυτό σας για ένα τίποτα .. Δεν αξίζει !

Τα προβλήματα μου τα οικογενειακά κ τα προσωπικά με έχουν αρρωστήσει..Νοιώθω να πονάω παντού έχω συσσωρευσει μέσα μου τόσο πόνο τόσο θλίψη άγχος κ στρες που θα με στείλουν στο νοσοκομείο..θα τρελαθεί το κεφάλι μου δεν αντέχω έχω πιεστεί πάρα πολύ άσχημα κ τίποτα μα τίποτα δεν καλητερευει..Δε ξέρω τι θα γίνει έχω χάσει κάθε ελπίδα δεν ξέρω πως να ανταπεξελθω πια δεν μπορώ άλλο δε μπορω υποφέρω. .Θεέ μου ας σταματήσει αυτό το μαρτύριο που ζω...

Μαλώνεις με τον σύντροφό σου άσχημα και ένας από τους δυο λέει ΤΕΛΟΣ. Ας πούμε πως το πιστεύεις και δε λογαριάζεις πως θα τα ξαναβρείτε. Σε πόσο καιρό είσαι έτοιμη για τον επόμενο; Ή να ρωτήσω καλύτερα, σε πόσες ώρες; Πλάκα μας κάνετε; Υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που καραδοκούν να "χωρίσουν" για να βγούνε με άλλον; Κακώς τότε που επιστρέφουν στην προηγούμενη σχέση, θα έπρεπε να συνεχίσουν να βγαίνουν και να κάνουν ότι θέλουν και να αφήσουν τον κόσμο ήσυχο. Το είχαμε δει από την ανάποδη, ένας φίλος τσακώθηκε με την σύντροφό του που ήταν πάνω από ένα χρόνο μαζί, είπανε τέλος χωρίζουμε και αυτός σε μια εβδομάδα πήγε με άλλη. Τα ξαναβρίσκει με την κοπέλα του αλλά δεν της είπε τι έκανε και όταν κάποιος από την παρέα τον ρώτησε είπε πως αυτό δεν την αφορά γιατί είχαν χωρίσει εκείνο το διάστημα. Η συνέχεια μια από τα ίδια, κάποιος της το σφύριξε και τον σούταρε. Εγώ πιστεύω πως αυτοί που το κάνουν αυτό θα κερατώσουν και σε άλλες περιπτώσεις, αν χρειαστεί να μείνει σε απόσταση το ζευγάρι ας πούμε ή σε κάθε άλλη κρίση ο άλλος θα καραδοκεί να πάει με άλλον.

Μου λείπουν τα μεταμεσονύχτια τσιγάρα στο αμαξι σου κατω απ το σπιτι μου οταν ερχόσουν να με δεις μετα τη δουλεια. Μου λείπει να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου σε καποιο μπαρ επειδη περνούσαμε τέλεια.Μου λείπουν τα παιχνίδια μας, οι κλίσεις στο σκαιπ και να με λες μικρη σου.Μου χρωστάς και να μου μαγειρέψεις skinny σεφ

Έχω ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας και τελευταία άλλαξα αγωγή και είχα αρκετές παρενέργειες. Γιατρός μου είναι ο θείος μου. Ο αδερφός της μητέρας μου ο οποίος με λατρεύει.Την περασμένη εβδομάδα λιποθύμησα στο γραφείο. Οι συνάδελφοι αναστατώθηκαν πολύ και ηταν όλοι από πάνω μου. Μόλις συνήλθα ειδοποίησα τον θείο να τον ενημερώσω και μου ζήτησε να περιμένω να έρθει να με πάρει. Ήρθε φανερά ανήσυχος, με αγκάλιασε, μου χάιδεψε τα μαλλιά, τα φίλησε, άρχισε να με αποκαλεί "κοριτσάκι μου" οπότε φαντάστηκα οτι όλοι κατάλαβαν οτι δεν είναι μόνο γιατρός μου.Τη Δευτέρα επέστρεψα στη δουλειά και έπαθα σοκ! Όσο έλειπα έκαναν εικασιες για το τι εχω. Το επικρατεστερο σενάριο είναι το εξής: Λιποθύμησα γιατί είμαι έγκυος και πατέρας είναι ο υποτιθεμενος γιατρός ο οποιος ειναι παντρεμένος και έλειψα γιατί έκανα διακοπή της κύησης. Τι να πω! Παίζει δυνατά και η θεωρία οτι κανω εξαντλητική δίαιτα εν όψει καλοκαιριού. Και πολλά άλλα...Δε σχολιάζω τίποτα. Δεν έχει και νόημα. Τους αφήνω να νομίζουν οτι θέλουν. Το μοναδικό άτομο που εκτιμώ πραγματικά ήξερε τα πάντα πολύ πριν το περιστατικό.

πως γινεται να χωρισεις με εναν ανθρωπο που ναι μεν σου σπαει τα νευρα, τσακωνεσαι κλπ αλλα κατευθειαν οταν νιωσει οτι σε χανέι ερχεται κατω απο το σπιτι σου και σε παιρνει τηλ να κατεβεις κ σου λεει οτι δεν θελει να σε χασει;

Εγω λοιπον φιλοι μου ειμαι μια κοπελα η οποια περασε μια δυσκολη εφηβεια, καθως στο γυμνασιο εχασα τις "πραγματικες" οπως νομιζα φιλες μου, στο λυκειο εκανα παρεες αλλα τπτ το ιδιαιτερο. Δηλαδη περνουσα ομορφαμε ολα τα παιδια αλλα με την πρωτη μαλακια απομακρυνομουν. Τωρα πια απλως εχω παρεες πολλες, δεν με νοιαζει που εχω βγαλει απο την ζωη μου ορισμενες "φιλες καλες" που ειχα στο λυκειο, αντιθετως χαιρομαι που ειμαι εξω απ'ολα. Ωστοσο μερικες φορες σκεφτομαι, μηπως ειμαι εγω τοσο περιεργη που με την πρωτη βλακεια τρωνε ακυρο οι γυρω μου;; δεν εχω κοντινες φιλες αλλα ειναι η επιλογη μου και ειμαι χαρουμενη με αυτο. Δεν το περιμενα απο τοννεαυτο μου