ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με εκνευρίζουν συμβουλές του στυλ "να αγαπάτε τους γονείς και να τους το δείχνετε" από ανθρώπους που αγαπηθήκαν από την οικογένειά τους. Επειδή η Μαρία είχε καλή μητέρα και την έχασε θα πρέπει ο Γιώργος να αγαπάει τη δική του μητέρα και να της το δείχνει και ας φαίνονται ακόμη τα σημάδια από τα τσιγάρα που έσβηνε πάνω του όταν ήταν παιδί. Αλλά ξέχασα, η καημένη η μαμά του ποιός ξέρει τι έχει περάσει απέκτησε και αυτή ένα χόμπυ να το έχανε; Η ζωή της αποκτούσε νόημα μόνο όταν βασάνιζε το παιδί της. Μπορεί να έφταιγε ο άντρας της που πέθανε νωρίς, πάντα κάποιος άντρας δεν φταίει; Αντιπαθώ την Μαρία και την κάθε Μαρία που έχει γραμμένους όσους έχουν υποφέρει στα παιδικά τους χρόνια. Και μη μου πείτε ότι ίσως να μην ξέρει, στα χρόνια του διαδικτύου δεν υπάρχει κανένας ανήξερος αθώος.

Πρίν από μερικές ημέρες γνώρισα τον ξάδερφο του αγοριού μου,και με το που τον είδα,έπαθα!Ξέρω πόσο άσχημο είναι αυτό,αλλά είναι κάτι που ούτε ήθελα να συμβεί,ούτε μπορώ να το ελέγξω.Μου κάνει εντύπωση,γιατί πρώτη φορά μου συμβαίνει να δώ κάποιον και να κεραυνοβοληθώ.Επίσης,η σχέση με το αγόρι μου είναι πολύ καλή,οπότε δέν υπήρχε λόγος να ξενοκοιτάξω ή να ψαχτώ.Το θέμα είναι ότι τον σκέφτομαι συνέχεια,δέν μπορώ να ηρεμήσω,και έφτασα στο σημείο να έχω φαντασίωση με εκείνον σε προσωπικές στιγμές με το αγόρι μου.Το χειρότερο είναι ότι βρήκε δουλειά στην πόλη μας,και από εδώ και πέρα οι συναναστροφές μας θα είναι πολύ συχνές.Όποτε τον βλέπω,νιώθω υπέροχα και απαίσια ταυτόχρονα.Εχθές το αγόρι μου μου είπε πως θα ήταν καλή ιδέα να του γνωρίσω κάποια από τις φίλες μου.Όταν μου το είπε ένιωσα τέτοια ζήλεια που αντέδρασα κάπως νευρικά,ευτυχώς το αγόρι μου δέν κατάλαβε τίποτα.Τα έχω χαμένα,ειλικρινά.Υπάρχει κάποια λύση γι'αυτό;Μπορεί να είναι κάτι παροδικό και θα μου φύγει άν δέν δώσω περισσότερο σημασία;Ούφ,μακάρι να μήν τον είχα γνωρίσει ποτέ.

Έχω πάρει το δίπλωμα 2 χρόνια τώρα και και δεν έχω τολμήσει να οδηγήσω μόνη μου ... πέρα από κάποιες φορές λίγες που οδήγησα με συνοδηγό..οι λόγοι είναι πολλοί αρχικά δεν έχω άτομα που να με στηρίζουν σε αυτό.. αρχίζουν τις φωνές με το πρώτο λάθος και κομπλαρω..χρηματα να πάρω δικό μου αμάξι δεν έχω..και δυστυχώς στο θέμα μετακίνηση είμαι εξαρτημένη από άλλους.. έχει κανείς το ίδιο πρόβλημα να δώσει καμιά ιδέα ;;..... θεωρώ πάντως ότι ολα συνήθεια είναι και ότι είμαι σε θέση να οδηγήσω αλλά δεν έχω την απαραίτητη στήριξη σε όλο αυτό..

Όταν ήμουν μικρή κάθε χρόνο ήθελα να μαυρίσω το καλοκαίρι και δεν μου άρεσε καθόλου το λευκό μου χρώμα, αλλα εννοειταί ότι ποτέ δεν τα κατάφερνα και απλά στο τέλος καιγόμουν η κοκκίνιζα. Μια χρονιά λοιπόν όπως κολύμπαγα είδα στην ακτή μια ξανθιά γυναίκα, πολύ γυμνασμένη με πολύ όμορφες καμπύλες, να φοράει ένα σμαραγδί μαγιό και το δέρμα της να είναι λευκό σαν πορσελάνη. Όπως έπεφτε ο ήλιος πάνω της σχεδόν με τύφλωνε και είχα μείνει να την χαζεύω σαν χάνος ενώ είμαι στρειτ. Από τότε αγάπησα το λευκό μου δέρμα και το φλεξάρω άφοβα στην παραλία παστωμένη με 50άρι.

Μετά από πολλά χρόνια σχέσης και μια περίοδο μοναξιάς και περισυλλογής, άρχισα να βγαίνω με κάποιον.. Είναι φρέσκο, ενθουσιώδες, παρορμητικό...μετά από δυο βδομάδες...τσουπ..ήρθε η πρόταση για κοντινή απόδραση... κάπου εκεί τρόμαξα! Ώπα! Τι γίνεται; Που πάω;Μου άρεσε η ιδέα δε λέω αλλά ή εγώ έχω μείνει έξω από το παιχνίδι καιρό ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή έχω προβλημα. Σκεφτομαι πως ειναι καλή ιδεα για να δουμε αν ταιριάζουμε ή όχι! Συμφώνησα μαζί του αλλα μέσα μου έχω αμφιβολίες τύπου μήπως είναι νωρίς; και αν στραβώσει; και αν είναι χάλια; πως να του το πω χωρις να παρεξηγηθει; και μου αρεσει αυτος ο τυπος! Ειχα ξεχασει πως ειναι να αμφιβαλλεις για τον ανθρωπο που βλεπεις ερωτικα, για τον εαυτο σου, για τη συμπεριφορα σου απεναντι του... Εξομολογουμαι πως δεν ημουν ετοιμη για τετοια επιθεση στο παιχνιδι που λεγεται ερωτας!

Αύριο θα ανακοινώσω στη δουλειά ότι παραιτούμαι. Η αλήθεια είναι πως βρήκα άλλη, διαφορετικά δεν θα μπορούσα ποτέ να φύγω έτσι. Ο λόγος είναι κυρίως οικονομικός, έχω να δω ολόκληρο μισθό ενάμιση χρόνο τώρα και δυστυχώς αυτό συνεχίζεται με το συν εργασία, μιας και παίρνει ολοένα παράταση! Εύχομαι να είναι καλύτερα και να μου βγει μόνο σε καλό!

Δε ξέρω εάν οι αγώνες που έχω κάνει για το μέλλον μου θα αποδωσουν. Μεγαλωμένη σε επαρχία με δυσκολίες με μητέρα κάπως αυταρχικό τα πρώτα χρόνια της ζωής μου πάντα μου έλεγε να διαβαζω. Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι κάτι που μου άρεσε και μου αρέσει να επεκτείνω τις γνώσεις μου. Έδωσα τα πάντα να περάσω στην σχολή. Τόσο που γέμισα προβλήματα. Το τελευταίο που εδώ είναι το δέρμα μου. Κ είμαι 21 με σημάδια ακμής. Αλλά είμαι προβληματισμεμη. Εχω γνωρίσει ανθρώπους που θεωρώ πολύ πιο τυχερούς από μενα που έχουν περισσότερες ευκαιρίες που έχουν κάνει ταξίδια η που οι γονείς τους τους αφήνουν ελεύθερους και γίνονται κωλοπαιδα και γενικότερα μέσα μου τελευταία αμφιταλαντευομαι. Κ δε ξέρω αν θα μαι ευτυχισμένη στην ζωή μου κάποια μέρα γιατί αυτή την στιγμή δεν είμαι...

Δεν ξέρω τι εξομολόγηση να κάνω , βασικά θα ήθελα παρέα είμαι στα 22 μου , η αλήθεια είναι ότι έχω ανθρωπους δίπλα μου όταν ήμουν μικρότερη είχα ευκαιρίες να κάνω φίλους αλλά για οικογενειακούς λόγους ήμουν κλειστή , θα ήθελα να γνωρίσω κόσμο ,θα το ήθελα πολύ ,μπορώ άραγε να το κάνω ακόμα και στα 22 ;

Διαφωνώ με τον άντρα μου στον τρόπο που συμπεριφέρεται στα παιδιά μας. Διαφωνουμε σε όλα. Δε ξέρω τι να κάνω. Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν μιλάω και κάνω υπομονή. Αλλά για τα παιδιά μου θα γίνω θηρίο. Ο άντρας μου είναι απότομος δεν έχει υπομονή. Φωνάζει με το παραμικρό. Εγώ θέλω ένα ήρεμο περιβάλλον για τα παιδιά μου. Θεωρει ότι πρέπει να τα τιμωρούνται να τους φωνάζουμε και γενικά να τους κάνουμε μπουλινγκ για να συνηθίζουν (και καλά) γιατί αυτά θα συναντήσουν έξω. Ένα πράγμα θα σας πω. Πριν παντρευτείτε και κάνετε παιδιά συζητήσετε με τον άνθρωπο σας πώς επιθυμεί ο καθένας να αναγράφουν τα παιδιά. Αν διαφέρουν οι απόψεις ΜΗΝ κάνετε παιδιά γιατί μετά η μόνη λύση είναι ο χωρισμός. Κι εγώ επιθυμώ όσο τίποτα να χωρίσω. Δε φταίνε σε τίποτα τα κοριτσάκια μου να φοβούνται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Μου αρεσει τρελά να ξερω πικάντικες λεπτομέρειες για τους διπλανούς μου. Ναι λοιπον, μου αρεσει για οσους μου τραβηξουν την προσοχη, να τους κατασκοπεύω. Μεχρι και μονοκυάλι αγορασα για να βλεπω καποιες λεπτομερειες καλυτερα Αν και πιστευω οτι με την τεχνολογια κανουμε καλυτερη δουλεια λολ Μικρη ηθελα να γινω ψυχολογος περισσοτερο γιατι μου αρεσει να μπαινω στο μυαλο του αλλου και να ξερω τα παντα. Εχω μια εμφυτη περιεργεια για την ανθρωπινη φυση. Τοσο κακο ειναι;; Επισης, δεν θελω να ειμαι κανενα χαμενο στον κόσμο του πλασμα και θελω να ξερω παντα τί συμβαινει στο περιβαλλον μου, ποιος κάνει τι. Με λεπτομέρειες. Ιδιως οταν μου αρεσει καποιος αντρας, μμμμμ φλερταρω ακομα και με το stalking. Άλλωστε, ποτέ δεν ξερεις πώς μπορεί μια πληροφορια να αποδειχτει χρησιμη ακομα και για το καλο των αλλων. Ο αδελφος μου με βριζει και με λεει κατινάρα και κουτσομπολα. Δεν καταλαβαινει οτι δεν εχω κακη προαιρεση επ´αυτου. Ειναι απλως μια αναγκη δική μου να ξερω για τους αλλους και τί λενε. Βεβαια, αυτη η περιεργεια περιοριζεται σε συγκεκριμενα ατομα που θα μου τραβηξουν την προσοχη και οχι για τον οποιονδηποτε. Δεν βλεπω πού ειναι το κακό. Οι κρατικές κουτσομπολες καλύτερες είναι;;