ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας εδω και τρεις μερες μιλάω με ένα παιδί ο οποιος φενεται να του αρέσω πάρα πολύ και εγώ είχα ανταποκριθεί. Τελοσπαντων αυτός μου λεει σε βλεπω σοβαρα ( και εγώ μονο για τα σοβαρα ειμαι) και εμένα μου αρεσε απλά τωρα δεν ειμαι στην φαση για σχεση. Εξετάσεις Πανεπιστήμιο απλα δεν ειμαι σε αυτη τη φάση να το συνεχίσω. Πώς μπορώ να του το πω οτι απλα δεν μπορω να κάνω κατι αυτή την περίοδο χωρίς να το πάρει κατακαρδα?

Ο άνθρωπος που γνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια και έμελε να γίνει ο άνθρωπος που με στηρίζει σε όλα, με συμβουλεύει, αλλά με "κοροϊδεύει" και με αγάπη.Ο άνθρωπος που είναι περισσότερο οικογένεια παρά φίλος πια. Είχα να τον δω 2 χρόνια, περάσαμε 1 εβδομάδα μαζι και σήμερα έφυγε πάλι. Φιλαράκι μου σ' αγαπώ πολύ, είσαι από τους σημαντικότερους ανθρώπους στην ζωή μου, μάτωσε η καρδιά μου που έπρεπε να σε αποχωριστώ πάλι, εις το επανιδείν.

όταν καταλαβαίνεις οτι ο τοξικος ανθρωπος που προσπαθεις να πεισεις τις φιλες σου να αφησουν, ο τοξικος ανθρωπος που οσο κι αν αγαπουν αναγκαζονται να τον αφησουν, στην δικη σου σχεση ησουν εσυ ο ιδιος. Ποσο φοβαμαι μηπως δε με συγχωρησω ποτε..

Τον τελευταίο καιρό νιώθω πολύ πιεσμένος, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Τρέχω συνεχώς και στις λίγες ελεύθερες ώρες μου το μόνο που κάνω ειναι να κοιμάμαι από την εξάντληση. Οι παρέες μου χαμένες. Εντωμεταξυ είμαι πολύ κοντά στο να κάνω ένα μεγάλο βήμα στη ζωή μου, κάτι οποίο με τρομάζει και το περιμένω ταυτόχρονα. Θα θελα τόσο πολύ να χω κάποιον να τα συζητήσω όλα αυτά αλλά δεν έχω κανέναν.

Ενώ με θέλει , έχει χίλια δύο ψυχολογικά.. Εμένα σκέφτεται , για εμένα νιώθει και προτιμά να είναι δεξιά και αριστερά , να είναι με άτομα όπου δεν της προσφέρουν τίποτα και το ξέρει , με άτομα που δεν τη καλύπτουν , είναι με άλλον και σκέφτεται εμένα ενώ αυτή το έληξε το θέμα.. Δεν την έχω ενοχλήσει , αποδέχτηκα το γεγονός αυτό παρόλο που νιώθω τόσα συναισθήματα για αυτήν αλλά το μυαλό της , θα την φάει στο τέλος.. Γυρίζει με αυτόν και προσπαθώ να την αποφύγω.. Της υποσχέθηκε κάποτε ότι δεν πρόκειται ποτέ να την φέρω σε δύσκολη θέση στην δουλειά της και επειδή ξέρω ότι αν πάω στην καφετέρια που εργάζεται , θα νιώθει άβολα και έτσι , όσο και να θέλω να πάω να την δω , κρατάω την υπόσχεση μου και δεν πρόκειται να πάω, όσο και να το θέλω.. Οι φόβοι της , οι ανασφάλειες και τα κόμπλεξ της συν κάτι δικές μου ανωριμότητες , την έκαναν να απομακρυνθεί... Τι να πω δεν ξέρω..

Μέχρι πριν μερικούς μήνες έλεγα κάτι πετυχημένα αστεία, έκανα τους άλλους να γελάνε, τώρα που χώρισα, είναι λες και έχασα την όρεξη μου για αστεία, νιώθω ένα βάρος μεσα μου. Θέλω να ξανά γίνω αυτή η ανέμελη που πετάει κάτι αστεία με εντελώς αυθόρμητο τρόπο.. Πως μπορώ να ξανά βρω την όρεξη να κάνω όσα έκανα πριν ; Ευχαριστώ.

Γειά σας. Είμαι αυτή που χώρισε πριν βδομαδες επειδή θέλαμε διαφορετικά πράγματα. Όμως τώρα μιλάω με εκείνον τον κιθαρίστα που σας έλεγα, που μου άρεσε πριν κάνω σχέση αλλά για ατυχους λόγους δεν είχε τύχει να γίνει κατι μεταξύ μας. Τώρα που χωρίσαμε με τον άλλον, με τον κιθαρίστα αρχίσαμε να μιλαμε και συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει ακόμη. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω βρει κάποιο τρόπο για να κάνω κινηση. Δεν θέλω να το κάνω απότομα. Δεν θέλω δηλαδή να του πω ξαφνικά "μου αρέσεις" γιατί δεν ξέρω πως θα το πάρει. Δεν ξέρω πως να του το πω και τι να του πω. Όταν μιλάμε, εκείνη τη στιγμή πεθαίνω να του πω ότι με ελκύει πολύ, οτι μου αρέσει τόσο και μετά η λογική μου λεει "όχι μη το κάνεις, όχι έτσι. Βρες άλλο τρόπο για να του το πεις". Και δεν έχω βρει τον τρόπο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θέλω να το πω με λόγια, αλλά με πράξεις, αλλα και μόνο στη σκέψη ότι οι πράξεις είναι η καλύτερη λύση, πάλι με τρομάζει. Δεν ξέρω τι να κάνω.. Έχω κομπλαρει. Τι θα μου προτείνατε εσείς; Τι θα λέγατε στη θέση μου αν θέλατε κάποιον; ευχαριστώ

Ο μόνος άνθρωπος που έχει σημασία για εμένα,είναι το αγόρι μου.Μόνο μαζί του νιώθω αμοιβαιότητα,ολοκλήρωση και αγάπη.Δέν θέλω να ακούω πλέον για γονείς και για φίλους.Αυτές οι δύο κατηγορίες,δοκιμάστηκαν και απέτυχαν.Διατηρώ μόνο διπλωματικές σχέσεις μαζί τους,για να μήν χαλάω τη ζαχαρένια μου.Πάνω απ'όλα,εγώ και ό,τι με κάνει ευτυχισμένη.

Πέρσυ τον Μάρτη, την προηγούμενη ακριβώς βδομάδα πριν τη πρώτη καραντίνα είχαμε βγει με την παρέα της κολλητής μου. Εκεί γνώρισα ένα παιδί και ένιωσα πρωτόγνωρα για μένα συναισθήματα, τρομερή χημεία. Ανάμεσα σε τόσο κόσμο ήμασταν οι δυο μας. Για διάφορους λόγους όμως δεν τον είχα ξαναδεί, μέχρι το προηγούμενο Σάββατο. Τον είδα στο κέντρο μαζί με άλλη. Τον πλησίασα γιατί εκείνος δεν με είχε δει και του μίλησα. Μιλήσαμε λίγο και επειδή δεν άντεξα τον ρώτησα αν είναι η κοπέλα του. Μου είπε ότι είναι μια φίλη του. Περιττό να σας πω ότι ένιωσα τρομερή ανακούφιση. Παρόλα αυτά δεν έγινε τίποτα άλλο...

Η φίλης της κοπέλας μου ήρθε στο σπίτι που κατοικώ και γέμισε το ψυγείο με διάφορα τρόφιμα, γιατί θα πήγαινε διακοπές και θα χαλάγανε. Εγώ δεν ερωτήθηκα καν για το σκηνικό και επειδή δεν είχα όρεξη να κάτσω να έρθω σε σύγκρουση (η ψύξη δεν είναι δώρο θεού και εγώ τα φέρνω δύσκολα πέρα), είπα ότι θα της τα κρατήσω, εφόσον δεν θα χαλάσουν. Εκείνη είπε ότι δεν χρειάζεται να τα κρατήσω, αλλά τα έφερε για να μην πάνε χαμένα. Πράγματι, ήταν ένα πεπόνι και καρπούζι και κάποια άλλα πράγματα, όπως γάλα και αυγά και τυρί, που όσο να πεις δεν κρατάνε πάνω από λίγες εβδομάδες με τη βία. Επειδή δεν ήθελα να βρεθώ σε δύσκολη θέση, της είπα πως αυτά δεν χαλάνε αμέσως και να τα κρατήσει στο δικό της ψυγείο, εκείνη όμως είπε ότι θα τα αφήσει σε μένα όχι για αποθήκευση ή φύλαξη, αλλά για κατανάλωση. Εγώ τις δύο μέρες που πέρασαν και εν γνώσει της σχέσης μου τα κατανάλωσα, λίγο τυρί τη μία, λίγο καρπούζι την άλλη και τα αυγά τα έκανα ομελέτα χωρίς τύψη, αλλά με χαρά. Τώρα όμως η φίλη της σχέσης μου γύρισε από διακοπές και είπε ότι θέλει να πάρει τα πράγματά της γιατί το ψυγείο είναι άδειο. Της υπενθύμισα τον διάλογο και μου είπε ότι δεν ήταν αυτή η συμφωνία μου. Η σχέση μου πήρε το μέρος της σχέσης μου και μου ζήτησε να της δώσω χρήματα, τα οποία υπολογίζει γύρω στα 15 ευρώ (15 ευρώ για πράγματα που στη λαϊκή αγορά τα βρίσκεις με κάτω από 5). Εγώ εκνευρίστηκα όχι για την χρηματική εκμετάλλευση, αλλά για την ασυνέπεια και την έλλειψη συνεννόησης. Προφανώς θα δώσω τα 10 ευρώ (όχι 15 έωλα ευρώ), για να ησυχάσω, αλλά μέσα στο μυαλό μου άναψε red flag για επόμενη κίνηση. Η ζωή μου μετατράπηκε σε πεδίο αποθήκευσης.