ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απλά είναι αυτός ο φόβος που έχεις μέσα σου όταν καταλαβαίνεις πως σε λίγο καιρό οι φίλες σου θα αρχίσουν να έχουν αγόρια και συ θα μένεις μόνη σου στο περιθώριο πραγματικά τρέμω στην σκέψη δεν αντέχω την μοναξιά άλλα από την άλλη όλοι μου λένε ότι είναι καλύτερα να μην έχεις σχέση και όντως όλες οι σχέσεις που βλέπω από τα κοντινά μου πρόσωπα πανε κατά διαολου και σκέφτομαι ποιος ο λόγος να κάνω σχέση εφόσον η θα με παρατήσει για μια άλλη ή θα με γράφει ή ή ή πολλά απλά όλες περιμένουν τον πρίγκιπα τον τέλειο Εγώ ξέρω ότι δεν θα είναι ετσι και ναι δεν έχω θετικές σκέψεις από την άλλη απλά θέλω να μιλάω με κάποιον να υπάρξει φλερτ άλλα Όχι σχέση τις φοβάμαι πείτε μου και σεις την γνώμη σας

Σαν άντρας 29αρης οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί έχουν κάνει σχέσεις, κλεινονται σε αυτές και αφιερωνουν χρόνο. Δεν έχουν καμία όρεξη για βόλτες ή νέες γνωριμίες. Τι κάνεις σε αυτή τη περίπτωση? Πως ανοίγεις τον κύκλο σου? Πως θα γνωρίσεις κάποια κοπέλα αν όχι από κάποιο φίλο στην παρέα σου? Νιώθω ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική να γνωρίσω κάποια και οι συνθήκες δεν βοηθούν. Και το χειρότερο δεν είναι η απόρριψη αλλά η πλήρης απραξία. Ούτε ένα ραντεβού.. Ούτε μια γνωριμία

Είμαι 23 και έχω πάει με 2 γυναίκες μόνο. Νιώθω ότι είμαι στερημενος σε αυτό τον τομέα. Εξωτερικά είμαι εμφανίσημος και αρκετά κοινωνικός. Είναι αντίθεση φουλ σε σχέση με αυτό που βγάζω προς τα έξω. Δεν ξέρω τι φταίει αλλά θέλω περισσότερες εμπειρίες

Είμαι αντρας και είμαι ερωτευμένος με τον κολλητό μου.Δεν ξερω ειλικρινά αν είμαι ομοφυλόφιλος αν και μου αρέσουν κυρίως οι κοπέλες.Αλλα αυτος ο φίλος μου,μου βγάζει κάτι το πολύ ερωτικο ενώ είναι καθαρά straight.Υπαρχει μήπως κάποια φάση που περνάμε όλοι μας κάποια στιγμή; Είμαστε παρά πολύ δεμένοι μεταξύ μας και δεν ξερω πλέον τι να κάνω.Να του πω καθαρά τι νιώθω για εκείνον ή να σταματήσω την παρεα μαζί του(πράγμα που δεν θέλω καθολου)

Πριν τα χριστουγεννα ξεκίνησε ενα αθώο φλερτ με ενα παιδι έγινε κατι Οχι σοβαρό μιας και σε ενα μηνα μετα έφευγε για ερασμους βέβαια υπήρξε αρκετό ενδιαφέρον απο την πλευρά του ομως η κατασταση ηταν περίεργη δεδομένων των συνθηκών! Η αληθεια ειναι πως δεν είχαμε επικοινωνία το διάστημα που ελειπε καθώς και Εγω δεν ημουν σε φαση να «περιμενω» κάποιον! Ομως τωρα που τελείωσε το προγραμμα απο Σεπτέμβρη θα πέφτω πανω του και δεν ξερω πως θα αντιδράσω πιστευω πως θα ηθελα να το προσπαθήσουμε Αλλα δεν ξερω Κατα ποσο ειναι εφικτό ολο αυτο! Ίσως μετα απο τοσο καιρό να μην υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον απο την πλευρά του..Αλλα πως θα το καταλάβω αυτο;

Πόση δύναμη τελικά μπορεί να έχει ένα βλέμμα.Πόση επιρροή μπορεί να ασκήσει επάνω μας μια κ μόνο ματιά από ένα ζευγάρι μάτια μέχρι πρότινος άγνωστα.Τι να είναι άραγε αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα,αυτά τα μάτια;Τι να είναι αυτό που τα κάνει να αποτυπώνονται βαθιά μέσα στη μνήμη κ στη καρδιά μας; Ίσως ο έρωτας...

Ειμαι χρόνια με το φίλο μου και νιώθω μεγάλη αγάπη γι'αυτον. Το ίδιο κι αυτός ειδικά τον τελευταίο καιρό με έχει στηρίξει πολύ στις δυσκολίες που είχα. Νιώθω όμως πως η αγάπη μου πλέον δεν είναι ερωτική. Είμαστε χώρια για καλοκαίρι, όχι το πρώτο που μένουμε χώρια, και πιάνω τον εαυτό να σκέφτεται συνέχεια έναν άλλον που έδειξε ενδιαφέρον αλλά είναι μόνο λόγια και στις πράξεις φοβάται. Δε θέλω σίγουρα να απατησω το σύντροφό μου όμως σύντομα πρέπει να βρω κάτι να μας τονώσει τη σχέση.

Γεια σας, θα ήθελα μια γνώμη.Πριν κάτι μέρες ημουν έξω με μια φίλη μου. Σε κάποια στιγμή δυο αγόρια μας πλησίασαν και μας επιασαν κουβέντα. Ο ένας μιλαγε μονο σε εμενα. Με ρώτησε και ολας αν εχω καποιο προφιλ στα social media. Του έδωσα το instagram μου,και μου είπε "τέλεια θα τα πούμε". Έχει περάσει μια βδομαδα και μήνυμα δεν έχει στείλει. Θέλω πολυ να στείλω αλλά δε ξερω πως φαίνεται σε ένα αγορι να στέλνει μια κοπέλα πρώτη. (Πειτε με παλαιων αρχών αλλα εχω συνηθισει το " τα αγορια στελνουν πρωτα. Λάθος προφανώς αλλά κάτι με κρατάει πίσω).

Λογικα θα περάσω ιστορικό αρχαιολογικό στο Ρέθυμνο.. Θα θελα να ρωτήσω αν αληθεύει ότι δεν έχει καλή φοιτητική ζωή εκεί.. Οι φίλες μου μου λένε ότι δεν είναι φοιτητουπολη και το χειμώνα δεν έχει καθόλου κόσμο και πως θα είμαι μόνη μου και θα βαρεθώ.. Θα θελα αν υπάρχει κάποιος φοιτητής/τρια που σπουδαζει Ρέθυμνο να μου πει πως είναι η ζωη εκεί.. Ευχαριστώ ?

Λατρεύω τους μελαγχολικούς ανθρώπους!Συνήθως κρύβουν υπέροχες ψυχές.