ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τους τελευταίους μήνες έχω χάσει κάθε όρεξη για ζωή δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Δεν ξέρω γιατί αλλά είναι όλα μουντα και αδιάφορα. Δεν έδωσα καν εξεταστική, (λογο της έλλειψης συγκεντρώσεις), και ενώ κανονικά προσπαθώ να είμαι τέλεια σε αυτό το θέμα, τώρα μου πέρασε αδιάφορο. Με τους φίλους μου όταν βγαίνω περνάω χάλια, δεν μπορώ να κρατήσω μια συζήτηση και αισθάνομαι πως τους είμαι βάρος, καθώς δεν έχω τίποτα να τους προσφέρω. Έχω μόνιμα πεσμένη διάθεση, η οποία επιδεινώνεται κάθε βράδυ. Τρώω ασταμάτητα για να νιώσω μια μικρή ευχαρίστηση ,αν και το μόνο που καταφέρνω είναι να παίρνω κιλά. Δεν ξέρω τι να κάνω για να Άλλαξει η κατάσταση, αλλά έχω χάσει κάθε ελπίδα. Η ζωή πραγματικά με έχει κούρασει, είμαι 20χρονων και πραγματικά δεν μπορώ να με φανταστώ να ζω αλλά 40 χρόνια, μου ακούγεται μαρτύριο.

Πρωτο είδαμε ο ένας τον άλλον σε ένα πάρτι. Πέσανε αρκετά βλέμματα αλλα μεχρι εκει, όμως κυρίως από την μερια του υπήρχε πολυ ενδιαφέρον. Εγώ ομως έφυγα για ένα διάστημα μικρο για μια εβδομάδα σχεδόν στο χωριό μου αλλα ξαναγύρισα στην πόλη. Αυτός με είχε βρει στο Instagram καθώς μια φίλη μου του είχε δωσει τότες στο παρτι το όνομα μου. Δεν μου είχε στείλει κανενα μυνημα παρόλο που δεχτηκα το αίτημα σχετικα γρήγορα. Μετά από μια εβδομάδα και έχοντας γυρίσει απο το χωριό τον ξαναβλέπω στο γνωστό μερος. Ξαφνιάστηκε τουλάχιστον αυτο καταλαβα από τον τροπο που με κοίταζε. Μετά από λίγο τελικα έστειλε μήνυμα και αρχίσαμε να μιλάμε. Και φτάνουμε στο σήμερα μετά από σχεδον 1 μηνα μου έχει αναφέρει πολλές φορές οτι με βλέπει σοβαρα, και οτι πιστεύει ότι θα ταιριάζουμε πολύ στο μέλλον. Είναι η πρώτη μου σχέση και είμαι αρκετά προσεκτική καθώς έχω ακούσει πολλα και φοβάμαι μην πληγωθω. Αυτος όμως ειναι αρκετά υποστηρικτικός τρυφερός και σέβεται ότι θέλω να το πάμε σιγά σιγά. Δεν ξέρω όμως... πάντοτε έκανα υπερβολικές σκεψεις και απλά μερικές φορες σκέφτομαι πως γίνεται καποιος από την αρχη να ειναι τοσο τέλειος; Λεει οτι με βλέπει σοβαρα αλλα πως γίνεται κανεις να λεει κατι τετοιο σε τοσο μικρο χρονικό διάστημα; Είμαι όντως υπερβολικια ή όντως κάτι παει λαθος;;;

ποτέ δεν είχα σίγουρη καβαντζα για να ξεμεινω από αυτήν. Και η αλήθεια είναι πως μου έχει ανέβει η πίεση τόσα χρόνια. Δεν πειράζει ας μείνω για πάντα μόνη μου. Ούτως ή άλλως έτσι γεννήθηκα.Ακόμα και αν νιώθω κάτι καλό για έναν άνθρωπο πάντα θα θεωρουμαι αποφευκτικη.

Πόσο μου έχουν λείψει κάτι παλιά καλοκαίρια που δεν πήγαινες για ύπνο και καθόσουν μέχρι αργά έξω στο μπαλκόνι και τα ζούσες. Τώρα ανυπομονείς να έρθει το βράδυ για να κοιμηθείς χειμώνα καλοκαίρι.

Έχω συνεχώς εδώ και χρόνια το φόβο της εγκαταλειψης. Ότι οι φίλοι μου θα με εγκαταλείψουν. Ότι θα σταματήσουν να μου μιλάνε γιατί έχω κανει κατι κακό. Ότι θα μεινω μον@. Ζω με αυτό το άγχος καθημερινά. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί δεν έμαθα ποτέ να βασιζομαι σε μένα αλλά πάντα σε κάποιον. Προσπαθώ πολύ να το αλλάξω αλλά δεν μπορώ, δεν ξέρω πως. Τι να κάνω;;

Φιλιά από Χαλκιδική 💙 Ήθελα να το γράψω κάπου, γιατί βαριέμαιιιι...

Είμαι κοπέλα ένα μήνα πριν κλείσω τα 20 και σπουδάζω Αθήνα. Γνώρισα έναν 28χρονο μισθοφόρο (τώρα άρχισε αυτήν την δουλειά και θα λείψει 4 μήνες) πριν λίγο καιρό από το Instagram που αρχικά, δε μου είχε κάνει καμία αίσθηση, καθώς εκείνη την περίοδο συνομιλούσα με κάποια παιδιά, οπότε δεν επεδίωξα να τον δω. Αποφάσισα να συναντήσω ένα άλλο παιδί στην ηλικία μου και λίγο πριν φτάσω στο σημείο συνάντησης, τον βλέπω αυτόν τον 28χρονο στον απέναντι δρόμο (σε ολόκληρη Αθήνα και μάλιστα στην Κηφισιά, έπαθα σοκ), αλλά εκείνος δε με είδε. Το ίδιο όμως βράδυ μου έστειλε μήνυμα για να βγούμε , βγήκαμε και την δεύτερη φορά που βρεθήκαμε και έγινε φάση. Βρεθήκαμε και την επόμενη μέρα και δεν υπάρχει η χημεία που έχουμε στα ερωτικά/σεξουαλικά. Την τελευταία μέρα πήγαμε σ ένα ξενοδοχείο, αλλά δεν κάναμε σεξ, διότι δεν ήθελε να κολλήσουμε (επίσης, εγώ έχω κάνει μόνο μια φορά σεξ), ενώ θα φύγει. Έχω την εντύπωση ότι του αρέσω σε υπερβολικό βαθμό, μίλησε στους φίλους του για εμένα, απλά μου πετάει συνέχεια «άντε να βρεις άλλον μέχρι να έρθω να τα ξαναπούμε». Τον ρώτησα γιατί ντε και καλά με ωθεί σε άλλους, όχι ότι είπε ότι θα περιμένω 4 μήνες, και είπε «ποτέ δε θα καταλάβεις τον λόγο που το κάνω». Πιστεύει ότι επειδή μάλλον μου μιλάνε πολλοί, ότι δε θα μπορούσα ποτέ να τον περιμένω και τα λέει από άμυνα. Σήμερα που έφυγε και μπήκα στο προφίλ του, με έπιασαν τα κλάματα. Και είναι η πρώτη φορά που κλαίω για κάποιον. Με αυτόν έζησα ολοκληρωτικά την έννοια του πάθους και αν έμενε παραπάνω, ίσως όντως να δενόμουν. Γιατί δε με είδε σαν ξεπέτα, πιστεύω ότι νιώθει πράγματα για εμένα. Αλλά, timing …

σκοτώνει. Δεν συμφωνώ. Διότι έχω προσπαθήσει να εκφράσω τα συναισθήματα μου και το μόνο που έβλεπα ήταν απόσταση και όρια. Σ' αυτήν την περίπτωση δεν είσαι δειλός. Απλά ξέρεις που να σταματήσεις.

ανθρώπους να αγαπάτε. Όλα τα υπόλοιπα θα βρεθούν.

Έπιασα δουλειά & είπα ψέματα ότι έχω να δώσω 1 μάθημα, ενώ έχω 2 σύνολο. Το ξέρω χαζομάρα, αλλά είπα, γιατί λέω μη τυχόν είναι εμπόδιο κ απ την άλλη, επειδή εργαζόμουν και περσυ κ υπάρχει κάποιο θάρρος, δεν είχα καμία όρεξη να ακούω αντε κ τι κάνεις; 2 έχεις ακόμη; Ήδη σήμερα 1η μέρα, κ παρόλο που είπα ότι έχω μόνο 1,μου έλεγαν τα συνηθισμένα. Το θέμα μου είναι ότι 1 μέρα μπορώ να τη πάρω άδεια, αλλά τι δικαιολογία μπορώ να βρω για να πάρω κ 2η όταν θα δίνω τ άλλο μάθημα; Ότι και καλά θα γίνει επανεξέταση;