ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την γνωρίζω πάνω από ένα χρόνο μέσα από κοινή παρέα,αλλά ποτέ δέν βρήκα το θάρρος να της δείξω πώς νιώθω.Και ήρθε ο άλλος πρίν από 2 μήνες στην παρέα από σπόντα,και γρήγορα-γρήγορα έκαναν σχέση.Δέν αντέχω να τους βλέπω μαζί,αλλά και όταν δέν έρχονται είμαι πιό χάλια γιατί είναι οι δυό τους.Αυτό που με έχει τσακίσει περισσότερο είναι ότι συγκρίνω τον εαυτό του μ'εκείνον.Αυτός είναι ξεκάθαρα πιό ωραίος από μένα,έχει πολύ καλύτερη δουλειά,έχει ακριβό αυτοκίνητο,και πολλά άλλα.Δέν έχω πέσει ποτέ τόσο πολύ ψυχολογικά.Θέλω να ξεκόψω για να ηρεμήσω.

Που για να ξεπερασω καποιον πρεπει να με κανει να τον σιχαθω με τις πραξεις του. Ποτε θα τα βρω επιτελους με τον εαυτο μου ετσι ωστε να ξεπερναω πιο ηπια ατομα που δε με αποδεχτηκαν συνολικα ακομα κι ας εκαναν τα παντα να με πεισουν για κατι τετοιο και οχι να πρεπει παντα να το τραβηξουμε μεχρι να δω ενα πολυ κακο προσωπο τους,που το δειχνουν ηδη αλλα εγω εθελοτυφλω; θελω να ηρεμησω.

Είναι και αυτές οι αναθεματισμένες δευτέρες, που θα πεις και μια κουβέντα παραπάνω

Ήμουν αυπνη ,μες τα νεύρα με δικές μου καταστάσεις και τα κατεστρεψα όλα .Πίεσα χωρίς να το καταλάβω ένα παιδί που μιλούσαμε στο instagram ενώ μου άρεσε. Και έτσι έχασα την ευκαιρία ξενέρωσε με πέρασε για δε ξέρω και εγώ τι .ήθελα πολύ να βγω μαζί του ,μόνο με τον συγκεκριμένο. Βέβαια ρε παιδιά του είπα ότι έκανα βλακεία που του ζήτησα τα ρέστα γιατί δεν έστειλε μέρες κλπ κ ότι το κατάλαβα μετά από μόνη μου .Είπε πρώτα ότι δύσκολα θα έβγαινε από το ίντερνετ, είπε όμως ότι αν δεν ήταν έτσι με μενα δεν το απέκλειε .Εγώ τις άλλες μέρες μιλούσα πολύ καλά , απαντούσε, λέγαμε αστεία πράγματα ενδιαφέροντα. Με δούλευε κ το έριξε όλο πάνω μου; Ή οντως; Με στενοχωρεί που δεν μου έδωσε μια ευκαιρία.

Να δω τον αλλον ανθρωπο ετσι οπως πραγματικα ειναι και το ποσο αλλαξε πλεον και να μην τον βλεπω ετσι οπως τον εβλεπα οταν ειμασταν σε σχεση. Αυτη η εκδοχη δεν υπαρχει ουτε για δειγμα πλεον μιλαμε,δραματικη αλλαγη. Ηταν τοσο δυσκολο να το δω τοσο καιρο,μα ηταν κατι που οταν καταφερα να το δω με εκανε να ξεκολησω. Φερθηκε πολυ ασχημα στο τελος αλλα ας ειναι καλα. Απλα πολυ μακρια μου

Δεν αντέχω άλλο πραγματικά.. ακόμα και τώρα που γράφω το κάνω βιαστικά.. Είμαι 20 χρόνων και δουλεύω σεζόν σε νησί, 12ωρο καθημερινά σπαστό, χωρίς διάλειμμα και χωρίς ρεπό. Νιώθω εξαντλημένη σωματικά και ψυχολογικά. Τα λεφτά είναι πολύ καλά,και τα χρειάζομαι για εμένα και και την οικογένεια μου.. Είναι παρά πολλά τα βάρη και επίσης καίγομαι καθημερινά από τον ήλιο,φοβαμαι μην δεν αντέξω σωματικά .. Καθε μέρα σκέφτομαι πως θα καταφέρω να αντέξω άλλους τρεις μήνες. Αν δουλευα μόνο για εμένα θα πήγαινα σε ήρεμη δουλειά με λίγα χρήματα,αλλά δεν το κάνω μόνο για εμένα..Κάποιος με ανάλογη εμπειρία να μου πει κάτι να μου δώσει κουράγιο ,το έχω ανάγκη

Μόλις τσακώθηκα παρά πολύ άσχημα με την αδερφή μου.. Για να το θέσω καλύτερα σκοτώθηκαμε κυριολεκτικά..Εκείνη 35 εγώ 31.. Όλα άρχισαν γιατί έκανα δουλειές στο σπίτι και εκείνη μου τα ανακάτεψε όλα και άρχισε να με βρίζει και να μου μιλάει υποτιμητικά..Της είπα να σέβεται την δουλειά που κάνω και άρχισε να με προσβάλει..Δεν άντεξα και αρχίσαμε να βριζομαστε πολύ άσχημα..Σταμάτησα να μιλάω και εκείνη συνέχιζε..Ξαφνικά άρχισε να με κλωτσάει και με έπιασε νευρικός κλονισμός πρώτη φορά στην ζωή μου..Πιάστηκαμε στα χέρια και άρχισα να φωνάζω τόσο πολύ που θολωσα,Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει και μαζί με αυτήν έσπασα ότι βρήκα μέσα στο σπίτι..Πρώτη φορά στην ζωή μου έχω αντιδράσει έτσι ενώ προσπαθώ να αποφεύγω καυγάδες μαζί της διότι είναι ένα πολύ εριστικό άτομο.. Ντρέπομαι γιατί σίγουρα μας άκουσε όλη η γειτονιά..Ο θυμός μου ένιωθα δεν ηρεμουσε με τίποτα μέσα μου.. Πότε δε τα πηγαίναμε καλά αλλά τ8 σημερινό επεισόδιο ήταν τραγικό από όπου και να το πιάσεις..Πρώτη φορά στη ζωή μου έπαθα νευρικό κλονισμό και ακόμα και τότε με έβριζε και χτυπούσε χυδαία .. Ντρεπομαι για μένα και για την σημερινή κατάντια ...

Τις περισσότερες φορές νιώθω ότι δεν μου αξίζει να είναι χαρούμενη. Κάθε φορά που λέω να είμαι, κάτι συμβαίνει και στεναχωριέμαι ή αγχώνομαι! Και οταν νιωθω καλα νιωθω τυψεις ή φοβαμαι οτι δεν πρεπει να νιωθω ετσι γιατι κατι θα γινει.μαλλον γεννήθηκα για να βασανιζομαι

Eίμαι άνδρας, ετερουλόφιλος, 28 ετών και τρέμω τα έντομα! Ειδικά το καλοκαίρι ακρίδες, τζιτζίκια, κάτι γιγαντονυκτοπεταλούδες, κατσαρίδες και λοιπούς συγγενείς. Τρέχω λες και είμαι στους Ολυμπιακούς. Φοβάμαι υπερβολικά!

Θέλω να πω σε όσους το διαβάζουν αυτό ότι δεν έχω βιώσει πιο βασανιστικό πράγμα από τις ιδεοληψίες. Πάσχω από ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή και αυτή η ύπουλη ασθένεια έχει σακατεψει όλη τη ζωή μου. Δεν μπορώ να ζήσω την καθημερινότητά μου. Βγαίνω έξω και είναι πάντα εκεί, μένω μέσα και είναι πάντα εκεί. Οι σκέψεις είναι πάντα εκεί. Σαν ένα τέρας που μου ρουφάει όλη την ενέργεια. Θα έδινα να πάντα για να αποκτήσω έναν υγιή εγκέφαλο. Δεν αντέχω άλλο, θέλω να γίνω το χαρούμενο παιδί που ήμουν πριν 10 χρόνια. Παίρνω φάρμακα, κάνω ψυχοθεραπεία... Αλλά οι σκέψεις είναι πάντα εκεί!