ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αδελφη μου εχει ψυχολογικα θεματα..ειναι 37 και ειναι υπερβολικά παχυσαρκη (160κιλα)'συνεχως τρωει και πινει ασυστολα και οτι και να της λεμε μυαλο δεν βαζει. Εχω αυτο το θεμα στην οικογενεια. Ο σύντροφος μου δεν ξέρει τιποτα για αυτο το προβλημα που αν και δεν αφορα εμενα αμεσα ειναι κατι που με προβληματιζει. Θελει να παντρευτούμε σε λιγο καιρο ομως εγω σκεφτομαι τι να κανω με την αδελφή μου .. και αν φυγω μαζι του (στη πολη του θα μεινουμε)εγω θα ειμαι μακρια απο την αδελφη μου και τους γονεις μου και δεν θα μπορω να βοηθησω. Να κοιταξω τη ζωη μου ή να συνεισφερω οσο μπορω στη πολη μου και σε αποσταση για αλλο ενα χρονο με τον συντροφο μου..Πώς μπορώ άραγε να τη βοηθησω εφόσον δεν δειχνει διαθεση να αδυνατισει ουτε να δραστηριοποιηθει με καποιο τροπο? Οσες φορες τη βοηθησα με ψυχολογο ή διαιτολόγο τα παράτησε.. ωρες ωρες νομιζω θα εκραγει .ποσο να αντεξει η καρδια? ...

στην νεα γειτονια ειμαστε διπλα διπλα με ενα ζευγαρι με δυο παιδια.το μεγαλυτερο το πολυ να ειναι 4 και το μικρο γυρω στον 1 μιση χρονο.ολη μερα μα ολλλλλληηηη μερα ο μικρος στριγκλιζει...πρωι-μεσημερι-βραδυ.στην αρχη λεω μωρο ειναι θα κλαψει...αλλα αυτο το κανει συνεχεια για να περναει το δικο του. η μανα ουτε που ασχολειται...σε καποια φαση την ακουσα να ουρλιαζει και να του λεει να σκασει...τοτε ειναι που επεμβαινει ο δολιος πατηρ και ασχολειται. ολη μερα αυτος με τα παιδια.απο τη μια τη λυπαμαι γιατι προφανως εχουν σπασει τα νευρα της αλλα απο την αλλη ενα μωρο που ξερει οτι θα ουρλιαξει και θα του κανουν το χατιρι ειναι δικο τους δημιουργημα.εγω τι φταιω να μην μπορω να ηρεμησω ρε γμτ? φταιει που δεν εχω παιδια μαλλον αλλα στην τελικη δεν εχω καμια υποχρεωση να ακουω συνεχεια ουρλιαχτα ολο το 24ωρο.δε ξερω ποσο καιρο θα αναγκαστω να μεινω εδω μεχρι να δω πως θα εξελιχτουν οι καταστασεις στη ζωη μου αλλα με βλεπω να πεφτω στα σκληρα...

Θα ησασταν με κάποιον που τον προηγούμενο χρονο ηταν με μια που τον πληγωσε και σας κανει συνεχεια Αναφορά για αυτην?Ή η σχεση θα τερματιζε εύκολα? Τον θελω αλλα μου εχει κανει πλυση εγκεφαλου με τη πρωην του... ειμαι ερωτευμενη. .

Καλημερα παιδια ...τι σημενει πραγματικα?Μια ακομη επαναλαμβανομενη στιγμη της προηγούμενης μερας,αλλα με διαφορετικο σεναριο και χρονική περιοδο.Ειμαι η Γιωτα και ειμαι 21 "δυστυχώς" μια κοπελα σε μια κοινωνια που δεν μπορει να ενταχθει πληρως.Απο μικρη με θυμαμαι στο τελευταιο θρανιο, να παρατηρώ τους συμμαθητές μου οχι σαν κριτης αλλα σαν θεατης...μάθαινα εκεί πίσω ,αλλο μάθημα πιο σκληρό κινηματογράφοντας της σκηνες αυτες με φιλμ το οπτικο μου πεδιο ...δεν προλαβαινα ομως χτυπουσε το κουδουνι και επανερχομουν στην φυσιολογικη λειτουργια...η ωρες περνουσαν, αφου ειχαν προηγηθη τα λεπτα και τα δευτερόλεπτα που δεν φθειρουν και τοσο την εικονα μας,περνουσαν και η εβδομαδες περιμενοντας το σαββατοκύριακο να περασει και αυτο,στην συνεχεια μηνες και χρόνια.κατεληξα στα 21 και κοιταζομαι χωρις να πιστευω την φθορα του χρονου ..Η κυρια μαρικα απεναντι θα σου πει επικρητικα! .'.'''"Μα εισαι νεα κοπελα,εχεις την ζωη μπροστα σου ...Τι να απαντησω εγω?οτι απλα ζουμε σε ενα ονειρο και μια μερα απλα θα σβησει στο σκοταδι?Σωπαινω Ειναι παρηγοριά για κάποιους να σου λενε αυτα τα λογια αλλα επιδει βρισκονται στην αντίθετη πλευρα.. Δεν θελω να με οραματιστω ουτε να μεγαλωσω φυσικα!!Ναι ειμαι δειλό ατομο καιιιι ...φοβαμαι να μεγαλωσω αλλα θελω να ζησω...ειναι οξύμωρο το γνωριζω αλλα δεν θα μου ξαναδωθει η ευκαιρία οταν η ωρες μου φευγουν διάχυτες να μου επιστρέφουν πισω..αντιθετα για να πρωχορησω πληρωνω τον ιδιο μου τον εχθρο τον χρονο με αντάλλαγμα τον ευατο μου''

Σήμερα είναι στην πόλη μου τοπικοί μαθητικοι αγώνες 1000 μέτρων και κατέβηκα πριν λίγο στο τετράγωνο του σπιτιού μου (200 μετρων) και έβγαλα δύο μόνο γύρους. Θα μου πείτε: Γιατί μωρή δεν έκανες προπόνηση μέρες πριν και τη μέρα του αγώνα είπες "ας δοκιμάσω την αντοχή μου". Ξέρω, είμαι πολύ μαλακισμενη. Αλλά εγώ πήγαινα στίβο και το 100αρι το έβγαζα για πλάκα. Βέβαια, αυτό συνέβη πριν μισό χρόνο, γιατί καθώς έπαθα βλάβη στο γόνατο μου σταμάτησα στίβο, ήρθαν κι οι διακοπές και... την έβγαλα σ'έναν καναπέ όλη μέρα. Βριστε με όσο θέλετε γιατί το αξίζω και ορκίζομαι ότι του χρόνου δεν θα είμαι αυτό το χάλι. Και πάλι βριστε με....

Εγραψα παρα πολυ καλα στις πανελληνιες,απο τους καλυτερους βαθμους του νομου μου,ομως δεν εξασφαλισα την εισαγωγη μου στη τριτπβαθμια εκπαιδευση,σε πανεπιστημιο της επιλογης μου για ελαχιστα μορια. Περασα,λοιπον στη 3η σχολη που δηλωσα στο μηχανογραφικο,μια αρκετα καλη σχολη,που ομως δεν με ενδιαφερει τοσο,τουλαχιστον απ'οσο εχω δει τα μαθηματα του πανεπιστημιου. Ουτως ή αλλως,2 σχολες μονο με ενδιεφεραν και ειχα κανει ξεκαθαρο στον εαυτο μου οτι εαν "αποτυχω",θα προσπαθησω ξανα. Σε οσους το ανακοινωνω με κοιτανε σαν χανοι,λες και τους λεω κατι εξωπραγματικο! "Μα καλα εγραψες τοσο καλα και θες να ξαναπροσπαθησεις; πηγαινε εκει που σου ΕΤΥΧΕ και ζησε φοιτητικη ζωη" Ναι,φιλοι μου,ακριβως επειδη "μου ετυχε" δεν θελω να παω,και ειμαι προθυμη να ξαναπερασω αυτο που επιπολαια ονομαζεται "μαρτυριο".. απο ποτε το να κηνυγας οσα ποθεις ειναι μαρτυριο; απο ποτε το να προσπαθεις ξανα για εσενα και μονο,ειναι λαθος;

περασα εναν πολυ ασχημο χωρισμο διοτι απο εκει που ημασταν καλα ξαφνικα με χωρισε χωρις ουτε μια εξηγηση. με διεγραψε απο παντου. κατευθειαν επειδη ηξερα οτι θα μου ταν αβασταχτο αυτο το φορτιο αρχισα συνεδριες με ψυχολογο και αρχισα να νιωθω καλυτερα,καταλαβα οτι δεν ειχα κανει εγω στη συγκεκριμενη περιπτωση και το να κατηγορω τον εαυτο μου ειναι ανουσιο. το θεμα ρε παιδια ειναι οτι με πηρε τηλεφωνο πριν μερικες μερες μια κοινη φιλη,πλ λογικος ανθρωπος και μου ειπε οτι η πρωην μου συμπεριφερεται παραξενα,δεν εχει πει σε κανεναν για το χωρισμο,εχει περιθωριοποιηθε και δρα αψυχολογητα. παλιοτερα ειχε καταθλιψη και ανησυχει οτι εχει υποτροπιασει. απο τη μια θελω να βοηθησω απο την αλλη φοβαμαι μην ξανακυλησω γιατι μετα απο καιρο αρχιζω να παταω στα ποδια μου.εσεις τι θα κανατε?

Η θα με εχει κάποιος εντελώς , η δεν θα με εχει καθόλου ειτε φιλος ειτε συντροφος. Ή θα γινομαι χαλί να με πατησεις, η μακρια (πολυ μακρια ομως) και αγαπημενοι...Αφου κάποιος περάσει τον "ελεγχο" στις αρχες, μετα αφηνομαι εντελως και δειχνω πληρη εμπιστοσυνη, αν την προδωσει ,κλαιω ,χτυπιέμαι, επιμενω για λιγο καιρο και μετα ριχνω μαυρη πετρα πισω μου και ειμαι μια χαρα. Δεν ειμαι αναισθητη, αντιθετως ειμαι παρα πολυ ευαισθητος ανθρωπος και μοιραζομαι αυτην μου την ευαισθησια, οποιος δεν μπορει να την διαχειριστεί δεν του αξιζει. Τι παει να πει, σε πηρα δεδομενη; Δεδομενο ειναι αυτο για το οποιο παλεύεις καθε μερα. Εσύ ποτε πάλεψες για μενα; Δεν μπορω να το παιζω σκληρη, οταν μεσα μου ειμαι σαν το βουτυρο, ουτε να κανω παιχνιδια και να προσποιουμαι την αδιαφορη για να μην με θεωρησουν δεδομενη. Δεν θελω να κανουν οι αλλοι πραγματα για να μην με χασουν ,το θεωρω κουραστικο. Θελω να κανουν πραγματα γιατι τους αρεσει να με βλεπουν να χαμογελαω. Αυτα...

Εχω σχεση με καποιον 1 χρονο μενουμε μαζι απο την αρχη. Ειναι κλειστος τυπος ετσι και αλλιως. Στο διαστημα που ειμαστε μαζι δεν εχει νευριασει ποτε μαζι μου. Δεν τον εχει ενοχλησει το παραμικρο. Οταν τσακωθω μαζι του ο αποτερος σκοπος του ειναι απλα να σταματησουμε να τσακωνομαστε και καταληγουμε στο "ναι αγαπη μου εχεις δικιο. θα τα διορθωσω ολα" . Παρολο που φαινομενικα μου φερεται αψογα ειναι απλα τελειος στα καθημερινα πραγματα , νιωθω οτι χανουμε την ουσια στα απλα.Πνιγομαι. Νιωθω οτι δεν γνωριζω τον ανθρωπο που εχω απεναντι μου. Οταν βλεπω πως δεν ειναι καλα του λεω τι εχεις μου λεει τιποτα ή οτι ειναι κουρασμενος. Εχω κουραστει να μυριζω τα νυχια μου για το τι μπορει να του συμβαινει. Σε αντιθεση με αυτον που θελει να μαθαινει τα παντα. Θελει να ξερει ανα πασα ωρα τι σκεφτομαι που ειμαι και τι αισθανομαι. Ειναι αδικο. Ξεγυμνωνομαι μπροστα του. Του λεω για καθε σκοτεινη μου πλευρα καθε φοβο και ανησυχια μου και αυτος με ξεπεταει με 2 μαλακιες που θα μου πει για την παρτη του. Απο την αλλη πεισμωνω και αλλαζω τακτικη.Του λεω πως δεν εχω τιποτα και πως δεν θελω να συζητησω μαζι του. Και τρελαινετε. Κανει τα παντα μεχρι να του μιλησω τελικα. Γιατι εγω εχω την αναγκη να μοιραστω μαζι του ολα οσα σκεφτομαι. Αυτος δεν εχει αυτη την αναγκη; Αντεχει να κραταει μεσα του ολα τα αρνητικα;Εγω δεν θα του πω σ αγαπω καθε μερα οπως αυτος ουτε οτι ειμαι χαρουμενη που τον εχω στην ζωη μου.Δεν θα τρεξω να ετοιμασω πρωινο οταν ξυπνησω οπως αυτος ουτε θα τον φιλησω αν δεν εχω διαθεση να το κανω. Και αυτο ειναι το δικο του οπλο να παιρνει αυτο που θελει. Με το να φερεται σαν αψογος συντροφος για να κουκουλωθει το προβλημα. Δε ξερω τι να κανω. Αν παλι του πω τι με ενοχλει ειναι σαν να του δινω ετοιμες απαντησεις να μου πει αυτο που θελω να ακουσω για να ηρεμησουν τα πνευματα. Η αποψη μου ειναι και δικη του αποψη. Οτι πω εγω ειναι το σωστο. Οτι αποφασισω αυτο θα γινει. Αλλα με τη καλα δουλεμενη του τακτικη θα γινει αυτο που θελει αυτος στην τελικη.Περνανε διαφορα απο το μυαλο μου. Εχω αμφιβολιες αν αυτος ο αντρας μ αγαπαει πραγματικα τελικα. Καποιος που μας ξερει σαν ζευγαρι θα ελεγε πως ειμαι τρελη και πως δεν γινεται αυτος ο αντρας να μην ειναι τρελος για σενα. Ειναι αυτο που νιωθω. Νομιζω οτι μια μερα θα κανει ενα μπαμ και δεν θα αναγνωριζω αυτον που ειναι διπλα μου.Δεν ξερω πως να τον χειριστω. θελω να προσπαθησω να φτιαξουμε τα πραγματα. Θελω τις συμβουλες σας.

Ο κολλητός μου μιλάει με μια κοπέλα η οποία του αρέσει πάρα πολύ και ζήτησε τη γνώμη μου για κάτι με αποτέλεσμα να του πω όντως τι πιστεύω και να μην του αρέσει η απάντηση μου . Ο φίλος μου κάνει παρέα με την πρώην του με την οποία τα είχαν 3-4 βδομάδες και δεν ταίριαξαν και αποφάσισαν να μείνουν φίλοι. Με αυτή την κοπέλα όμως συνεχίζει να βρίσκεται περιστασιακά και για σεξ. Στο κορίτσι που του αρέσει έχει πει την αλήθεια μέχρι το σημείο ότι βρίσκονται για σεξ αυτό δεν της το είπε. Το θέμα είναι ότι ενώ όλοι ξέρουμε ότι έχει κάποια κοπέλα που του αρέσει όταν είναι με την πρώην του δεν της μιλάει και εξαφανίζεται χωρίς λόγο με αποτέλεσμα η κοπέλα να καταλάβει πως κάτι συμβαίνει. Εγώ του είπα πως δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ ξέρουμε όλοι μας ότι έχει ερωτευτεί και προσπαθεί να πλησιάσει μια άλλη κοπέλα την την κρύβει όταν εμφανίζεται στο προσκήνιο η πρώην του... Θα ήθελα κ άλλες γνώμες γιατί ίσως εγώ να μην καταλαβαίνω κάτι σωστά. Να πω εδώ ότι δεν είμαστε μωρά είμαστε άνω των 23... Ευχαριστω παιδιά! ?