ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερικες φορες συμπεριφερεται καπως παραξενα. Για καποιον λογο καθε φορα που παει να γινει κατι με καποιον που την ενδιαφερει τον γνωριζει σε εμενα. Οκευ ολα καλα μεχρι εδω. Απλα στην συνεχεια κανει και εμενα και τον αλλο να νιωσουμε αβολα γιατι τον ρωταει τι γνωμη εχει για εμενα αν με βρισκει ελκυστικη και τετοια. Εχει τυχει να στειλει ακομα και φωτογραφια μου σε εναν τυπο που μιλουσανε στο ινστα. Οταν την ρωτησα γιατι το κανεις αυτο μου λεει "Θελω να δω τι θα πει και αν θα σου την πεσει. Κανονισε" Δεν παμε καλαααα.

Όταν πάω διακοπές με μια παρέα, συνήθως που δεν την ξέρω τόσο καλά, αλλά και με άτομα με τα οποια νιώθω άνετα, ανεξάρτητα από το πως θα περάσω τελικά, θα υπάρξει κάποια στιγμή (ή περισσότερες) που θα με βρεις να κλαίω στο μπανιο. Δεν ξέρω γιατί, απλά συμβαίνει πάντα.

ολη τη μερα γυρναω απο το κρεβατι στον καναπε και παλι πισω στο κρεβατι χωρις να κανω τιποτα ουσιωδες... ειμαι μονιμως με ενα κινητο στο χερι και ακουστικα στα αυτια.. δεν εχω παρεες για να βγω μια βολτα (επειδη λειπουν ) και προτιμω να κλεινομαι στο δωματιο μου απ το να συναντω την οικογενεια και να μαλωνουμε για οτι στραβο κατεβει στο κεφαλι της μανας μου! δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα και νιωθω τοοοσο αρρωστη ενω η υγεια μου ειναι μια χαρα. μετραω τις μερες για να φυγω απ την φυλακη....

Τον τελευταιο καιρο δεν ειμαι και τοσο καλα.Μετα απο ενα καπως υπερβολικο ξεσπασμα στο φροντιστηριο μου ενας απο τους καθηγητες επικοινωνησε με τους γονεις μου και τους παροτρυνε να με πανε σε εναν ειδικο. Δεν θελω να παω. Δεν ηθελα καν να γινει ολο αυτο. Μερικες φορες σκεφτομαι πως ολο αυτο απλα το χρησιμοποιω σαν δικαιολογια επειδη ειμαι αχρηστη και φυγοπονη. Το "Δεν ειμαι καλα" και "το δεν εχω ορεξη" προσωπικα δεν με καλυπτει.Καλα εκανα και δεν ελεγα τιποτα τοσο καιρο.

Τι γνώμη έχετε για τις σχέσεις μετά από διαζύγιο ενώ υπάρχουν και παιδιά;.... Είμαι 37 χρονών χωρισμένη με ένα παιδάκι και εδώ και κάποιο χρόνο βλέπω έναν άνθρωπο που γνώριζα για χρόνια (φιλικά αποκλειστικά όλα τα προηγούμενα. Νιώθω μεγάλη ντροπή που δε κατάφερα να μεγαλώσω το παιδί μου μέσα σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Τώρα σκέφτομαι αν έχω είμαι με κάποιον άλλο και βρει και ο πρώην άντρας μου κάποια άλλη γυναίκα είναι περιβάλλον αυτό όλο για ένα παιδί....;Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

...σας σιχάθηκα. Η ματαιοδοξία σας, η αλαζονία σας, η εκμετάλλευση προς τον εργαζόμενο, η ανηθικότητά σας, οι απαράδεχτες-καθεστωτικές συνθήκες σκλαβιάς(εργασίας)...προφανώς και δεν σας τιμούν, παρά μόνο υποβιβάζουν την υπόληψή σας στα τάρταρα.Σε καμία πολιτισμένη χώρα δεν συμβαίνουν αυτά τα οποία βιώνουν, στην πλεοψηφία τους, οι εργαζόμενοι, παρά μόνο στην Ελλάδα.

Που συντομα μου βγήκε πολυ πονηρούλης.Είμαι και γω γλυκουλα αλλα μαζι του παθαίνω.Μου ξυπνά τρελές φαντασιώσεις.Δεν με αναγνωριζω. Τον θέλω.Ομως δεν ξερω τι βα κάνω μαζι του.Δεν θέλω μόνο σεξ αλλα οταν τον βλέπω δεν κρατιέμαι. Εκείνος από τη μια φέρεται γλυκά και από την άλλη ξερω που έχει το μυαλό του .Γιατι δε μου ζητά να βγουμε;

τώρα να με σκέφτεσαι... Και να με νοσταλγείς..Μα γιατί να σαγαπω τόσο πολύ;;

Είμαι 28 .. εκείνος 35 .. ήμασταν δύο χρόνια μαζί .. ένιωθα πως ήταν αυτός που έψαχνα .. φοβάμαι πως δεν θα ερωτευτώ κανέναν ξανά και θα μείνω μόνη μου για πάντα ...

Οριστε κι απο μενα μια εξομολογηση.. Λοιπον, ειμαι 18 και μολις περασα σε μια σχολη στην Αθηνα. Το προβλημα μου ομως ειναι οτι ολον αυτον τον χρονο δεν ειχα κανεναν να με στηριξει περα απο τους γονεις μου και τον μεγαλο μου αδερφο. Ουτε φιλους, ουτε παρεες (καλα για γκομενικο δε συζηταω καν), με αποτελεσμα να ειμαι ολη μερα σπιτι, φροντιστηριο, σπιτι. Ουτε μια εξοδο για καφε, ποτο, ετσι για το γαμωτο. Δεν αντεχω αλλο πια.. Εχω σκασει.. Τι να κανω; Να περιμενω ενα μηνα να αρχισει η σχολη μπας και κανω καμια γνωριμια; Βαρεθηκα κλεισμενος μεσα καθε μερα ολη μερα....